ΤΙΜΕΣ

Αρχίζοντας από την εργονομία, το MT-125 διαθέτει στοιχεία που χωρίς καμία υπερβολή, βρίσκεις μόνο σε μεγαλύτερες μοτοσικλέτες.

Οδηγούμε: Yamaha MT-125

Το MT-125 είναι ένα πανέμορφο streetfighter 125 κυβικών αλλά μεγάλων διαστάσεων, που απευθύνεται τόσο σε κατόχους διπλώματος Α1, όσο και σε εκείνους που θα ήθελαν ένα οικονομικό δίκυκλο, που να μην είναι παπί ή scooter.

Η οικογένεια ΜΤ μεγαλώνει, και μεγαλώνει, και μεγαλώνει. Οι δυο προπάτορες, το MT-01 και MT-03 είναι πλέον “παππούδες”. Η νέα γενιά αποτελείται από τον αρχηγό της... συμμορίας, το τρικύλινδρο MT-09, από τον υπασπιστή MT-07 με τους δύο κυλίνδρους, και πλέον από τον μικρό καβγατζή MT-125. Στην παρουσίαση του μικρού ΜΤ -που βασίζεται στο ανανεωμένο YZF-R125, καθώς μοιράζονται κινητήρα, πλαίσιο, αναρτήσεις, κλπ.- είχαμε εντυπωσιαστεί από το επιθετικό Design, που τα έβαζε στα ίσα με το design των μεγαλύτερων αδελφών του. Τώρα, βρεθήκαμε καλεσμένοι της Yamaha στη Βαρκελώνη, για να πάρουμε μια πρώτη οδηγική γεύση από το μικρό streetfighter της εταιρείας. Η εταιρεία των τριών διαπασών τονίζει πως το ΜΤ-125 σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στην Ευρώπη, ειδικά για Ευρωπαίους αναβάτες, με ιαπωνικό know how, και με την ποιότητα της Yamaha.

Αισθητική / ποιότητα κατασκευής: Μεγάλη μοτοσικλέτα σε όλα της

Μπορεί τα MT-09 & MT-07 να κάνουν καριέρα με το σλόγκαν “the dark side of Japan”, ήτοι η σκοτεινή πλευρά της Ιαπωνίας όμως για το MT-125 η Yamaha προτίμησε το περισσότερο φιλικό “dont be afraid of the dark”, δηλαδή “μην φοβάσαι το σκοτάδι”. Στην πρώτη στατική επαφή με το MT-125, αμέσως εντυπωσιάζεσαι από τις διαστάσεις του. Πραγματικά γενναιόδωρες, σε κάνουν να πιστεύεις πως πρόκειται για μοτοσικλέτα τουλάχιστον 250 κυβικών εκατοστών! Δεύτερη εντύπωση, τα εκπληκτικά ματ χρώματα. Κάποιοι συνάδελφοι... παραπονέθηκαν για την απουσία συμβατικών χρωμάτων, και γυαλιστερού τελειώματος, αλλά μάλλον πρόκειται περί γκρινιάρηδων. Πώς μπορείς να μην τρελαθείς με το απίθανο κόκκινο ματ χρώμα, ή με τη διχρωμία σε γκρι ματ και μπλε, με την ονομασία race blu. Ακόμα και το γκρι ματ είναι όμορφο, σε πιο σοβαρό ύφος. Μόλις χορτάσει χρώμα το μάτι, χαζεύει με το σουέτ τελείωμα της σέλας αναβάτη αλλά και συνεπιβάτη. Λεπτομέρεια που σου κάνει πολύ καλή εντύπωση, και ξεχωρίζει από οποιαδήποτε άλλη σέλα έχετε δει.

Εξετάζοντας συνολικά το design του MT-125, μπορούμε να πούμε πως ο υπεύθυνος σχεδιασμού, Olivier Beboux έκανε φοβερή δουλειά, με τον μυτερό προβολέα, την ψηλά τοποθετημένη, κοντή ουρά (δείτε και το LED κωλοφάναρο που είναι “χωμένο” πιο κάτω από το τελείωμα της ουράς), τους πλαϊνούς “δείτε με, έχω Ram-Air” αεραγωγούς, την racing πάνω πλάκα του τιμονιού, αλλά και με τη μυώδη εμφάνιση της μικρής μοτοσικλέτας. Σε επιθετικότητα το 125 δείχνει πιο “κακό” ακόμα και από το MT-07, και πιο αιχμηρό ακόμα και από το MT-09! Κι όταν αρχίζεις να εξετάζεις τις λεπτομέρειες, το ένα ευχάριστο σοκ διαδέχεται το άλλο. Από τα υπέροχα Led φώτα στα πλάγια του προβολέα, με τον ατμοσφαιρικό τους φωτισμό, στο εντυπωσιακό ανάποδο πιρούνι με την ακτινική δαγκάνα στο φρένο, στο κτηνώδες ατσάλινο Deltabox πλαίσιο, στο φοβερό ψαλίδι, στα πανέμορφα όσο και λειτουργικά ψηφιακά όργανα, κλπ., κλπ. Τι δεν μου άρεσε; Η τάπα του ρεζερβουάρ δεν είναι αεροπορικού τύπου (υπερβολικός είμαι, το ξέρω), ενώ δεν κλειδώνει στην ίδια θέση, και μερικές φορές πρέπει να την ισιώνεις λίγο -αν είσαι νευρωτικός όπως εγώ.

Ανεση / εργονομία: Θέτει νέα στάνταρ!

Αρχίζοντας από την εργονομία, το MT-125 διαθέτει στοιχεία που χωρίς καμία υπερβολή, βρίσκεις μόνο σε μεγαλύτερες μοτοσικλέτες. Στοιχεία όπως ο ψηφιακός πίνακας οργάνων με τις τρεις κατακόρυφα τοποθετημένες οθόνες, που δεν παρέχει απλώς μπόλικες πληροφορίες, αλλά διαθέτει απίθανη, εργονομική σχεδίαση, ώστε να μην μπερδεύει τον αναβάτη, με τον τελευταίο να μπορεί να βρει γρήγορα την ένδειξη που ψάχνει. Οι τρεις οθόνες έχουν χωριστεί ανάλογα με την πληροφορία που παρέχουν. Η μεσαία και πιο σημαντική αφορά στον κινητήρα, και περιλαμβάνει κοντέρ, και στροφόμετρο, η δεξιά παρέχει πληροφόρηση για το ταξίδι σας (ρολόι, χιλιομετρητές, δείκτης καυσίμου), ενώ η αριστερή συμπληρώνει τις άλλες δύο με έξτρα info όπως η θερμοκρασία, οι δύο δείκτες κατανάλωσης, τα χιλιόμετρα που απομένουν μέχρι το επόμενο service, κλπ.. Σημειώστε πως αυτός ο πίνακας είναι μοναδικός στα ΜΤ-125 και YZF-R125! Στην πλούσια πληροφόρηση που παρέχει, ξεχωρίζουν ακόμα η ώρα που βρισκόσαστε πάνω στη σέλα (trip time), και το shift light. Όμως την πιο μεγάλη εντύπωση προκαλεί το κουμπί στο δεξί χειριστήριο, από το οποίο αλλάζουν οι ενδείξεις της οθόνης! Καλά ακούσατε. Όταν ακόμα και σε μοτοσικλέτες Sport-Touring χιλίων κυβικών και βάλε, ο αναβάτης πρέπει να αφήνει το τιμόνι, και να τεντώνεται για να βρει και να πατήσει το κλασικά δυσπρόσιτο κουμπί “mode” των ενδείξεων στον πίνακα οργάνων, στο ΜΤ-125, δηλαδή σε μια “ταπεινή” μοτοσικλέτα πόλης 125 κυβικών, απλώς πιέζει το κουμπί που βρίσκεται στο γκριπ! Μεγάλη πρωτιά της Yamaha, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα 125 κυβικά, και παράδειγμα προς μίμηση! Παράπονο; Αφού έχει τέτοια όργανα, περιμέναμε να έχει και δείκτη ταχύτητας κιβωτίου, όμως δεν έχει.

Εργονομία είπαμε; Χαζεύοντας την όμορφη καρίνα, ανακαλύψαμε πως μέσα της, στο πλάι, κρύβεται το δοχείο του ψυκτικού, άριστη λύση για να χαμηλώσει κι άλλο το κέντρο βάρους της μοτοσικλέτας, και να συγκεντρωθούν οι μάζες ακόμα περισσότερο! Περνώντας στην θέση οδήγησης, η στάση που το ΜΤ-125 τοποθετεί τον αναβάτη είναι όρθια, οι γωνίες σε πόδια και χέρια χαλαρές, και όλα συνηγορούν στην άνεση, ακόμα και σε μεγάλη σε διάρκεια βόλτα. Το τιμόνι είναι φαρδύ, και με σωστές λαβές, για άριστο έλεγχο σε όλες τις καταστάσεις, βοηθώντας κι άλλο την παραδειγματική ευελιξία του μικρού ΜΤ. Κι όταν σκύψετε ελαφριά, η στάση αλλάζει εύκολα σε στάση επίθεσης, με το βάρος του αναβάτη να φορτίζει τον μπροστινό τροχό, βελτιώνοντας την πρόσφυση. Η σέλα του συνεπιβάτη από την άλλη, δεν είναι ιδιαίτερα άνετη, ενώ βρίσκεται αρκετά ψηλά, με τα μαρσπιέ υπερβολικά κοντά της -καλή για σύντομες βόλτες, και όχι για μεγαλόσωμα άτομα. Οι καθρέπτες είναι διακριτικοί και στιλάτοι, όμως το κοντό στέλεχος σημαίνει πως δεν προσφέρουν πολύ καλό οπτικό πεδίο προς τα πίσω, ενώ μισό-γεμίζουν με τα χέρια του αναβάτη. Πολύ καλή η ακτίνα στροφής της μικρής μοτοσικλέτας, βοηθάει πολύ στην πόλη, ενώ η σχετικά ψηλή σέλα των 810χλστ. σημαίνει πως αναβάτης με ύψος 1.70, πατάει μόνο με το ένα πόδι κάτω.

Κινητήρας: Δυνατός, φοβερά οικονομικός

Ο μονοκύλινδρος, τετράχρονος, υγρόψυκτος και ψεκαστός κινητήρας, διαθέτει εκκεντροφόρο επικεφαλής και 4 βαλβίδες, ενώ προέρχεται από το YZF-R125, δίχως να έχει καμία αλλαγή για το ΜΤ! Κινητήρας πραγματικά υψηλής απόδοσης, στο όριο των ευρωπαϊκών όρων για το δίπλωμα Α1. Για το 2014, ο κινητήρας δέχθηκε νέο σύστημα ψεκασμού, το οποίο βελτιώνει την οικονομία καυσίμου κατά 11%. Τι σημαίνει αυτό; Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, είδαμε στον μετρητή κατανάλωσης νούμερα από... 2.2lt/100χλμ(!), έως 2,5lt/100χλμ! Οι Ιάπωνες μιλάνε μάλιστα για 47,7 χιλιόμετρα με ένα λίτρο καυσίμου (κύκλος WMTC)! Νούμερα που σε κάνουν να πιστεύεις πως οδηγείς τετράχρονο... παπί 50 κυβικών. Αυτό που σε φέρνει γρήγορα πίσω στην πραγματικότητα είναι οι υψηλές επιδόσεις των 15hp/9.000σαλ. αλλά και της ροπής του 1,25Kgm/8.000σαλ., νούμερα που φέρνουν το ΜΤ-125 στην κορυφή της κατηγορίας του.

Πέρα από αυτά που φαίνονται, η Yamaha αναφέρει πως περισσότερα από 70 είναι τα νέα εξαρτήματα στον κινητήρα για το 2014, όπως ο κύλινδρος, η κεφαλή, τα ελατήρια πιστονιού, ο εκκεντροφόρος, ο συμπλέκτης, η ECU, ο καταλύτης, κλπ. Στα συγκριτικά δυναμοδιαγράμματα που είδαμε (κινητήρας YZF-R125 / ΜΤ-125 του 2008, σε σχέση με του 2014), οι καμπύλες ροπής και ιπποδύναμης είναι ίδιες στο πάνω μέρος τους, έχουν όμως γεμίσει σημαντικά σε χαμηλές και μεσαίες στροφές. Μικρό παράπονο έχουμε από το αρκετά μακρύ γρανάζωμα στην τελική μετάδοση -ίδιο με του YZF-R125. Σε κουβέντα που είχαμε με τον Project Leader Alessandro Ghezzi, μας είπε πως δοκίμασαν μεγαλύτερο γρανάζι πίσω, για πιο γεμάτη αίσθηση σε χαμηλές-μεσαίες στροφές, αλλά τελικά απέρριψαν τη λύση αυτή. Οι λόγοι ήταν δύο. Η αρκετά χαμηλότερη τελική ταχύτητα, αλλά και οι προδιαγραφές ρύπων(!), που δυσκόλευαν τα πράγματα στο πιο κοντό γρανάζωμα.

Πλαίσιο / αναρτήσεις / φρένα: Sport προδιαγραφών

Το πλαίσιο είναι τύπου Deltabox, δηλαδή δυο δοκών, όχι από αλουμίνιο, αλλά από ατσάλι -οικονομικότερο. Οι διαστάσεις του είναι πραγματικά κτηνώδεις, και δείχνει over-engineered για μια μοτοσικλέτα 125 κυβικών. Ταιριάζει απόλυτα τόσο οπτικά, όσο και στην οδήγηση, με το επίσης τεράστιο σε διαστάσεις, και πανέμορφο σε σχεδίαση ψαλίδι. Το ολοκαίνουργιο ανάποδο πιρούνι της Kayaba μπροστά (το YZF-R125 του 2008 διέθετε συμβατικό πιρούνι) υπολείπεται ελάχιστα του ανταγωνιστή Duke της ΚΤΜ, αφού είναι 41 αντί για 43 χιλιοστά, δεν παύει όμως να είναι εντυπωσιακό για την κατηγορία. Ρυθμίσεις δεν έχει, όπως δεν έχει και το πίσω αμορτισέρ (ενώ στο press kit της εταιρείας αναφέρεται πως διαθέτει ρύθμιση προφόρτισης, εμείς δεν είδαμε να συμαβαίνει κάτι τέτοιο), ενώ έχει και σχετικά μικρή διαδρομή, στα 114 χιλιοστά.

Σημειώστε πως οι τεχνικοί της Yamaha έχουν επέμβει στο πίσω αμορτισέρ, για μεγαλύτερη άνεση, σε σχέση με εκείνο του YZF-R 125 του 2008). Στα φρένα, μπροστά βρίσκουμε μια τετραπίστονη ακτινική(!) δαγκάνα 292χλστ., με πλευστό δίσκο. Και πίσω υπάρχει δισκόφρενο, με δαγκάνα ενός εμβόλου και δίσκο 230χλστ.. ABS δεν υπάρχει, ούτε ως έξτρα επιλογή -τουλάχιστον όχι άμεσα, στο μέλλον πιθανώς να το δούμε και αυτό.

Οδηγώντας: Εύκολο και διασκεδαστικό

Ήσυχος ο ήχος από το κοντό τελικό της εξάτμισης, μαλακός ο συμπλέκτης, και ακριβέστατο και αθόρυβο το κιβώτιο. Το MT-125 που οδηγώ δεν είναι ακόμα καλά-καλά στρωμένο, όμως όλα πάνω του αποδίδουν στην εντέλεια. Η -κακή για την ψυχική μας ηρεμία- ιδέα της Yamaha να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα μέσα στη Βαρκελώνη, απέδειξαν με το παραπάνω την άνεση και την ευελιξία (ζυγίζει μόλις 138 γεμάτα κιλά) που παρέχουν η όρθια θέση οδήγησης, και το φαρδύ τιμόνι. Τα φρένα είναι προοδευτικά και δυνατά (κάνεις άνετα rolling endo, ενώ το πίσω δεν μπλοκάρει με τίποτα, αν δεν θέλεις), με καλή αίσθηση, δίχως δάγκωμα που ίσως τρόμαζε τους αρχάριους. Γενικά 10 στα 10 για την πέδηση. Ο συμπλέκτης ακριβής και μαλακός. Στο άνοιγμα του γκαζιού από τέρμα κλειστό, ο ψεκασμός έχει ένα μικρό, ανεπαίσθητο τίναγμα. Στις επιταχύνσεις από το φανάρι, το MT-125 “καθαρίζει” εύκολα τα αυτοκίνητα, αν και θέλει να γεμίζεις τις ταχύτητες, και να δουλεύεις αρκετά με το κιβώτιο -όταν το κάνεις, σε εκπλήσσει με τη δύναμη του, που είναι στο πάνω άκρο των τετράχρονων 125 κυβικών. Από την άλλη, μπορείς άνετα να δουλεύεις το μοτέρ κρεμασμένο, για έξτρα οικονομία ή αν βαριέσαι τις πολλές αλλαγές ταχυτήτων, όμως τότε δεν έχεις απόθεμα δύναμης για κάποια κατάσταση ανάγκης. Προσοχή στην πόλη θέλουν οι ανωμαλίες, οι υπόνομοι που προεξέχουν, τα σαμάρια και οι λακκούβες, ειδικά υπό κλίση, γιατί οι αναρτήσεις με τις μικρές διαδρομές είναι αρκετά σφιχτές.

Μετά την αστική μας περιπέτεια, ευτυχώς κάποια στιγμή βγήκαμε από το κέντρο της ισπανικής μεγαλούπολης, και ανηφορίσαμε στους υπέροχους λόφους πάνω από τη Βαρκελώνη. Φιλήσαμε τα ρεζερβουάρ, και ξεζουμίζοντας γκάζι και κιβώτιο (ο κινητήρας έχει ελάχιστους κραδασμούς, ακόμα και ψηλά), βρέθηκα να κυνηγιέμαι με ένα σμάρι Γάλλων δημοσιογράφων, με προσπεράσματα στην τρίχα, και με ακραία slip-streaming. Απολαυστική διαδρομή & απολαυστική συμπεριφορά από το ΜΤ-125. Τα όρια στο κυνήγι των στροφών και των κλίσεων έθεσαν τα σκληρά νέα ελαστικά Michelin Pilot Street (η Yamaha δεν ήθελε να φοβηθεί από το κόστος αλλαγής ενός μαλακού σετ ελαστικών ο αναβάτης του Α1), και σε δεύτερη φάση οι αναρτήσεις, που είναι μεν πολύ καλές για την κατηγορία, αλλά δείχνουν κάποιες αδυναμίες -ειδικά η πίσω- στην οριακή οδήγηση. Προσωπικά, αν ήμουν ο ιδιοκτήτης της μοτοσικλέτας, θα έβαζα άμεσα ένα σετ μαλακών ελαστικών, για να εκτοξεύσω τις δυνατότητες του ΜΤ -εκεί που αξίζουν, σε μια τέτοια μοτοσικλέτα. Σημειώστε πως στην ανηφόρα, όπως όλα τα τετράχρονα 125 (ακόμα περισσότερο με αυτό το μακρύ γρανάζωμα) δυσκολεύεται κοντά στα 100, όμως στην ευθεία πιάνει σχεδόν παντού τα 115, ενώ στην κατηφόρα είδαμε στον κόφτη... 138χλμ/ώρα! Σούζα δεν κάναμε, γιατί θέλει μεγάλο ζόρισμα και τέχνη για να το σηκώσεις, όμως είδαμε συνάδελφο-ακροβάτη που κατάφερε να το σηκώσει και να συνεχίσει!

Συμπέρασμα: Ο πήχης ανέβηκε ψηλά

Πραγματικά ανέβασε τον πήχη η Yamaha με το MT-125, το οποίο διαθέτει τόσο look μεγάλης μοτοσικλέτας, όσο και φοβερές λεπτομέρειες αλλά και sport ουσία. Όμορφο, επιθετικό, εύκολο, και δυνατό, ξεχωρίζει τόσο με το design του, όσο με τις επιδόσεις του για 125, αλλά και με την ποιότητα του. Φυσικά μην περιμένετε να είναι ιδιαίτερα φθηνό, καθώς η ποιότητα πληρώνεται. Αν είστε μεταξύ MT-125 και YZF-R125, και δεν πρόκειται να μπείτε σε πίστα, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πάρτε το ΜΤ. Πολύ πιο άνετο σε στάση οδήγησης, και σίγουρα πιο ξεχωριστό.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά
Κινητήρας: 4T, 1Κ, Υ/Ψ, 1ΕΕΚ, 4Β
Κυβισμός (κ.εκ.): 124,7
Διάμετρος x Διαδρομή (χλστ): 52x58,6
Συμπίεση (:1) 11,2
Ισχύς (ίπποι/σ.αλ.): 15/9.000
Ροπή (kgm/σ.α.λ.): 1,25/8.000
Τροφοδοσία: Ηλ. Ψεκασμός
Χωρητ. Ρεζερβουάρ / ρεζέρβας (λίτρα): 11,5 / Δ.Α.
Βάρος (kg, γεμάτο): 138

Πλαίσιο-Αναρτήσεις-Φρένα
Τύπος: Ατσάλινο, Deltabox, 2 δοκών
Αναρτήσεις Ε: Ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι ΚΥΒ 41mm
Διαδρομή (χλστ.): 130
Αναρτήσεις Π: Μονό αμορτισέρ
Διαδρομή: 114
Φρένα Ε (χλστ.): Δίσκος, 4Ε /292, ακτινική δαγκάνα
Φρένα Π (χλστ.): Δίσκος, 1Ε /230

Τροχοί-Ελαστικά
Ελαστικό Ε: 100/80-17
Ελαστικό Π: 130/70-17

Διαστάσεις
Μήκος: 1.955
Πλάτος: 740
Μεταξόνιο: 1.355
Ύψος σέλας: 810

Εξοπλισμός
Μίζα
Στροφόμετρο
Κοντέρ
Ένδειξη θερμοκρασίας
Ένδειξη βενζίνης
Μερικός χιλιομετρητής
Πλάγιο σταντ