Εννέα αντιλήψεις σχετικά με την οδήγηση μοτοσυκλέτας που, ενώ πολλοί πιστεύουν μία ή παραπάνω από αυτές, η αλήθεια είναι ότι καμία δεν είναι απολύτως αληθής.
Στον χώρο της μοτοσυκλέτας, όπως και σε κάθε άλλο χώρο, οι αντιλήψεις είναι πάμπολλες και ποικίλουν από αναβάτη σε αναβάτη. Όταν λοιπόν αναπόφευκτα προκύπτει συζήτηση σχετικά με αυτές, το πάθος που οι περισσότεροι αναβάτες εκφράζουν μπορεί να σημάνει από απλό θάρρος της γνώμης μέχρι και έντονη φιλονικία! Πολλές φορές, συγκεκριμένες αντιλήψεις καταφέρνουν να βρίσκονται πάντα στην επιφάνεια, καταλαμβάνοντας μέρος στο μυαλό πολλών αναβατών, χωρίς ωστόσο να ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Ας δούμε κάποιες από αυτές.
1. Τα αγωνιστικά λάστιχα είναι καλύτερα και στο δρόμο:Μια αντίληψη που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά μπορεί να οδηγήσει και σε επικίνδυνες καταστάσεις. Προφανώς, τα αγωνιστικά ελαστικά έχουν διαφορετική κατασκευή από αυτά του δρόμου, η οποία δεν μπορεί να ανταποκριθεί σωστά σε βρεγμένο οδόστρωμα, οδικές ανωμαλίες και, ακόμα, απαιτήσεις για μακροζωία. Επιπλέον, τα αγωνιστικά ελαστικά πρέπει να λειτουργούν σε θερμοκρασίες τις οποίες σπάνια, ή και ποτέ, δεν θα φτάσουν στον δρόμο, με αποτέλεσμα να μην κρατούν όπως πρέπει. Για αυτό άλλωστε, για πολλά αγωνιστικά λάστιχα η χρήση των ειδικών θερμαντικών κουβερτών είναι υποχρεωτική!
2. Η δυνατή εξάτμιση μας κάνει πιο αισθητούς στους άλλους χρήστες του δρόμου: Ακόμα ένας μύθος, ο οποίος μάλιστα όχι μόνο επικρατεί έντονα ανάμεσα στους μοτοσυκλετιστές, αλλά υποστηρίζεται κιόλας από πολλούς και μάλιστα με πάθος! Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι σπάνια μια θορυβώδης εξάτμιση μπορεί να κάνει έναν μοτοσυκλετιστή πιο αντιληπτό από άλλους χρήστες του δρόμου. Αντίθετα, πολλές φορές τρομάζει τους άλλους χρήστες της οδού και φυσικά, δημιουγεί απέχθεια σε πεζούς και στο αστικό επριβάλλον! Εαν δε, νομίζετε ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων έχουν περισσότερες πιθανότητες να σας ακούσουν, αναθεωρήστε: Σκεφτείτε μόνο πόσοι οδηγοί χρησιμοποιούν δυνατά το ηχοσύστημα, με κλειστά παράθυρα, σε ένα ηχομονωμένο και κλιματιζόμενο περιβάλλον...
3. Το ABS εμποδίζει την σωστή εκμάθηση της χρήσης του φρένου: Μία αντίληψη πολύ διαδεδομένη σε κύκλους παλαιότερων μοτοσυκλετιστών, που –κακά τα ψέμματα- πολλοί εξ αυτών είναι αυθεντίες στην σωστή χρήση του φρένου, ειδικά σε κατάσταση ανάγκης. Ωστόσο, η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη, καθώς τα σύγχρονα συστήματα επιτρέπουν το φρενάρισμα μέχρι οριακού σημείου, πριν επέμβουν, μην επηρεάζοντας έτσι την σωστή χρήση των φρένων. Χώρια που οι περισσότεροι απο εμάς, έχουμε σίγουρα και μια πτώση ή ένα τρομακτικό γλίστρημα, από μπλοκαρισμένο μπροστινό...
4. Τη σωστή μοτοσυκλέτα την επιλέγεις μόνο με την καρδιά: Για να πούμε την αλήθεια, πολλοί μοτοσυκλετιστές επιλέγουν την μοτοσυκλέτα τους με βάση το συναίσθημα-και καλά κάνουν. Ωστόσο, όταν επιλέξουμε μοτοσυκλετα, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να σκεφτούμε τις πραγματικές μας ανάγκες: Μπορεί να καρδιοχτυπούμε στην θέα μιας Panigale ή μίας R1, αλλά εάν σκοπεύουμε να την χρησιμοποιήσουμε για να πηγαίνουμε...στη δουλειά μας και πίσω, ή για «ρομαντζάδα» με το έτερον ήμισυ, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούμε, και σύντομα! Πρέπει να υπάρχει ισορροπία λογικής και συναισθήματος στην επιλογή μοτοσυκλέτας, και όχι το ένα να επισκιάζει το άλλο.
5. Αν ξέρω να κάνω φιγούρες, ξέρω και να οδηγώ γρήγορα: Μεγάλο λάθος να θεωρηθεί ως κανόνας! Πολλοί μοτοσυκλετιστές έχουν ευκολία στην εκτέλεση stunts και ταυτόχρονα μπορούν να οδηγήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά, αλλά τις περισσότερες φορές αυτό δεν ισχύει. Δύσκολα ένας αναβάτης ο οποίος αφοσιώνεται στην γρήγορη, γραμμική οδήγηση θα ασχοληθεί με την εκτέλεση stunts. Και αντίστροφα, οι...φιγουρατζήδες δεν θα διαθέσουν χρόνο να μάθουν να οδηγούν με «γραμμές» και με ταχύτητα, ακριβώς διότι ξέρουν τι ζητούν από την μοτοσυκλέτα τους!
6. Οδηγώ χρόνια και ξέρω τα όριά μου: Αλλη μια αντίληψη παλαιότερων αναβατών, που επηρεάζει τους νεότερους και πιο ενθουσιώδεις. Όσο ικανός και να είναι ένας αναβάτης, ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι μπορεί να συμβεί, ειδικά σε δημόσιο δρόμο. Επίσης, δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη στιγμή, από την στιγμή που ένας αναβάτης θα νιώσει ότι «το έχει». Η σιγουριά που θα ακολουθήσει μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνη κατάσταση! Ένας ώριμος αναβάτης πάντα πρέπει να υπολογίζει τον απρόβλεπτο παράγοντα και ένα περιθώριο ασφαλείας.
7. Οι μοτοσυκλετιστές δεν θα αγοράσουν ποτέ scooter: Ακόμα ένας πόλεμος «της καφετέριας», που οδηγεί σε συζητήσεις που μπορεί να φτάσουν ακόμα και σε τσακωμό! Ναι, είναι γεγονός ότι πολλοί αναβάτες μοτοσυκλέτας δεν συμπαθούν τα scooters, εστιαζόμενοι στον τρόπο οδήγησής τους. Ωστόσο, δεν είναι όλοι ίδιοι, και άλλοι τόσοι αναβάτες επιλέγουν scooter, ακριβώς για όλα τα καλά τα οποία προσφέρει σαν όχημα, χωρίς να αποχωρίζονται την αγαπημένη τους μοτό!
8. Πάντα υπάρχει χώρος για περισσότερους ίππους: Αν και η οδήγηση μιας μοτοσυκλέτας με ισχυρό μοτέρ μπορεί να είναι απολαυστική, κάποιες φορές η ωμή ιπποδύναμη απλά δεν χρειάζεται. Ανάλογα την χρήση της μοτοσυκλέτας, το περιβάλλον στο οποίο χρησιμοποιείται αλλά και την εμπειρία του αναβάτη, μερικές φορές η τόσο μεγάλη ισχύς μπορεί να είναι και μειονέκτημα! Και πάλι, η επιλογή μοτοσυκλέτας πρέπει να γίνεται με σύνεση και όχι με ωμό κριτήριο έναν ακόμη αριθμό, αυτόν της ιπποδύναμης. Μην ξεχνάμε ότι πολλές κατηγορίες μοτοσυκλετών, πχ τα Supersport, είναι ήδη πολύ παραπάνω από τα ανθρώπινα όρια του μέσου αναβάτη!
9. Μπορώ να βασίζομαι πάντα στα ηλεκτρονικά: Σίγουρα η πληθώρα ηλεκτρονικών βοηθημάτων που είναι διαθέσιμη στις μοτοσυκλέτες πλέον, κάνουν την οδήγησή τους αρκετά πιο εύκολη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να βασιστούμε σε αυτά, προκειμένου να μην ασχοληθούμε με την εξέλιξη μας ως αναβάτες. Μπορεί το ABS να μας γλιτώνει πάντα από ακραία και επιπόλαια φρεναρίσματα και το traction control να μας επιτρέπει να ανοίγουμε το γκάζι απότομα παντού, αλλά μια τέτοια οδήγηση είναι όχι μόνο λανθασμένη, αλλά και δεν συμβάλλει στην εξέλιξή ενός μοτοσυκλετιστή. Και επίσης, μην ξεχνάμε ότι, όπως κάθε μηχάνημα, έτσι και τα ηλεκτρονικά μπορεί να δυσλειτουργήσουν και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εξαιρετικά δυσάρεστο, αν βασιζόμαστε μόνο σε αυτά!
Σε απάντηση στο σχόλιο ότι μπορεί ο θόρυβος να σώζει ζωές, έχω να πω ότι ο θόρυβος καταστρέφει την καθημερινή μας ζωή και μας φορτώνει με στρες. Οδηγώ 40 χρόνια μοτο και αυτή η θεωρία περί θορύβου είναι σκέτη παπαράτσι. Υπάρχει μόνο και μόνο επειδή στην χώρα μας έχουμε απουσία ελέγχων που οδηγεί σε πλήρη ασυδοσία.
Σωστα ολα και να συμπληρωσω το φαναρι δεν ειναι αφετηρια εκινησης, επισης εσυ φιλε μοτοσυκλετιστη που εχεις περασει το φαναρι και εχεις κατσει πανω στη διαβαση πεζων εισαι το ιδιο παρανομος με τον απεναντι που περασε με πορτοκαλοκοκκινο, και τελος οταν κανεις προσπεραση απο την αντιθετη πλευρα του δρομου στο κεντρο της πολης μη ψαχνεις ενοχους απλα πας να κλεισεις ενα
σπιτι και να βαλεις καποιους φυλακη.
Ο δημιουργία θορύβου ακόμη και προκαλεί τήν προσοχή δέν είναι επιλογή.
Με αυτό το σκεπτικό πολλά τροχοφόρα θα επέλεγα τόν θόρυβο γιά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.... Αλλά γιά ποιό λόγο να κραυγάζουν ? Δηλαδή οδηγούμε με αλλαζονία και απαιτούμε από τούς άλλους να μας προσέχουν ? Δηλαδή οι μηχανές που δέν κάνουν θόρυβο εμπλέκονται σε περισσότερα ατυχήματα? Υπάρχουν συνετοί και έμπειροι οδηγοί μοτοσυκλέττας που επιλέγουν τον θόρυβο ώς μέσον προφύλαξης ?
Και κάτι ακόμη..... Ακόμη και αν μερικώς θα μπορούσε να γίνει μέσον πρόκλησης τής προσοχής θα ρωτούσα για ποιό λόγο θα πρέπει οι άλλοι οδηγοί να τσιτάρονται ακούγοντας μία θορυβώδη μηχανή ? τί το ιδιαίτερο έχει σε σύγκριση με τα άλλα τροχοφόρα τετράτροχα και δίτροχα που κυκλοφορούν αθόρυβα δίπλα τους ? Μία άλλη παράμετρος είναι οτι μία θορυβώδης παρουσία μπερδεύει.... δέν ξέρεις από που έρχεται πού πηγαίνει... που βρίσκεται ακριβώς εκείνη τήν στιγμή... και τό μόνο που μένει είναι η αγανάκτηση για αυτόν που προκαλεί. Οσο γιά τα ζωάκια που πιθανώς θα τσιταριστούν απο έναν θόρυβο ώς αντίδραση θα μπορούσε να είναι τα αντανακλαστικά του να το οδηγήσουν πρός τόν δρόμο γιά να σωθεί.... γιατί η πηγή του θορύβου δέν μπορεί να είναι τοπογραφικά εντοπίσημη.
Εν κατακλείδι στά καθήκοντα του οδηγού είναι να προσαρμόζεται στίς συνθήκες προβλέποντας αυτός τα πάντα και όχι αναγκάζοντας όλους είτε εμπλέκονται (οχι πάνω απο 5%) είτε δέν έχουν καμία σχέση με τό πακέτο (95%) να τσιτάρονται χωρίς να ξέρουν γιατί.
Οσον αφορα το θορυβο της μοτοσυκλετας, διαφωνω με το αρθρο. Μια θορυβωδης μοτοσυκλετα γινεται αντιληπτη απο πιο μακρυα. Ειτε απο τους υπολοιπους οδηγους, ειτε απο πεζους που πανε να διασχισουν τον δρομο τρεχοντας.
Οι περισσοτεροι απο μας, απολαμβανουν τους επαρχιακους δρομους με στροφες και χωρις κινηση. Εκει λοιπον που επικρατει ησυχια, ενα ζωο ετοιμαζεται να διασχισει τον δρομο. Ακουγοντας τον θορυβο της μηχανης, τα ζωα απομακρυνονται απο τον δρομο. Σε αυτες τις περιπτωσεις ο θορυβος μπορει να σωσει ζωες.
Σε απάντηση στο σχόλιο ότι μπορεί ο θόρυβος να σώζει ζωές, έχω να πω ότι ο θόρυβος καταστρέφει την καθημερινή μας ζωή και μας φορτώνει με στρες. Οδηγώ 40 χρόνια μοτο και αυτή η θεωρία περί θορύβου είναι σκέτη παπαράτσι. Υπάρχει μόνο και μόνο επειδή στην χώρα μας έχουμε απουσία ελέγχων που οδηγεί σε πλήρη ασυδοσία.
Σωστα ολα και να συμπληρωσω το φαναρι δεν ειναι αφετηρια εκινησης, επισης εσυ φιλε μοτοσυκλετιστη που εχεις περασει το φαναρι και εχεις κατσει πανω στη διαβαση πεζων εισαι το ιδιο παρανομος με τον απεναντι που περασε με πορτοκαλοκοκκινο, και τελος οταν κανεις προσπεραση απο την αντιθετη πλευρα του δρομου στο κεντρο της πολης μη ψαχνεις ενοχους απλα πας να κλεισεις ενα σπιτι και να βαλεις καποιους φυλακη.
Ο δημιουργία θορύβου ακόμη και προκαλεί τήν προσοχή δέν είναι επιλογή. Με αυτό το σκεπτικό πολλά τροχοφόρα θα επέλεγα τόν θόρυβο γιά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.... Αλλά γιά ποιό λόγο να κραυγάζουν ? Δηλαδή οδηγούμε με αλλαζονία και απαιτούμε από τούς άλλους να μας προσέχουν ? Δηλαδή οι μηχανές που δέν κάνουν θόρυβο εμπλέκονται σε περισσότερα ατυχήματα? Υπάρχουν συνετοί και έμπειροι οδηγοί μοτοσυκλέττας που επιλέγουν τον θόρυβο ώς μέσον προφύλαξης ? Και κάτι ακόμη..... Ακόμη και αν μερικώς θα μπορούσε να γίνει μέσον πρόκλησης τής προσοχής θα ρωτούσα για ποιό λόγο θα πρέπει οι άλλοι οδηγοί να τσιτάρονται ακούγοντας μία θορυβώδη μηχανή ? τί το ιδιαίτερο έχει σε σύγκριση με τα άλλα τροχοφόρα τετράτροχα και δίτροχα που κυκλοφορούν αθόρυβα δίπλα τους ? Μία άλλη παράμετρος είναι οτι μία θορυβώδης παρουσία μπερδεύει.... δέν ξέρεις από που έρχεται πού πηγαίνει... που βρίσκεται ακριβώς εκείνη τήν στιγμή... και τό μόνο που μένει είναι η αγανάκτηση για αυτόν που προκαλεί. Οσο γιά τα ζωάκια που πιθανώς θα τσιταριστούν απο έναν θόρυβο ώς αντίδραση θα μπορούσε να είναι τα αντανακλαστικά του να το οδηγήσουν πρός τόν δρόμο γιά να σωθεί.... γιατί η πηγή του θορύβου δέν μπορεί να είναι τοπογραφικά εντοπίσημη. Εν κατακλείδι στά καθήκοντα του οδηγού είναι να προσαρμόζεται στίς συνθήκες προβλέποντας αυτός τα πάντα και όχι αναγκάζοντας όλους είτε εμπλέκονται (οχι πάνω απο 5%) είτε δέν έχουν καμία σχέση με τό πακέτο (95%) να τσιτάρονται χωρίς να ξέρουν γιατί.
Οσον αφορα το θορυβο της μοτοσυκλετας, διαφωνω με το αρθρο. Μια θορυβωδης μοτοσυκλετα γινεται αντιληπτη απο πιο μακρυα. Ειτε απο τους υπολοιπους οδηγους, ειτε απο πεζους που πανε να διασχισουν τον δρομο τρεχοντας. Οι περισσοτεροι απο μας, απολαμβανουν τους επαρχιακους δρομους με στροφες και χωρις κινηση. Εκει λοιπον που επικρατει ησυχια, ενα ζωο ετοιμαζεται να διασχισει τον δρομο. Ακουγοντας τον θορυβο της μηχανης, τα ζωα απομακρυνονται απο τον δρομο. Σε αυτες τις περιπτωσεις ο θορυβος μπορει να σωσει ζωες.