Μια αέναη μονομαχία με φανατικούς οπαδούς και από τις δύο πλευρές, που πολλές φορές έχει γίνει θέμα ατελείωτων συζητήσεων και λεκτικών αψιμαχιών σε παρέες, καφετέριες και μοτοσικλετιστικά πηγαδάκια.
Με την πάροδο των ετών, τις αγοραπωλησίες τις μετακινήσεις των εργοστασίων και τις συμφωνίες μεταξύ εταιριών, οι μοτοσυκλέτες έχουν χάσει μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τις ξεχώριζαν και πλέον οι διαφορές μεταξύ ευρωπαϊκών και ιαπωνικών μοντέλων είναι λιγότερο αισθητές σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχουν χάσει το χαρακτήρα τους, αφού ακόμη και σήμερα αν ασχολείσαι μερικά χρόνια με το χώρο, μπορείς να καταλάβεις την προέλευση μιας μοτοσυκλέτας, από την εμφάνιση και την οδηγική συμπεριφορά, ακόμα και αν λείπει το σήμα και το λογότυπο της εταιρίας.
Τα τελευταία χρόνια, το σήμα κατατεθέν των ευρωπαϊκών μοτοσυκλετών είναι τα εξελιγμένα περιφερειακά, από ανεξάρτητες καταξιωμένες εταιρίες. Αυτός είναι και ένας λόγος, που οι τιμές τους πολλές φορές υπερβαίνουν τα αντίστοιχα ιαπωνικά μοντέλα. Αναρτήσεις και φρένα είναι οι συνηθέστερες επιλογές, αλλά επεκτείνονται ακόμα και σε ζάντες και άλλα εξαρτήματα, ειδικά στις special εκδόσεις. Ομοίως και οι Ιάπωνες, δεν αφήνουν τα κορυφαία μοντέλα τους χωρίς ακριβά περιφερειακά, αλλά στις βασικές εκδόσεις προτιμούν συνήθως πιο προσιτές επιλογές, χωρίς όμως να υστερούν σε απόδοση.
Μια ακόμα διαφορά είναι η διάταξη και η λειτουργία των κινητήρων. Στα Ιαπωνικά μοντέλα, βλέπουμε συχνότερα 4 ή 2 κυλίνδρους σε σειρά, με χαρακτηριστικό τους την ομαλή λειτουργία, ενώ οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές υιοθετούν πιο συχνά διατάξεις κυλίνδρων σε σχήμα V, L ή και Boxer ανάλογα την εταιρία. Κάθε κινητήρας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τους δικούς του οπαδούς, που σε πολλές περιπτώσεις είναι φανατικοί και δεν αλλαξοπιστούν με τίποτα. Το πλαίσιο είναι, επίσης, ένα στοιχείο που διαφοροποιούνται μοντέλα ίδιων κατηγοριών. Χωρίς να είναι κανόνας, στα ευρωπαϊκά θα δούμε πιο συχνά χωροδικτύωμα, ενώ στα ιαπωνικά σωληνωτή διάταξη.
Όσον αφορά το θέμα της αξιοπιστίας, σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλές ιστορίες… Πάντα θα υπάρχουν αναβάτες με την κλασική ελληνική νοοτροπία, που τους κάνει να πιστεύουν ότι η επιλογή τους είναι η καλύτερη, θάβοντας στις συζητήσεις τα ανταγωνιστικά μοντέλα. Σίγουρα κάποιες μοτοσυκλέτες θα βγάλουν περισσότερες ζημίες, αλλά πλέον μεγαλύτερο ρόλο παίζει η οδήγηση και η συντήρηση, παρά η χώρα προέλευσης της μοτοσυκλέτας.
Θα λέγαμε ότι οι ευρωπαϊκές μοτοσυκλέτες έχουν περισσότερο χαρακτήρα, (ένα χαρακτηριστικό που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι), ενώ οι ιαπωνικές χαρακτηρίζονται από την ευχρηστία και τη φιλικότητα, που κάνει ακόμα και τον κάτοχο ενός superbike να μπορεί να πάει μετά την πίστα για ψώνια. Κατά τη γνώμη μας, λοιπόν, δεν μπορούν να μπουν όλες οι μοτοσυκλέτες σε ένα καζάνι και να βγει νικητής. Κάθε αναβάτης πρέπει να επιλέγει ξεκάθαρα με βάση τις δικές του προτιμήσεις, να ζυγίζει τις προτεραιότητες του, να μαθαίνει πληροφορίες για το μοντέλο που τον αφορά και να μην τον απασχολεί αν είναι ευρωπαϊκό ή ιαπωνικό.
Εσείς, τι λέτε; Επιλέγετε με την χώρα προέλευσης η κρίνετε το κάθε μοντέλο ξεχωριστά; Ποια σχολή είναι η καλύτερη;
JAPAN