Aprilia RS125 (1992-2010): Δίχρονη 125άρα αρρώστια!

• Διαβάστηκε από 6.419 αναγνώστες
• Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/4/2022

Η Aprilia είναι μια από τις σημαντικότερες μάρκες μοτοσυκλετών, ειδικά όσον αφορά τις σπορ μοτοσυκλέτες.

Είναι η Aprilia RS125 η καλύτερη μικρή supersport της ιστορίας;

Μια εταιρεία με τεράστιες αγωνιστικές επιτυχίες, που ξεκίνησε από τα όνειρα των Alberto και Ivano Beggio, η Aprilia είχε ήδη να επιδείξει επιτυχίες στους αγώνες μέχρι το 1985, όταν και ξεκίνησε την συνεργασία με την Αυστριακή κατασκευάστρια κινητήρων Rotax. Η συνεργασία αυτή, έμελλε να βοηθήσει την Aprilia να παρουσιάσει κάποιες από τις πιο σημαντικές μοτοσυκλέτες της ιστορίας της. Μεταξύ αυτών, και η RS125.

Η Aprilia RS125 της πρώτης γενιάς.

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »

Μοτοσυκλέτα 125 κυβικά, αλλά με «γονίδια» superbike!

Η πρώτη παρουσίαση του RS125 έγινε το 1993, ως Aprilia RS125R Extrema, παίρνοντας την σκυτάλη από τα AF1 Sintesi και Futura που διέθετε κατά την δεκαετία του 80. Οι σοβαρές προθέσεις της Extrema φάνηκαν από την αρχή, αφού η μοτοσυκλέτα ήταν εκπληκτική σε πολλά επίπεδα: Έφερε πλαίσιο αλουμινίου δύο δοκών, αλουμινένιο ψαλίδι τύπου «μπανάνα» και ανεστραμμένο πιρούνι εμπρός, σε μια εποχή που πολλά από αυτά ήταν «άγνωστες λέξεις», ακόμα και για μεγάλες μοτοσυκλέτες. H εμφάνιση της μοτοσυκλέτας ήταν ανάλογη: Αιχμηρή, τολμηρή και διαθέσιμη ακόμα και στα χρώματα των αγωνιστικών, αθλητών όπως ο Max Biaggi και ο Loris Reggiani. Στα επόμενα μοντέλα, η εμφάνιση της φρεσκαρίστηκε ακόμα περισσότερο, ενώ το μοντέλο του 2006 και μετά είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο στην χώρα μας. Η μοτοσυκλέτα ήταν παράλληλα πολύ ελαφριά, αφού ζύγιζε 115 κιλά άνευ υγρών στην πρώτη της γενιά, ενώ ποιοτικά ήταν σε υψηλό επίπεδο. Ο τόσος εξοπλισμός της και το τεχνολογικό της επίπεδο σήμαινε, βέβαια, ότι η Aprilia RS125 ήταν σχετικά ακριβή και ειδικά ως μοτοσυκλέτα του κυβισμού της. Όμως, ό,τι πληρώνεις παίρνεις…

Δίχρονο αριστούργημα που ξεπερνούσε τα 30 άλογα

Επίκεντρο της μοτοσυκλέτας ήταν φυσικά, ο δίχρονος κινητήρας της. Μια μονάδα που κατασκευαζόταν από την Rotax, ο δίχρονος των 125 κυβικών μπορούσε να αποδώσει πάνω από 30 ίππους, στις πρώτες γενιές του μοντέλου. Με γνήσια, θα έλεγε κανείς, καταγωγή από τον κόσμο των αγώνων, ο δίχρονος κινητήρας ήταν δύστροπος και απαιτητικός στην συντήρηση, χρειαζόταν αφοσίωση και έναν αναβάτη που να ξέρει τι κάνει. Όταν μιλάμε για ένα «απόλυτο» μοτέρ, δεν μπορείς να τα έχεις όλα… Δυστυχώς για το μοντέλο και τους ενθουσιώδεις φίλους του (και ευτυχώς για το περιβάλλον, θα έλεγε η άλλη πλευρά…), ο δίχρονος κινητήρας αναγκάστηκε να υποστεί μειώσεις στην απόδοση του: 28,5 ίππους πρώτα και μετά, 24,5 ίππους μέχρι το τέλος της παραγωγής, για να εναρμονιστεί με τις προδιαγραφές ρύπων Euro2 και Euro3. Σε κάθε περίπτωση, ο κινητήρας είχε να κινήσει μια μοτοσυκλέτα που ζύγιζε το πολύ 142 κιλά με όλα της τα «ζουμιά»: Μια διόλου ευκαταφρόνητη σχέση ισχύος/βάρους.