Honda VFR400

Προερχόμενο από το RC30, το μικρό V4, ήταν εμπνευσμένο από το VFR 750 R, που είχε κερδίσει δύο τίτλους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK με τον Freddy Merkel.

Στα τέλη της δεκαετίας του `80 με αρχές τις δεκαετίας του `90, τα μικρά 4χρονα με κινητήρες 250 – 400 κυβικών εκατοστών, ήταν πολύ δημοφιλή στην Ιαπωνία. Ο λόγος ήταν οι περιορισμοί που ίσχυαν (και ισχύουν ακόμη) στην απόκτηση διπλώματος και την αγορά μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού. Η Honda, για να ευχαριστήσει όσους ήθελαν μια ρέπλικα των αγωνιστικών 750, αλλά με λιγότερα κυβικά, παρουσίασε το VFR 400.

Το μικρό τετρακύλινδρο αντλούσε τεχνολογία και σχεδίαση από τους αγώνες. Αντίθετα με τον ανταγωνισμό, που είχε εν σειρά τετρακύλινδρους κινητήρες, το VFR 400 R (NC 30), διέθετε έναν 399 κυβικών εκατοστών σε διάταξη V, με 16 βαλβίδες των οποίων η κίνηση γίνονταν με γρανάζια. Η απόδοσή του ήταν 63 ίπποι στις 12.500 σ.α.λ. με τον κόφτη να επεμβαίνει στις 15.100 σ.α.λ. Έργο τέχνης ήταν το αλουμινένιο πλαίσιο και το μονόμπρατσο ψαλίδι. Συμβατικό ήταν το πιρούνι των 41 χιλιοστών.

Το μεταξόνιο των 1.345 χιλιοστών έκανε το Honda να έχει μικρές διαστάσεις και να αλλάζει εύκολα κατεύθυνση. Εμπρός είχε τροχό 17 ιντσών και 18 πίσω με διαστάσεις ελαστικών 120/60 και 150/60 αντίστοιχα. Το βάρος του ήταν 166 κιλά χωρίς υγρά και πολλά σύγχρονα τετρακύλινδρα αντίστοιχου κυβισμού, θα ζήλευαν τη συμπεριφορά του.

Το NC30 παρέμεινε στη γκάμα της Honda μέχρι το 1993, όταν αντικαταστάθηκε από το ΝC-35 (RVF - 400), επηρέασε, όμως, και μεταγενέστερα μοντέλα. Είναι δυσεύρετα στις μέρες μας, επειδή μόνο λίγα κομμάτια εισήχθησαν στην Ευρώπη και οι τυχεροί συλλέκτες δεν τα αποχωρίζονται.