Ας ξεκινήσουμε το θέμα μας με το γιατί χρειαζόμαστε αναρτήσεις. Αναρτήσεις χρειαζόμαστε γιατί ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος, όπως τέλειοι δεν είναι και οι δρόμοι (για τους χωματόδρομους δεν το συζητάμε καν). Χωρίς αναρτήσεις, στην πρώτη λακούβα η μηχανή θα μετέφερε την αίσθηση ενός μικρού τρακαρίσματος στον αναβάτη, ενώ οι τροχοί θα έχαναν την επαφή με την άσφαλτο. Σε λίγα μόλις χιλιόμετρα, ταα δομικά στοιχεία της μοτοσυκλέτας θα δέχονταν τεράστιες καταπονήσεις, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και με τον ίδιο τον αναβάτη. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα σύστημα που από τη μία να αποσβαίνει τις κακοτεχνίες των δρόμων αλλά από την άλλη να διατηρεί τους τροχούς συνεχώς σε επαφή με το έδαφος.
Το ελατήριο και η κακή… ντοϊνγκ – ντοϊνγκ συνήθεια του
Ο πρώτος τύπος ανάρτησης που έρχεται στο μυαλό όλων, είναι το ελατήριο. Όντως δεν είναι κακή περίπτωση, καθότι έχει προοδευτικότητα στην συμπίεση του αναλόγως του φορτίου που δέχεται, ενώ βασική του ιδιότητα είναι ότι επανέρχεται στην αρχική του θέση / έκταση όταν δεν του ασκείται δύναμη.
Το κακό με το ελατήριο ως αποκλειστικό στοιχείο ανάρτησης είναι πως «βιάζεται» να εκτονωθεί, δηλαδή να επιτρέψει σε κατάσταση ηρεμίας ή στην προκειμένη περίπτωση, συμπίεσης από το βάρος μοτοσικλέτας και αναβάτη που ονομάζεται δυναμικό sag. Ένα νέο ζητούμενο λοιπόν, ήταν να μπορέσουμε να ελέγξουμε την ταχύτητα με την οποία συμπιέζεται και εκτονώνεται ένα ελατήριο, αυτό που διαβάζουμε στις ρυθμίσεις των αναρτήσεων ως αποσβέσεις.