Είναι η ιδέα μας, ή ο κακός οπαδισμός και ο ανταγωνισμός άνευ λόγου, που δυστυχώς επικρατεί πολύ στο ποδόσφαιρο, μεταδίδεται και στην μοτοσυκλέτα; Τι λέτε εσείς;
Εμείς οι μοτοσυκλετιστές, καλώς ή κακώς, ξεχωρίζουμε. Αποτελούμε μάλλον μια μειοψηφία στους δρόμους της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, μετακινούμαστε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, το μυαλό μας λειτουργεί επίσης μάλλον διαφορετικά από αυτό, ενός οδηγού αυτοκινήτου. Επιπλέον, η μοτοσυκλέτα μας επιτρέπει να ζούμε ξεχωριστά, πολλές εμπειρίες, από μία απλή βόλτα μέχρι και το μεγαλύτερο ταξίδι. Και βέβαια, οι κατηγορίες των μοτοσυκλετών είναι ποικίλες, όπως ποικίλες είναι και οι επιθυμίες των αναβατών, όπως και οι ίδιοι οι αναβάτες.
Κακά τα ψέμματα, μια μεγάλη μερίδα μοτοσυκλετιστών πιστεύει –και διατυμπανίζει- ότι είναι «μακράν οι καλύτεροι χρήστες του δρόμου». Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει πιο έντονο, αν ο αναβάτης συνδέσει την μοτοσυκλέτα του με το τι μπορεί να κάνει αυτή και ο ίδιος, πιστεύοντας τελικά ότι «αυτό που κάνει αυτός, είναι ότι καλύτερο γίνεται». Είμαστε όμως ένας… μεσογειακός, θερμόαιμος λαός. Δεν το έχουμε σε τίποτα να κοντραριστούμε με τον πλησίον μας, πολλές φορές για ψύλλου πήδημα και τα τελευταία χρόνια οι διαμάχες στον χώρο της μοτοσυκλέτας είναι συνεχείς. Μήπως λοιπόν, κάναμε την μοτοσυκλέτα ποδόσφαιρο; Ας το δούμε λίγο καλύτερα…
Δεν είναι υγιές, να στηλιτεύεις τα «πλην» του άλλου
Αυτό και αν είναι αγαπημένη ασχολία ΑΠΕΙΡΩΝ αναβατών εκεί έξω. Έχοντας οι ίδιοι βρει, την συνταγή που δουλεύει για αυτούς, νομίζουν ότι οτιδήποτε κάνουν οι άλλοι είναι λάθος. Μπορεί δε να μπουν στον πειρασμό να «κράξουν» απροκάλυπτα τον άλλο αναβάτη πιστεύοντας αυθαίρετα πολλές φορές, ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι! Στα social media, αυτά είναι καθημερινό φαινόμενο. Αναβάτες που κάνουν και προτιμούν χώμα, να πιστεύουν ότι οι αναβάτες ασφάλτου «δεν ξέρουν τι χάνουν». Αναβάτες που ταξιδεύουν πολύ, να πιστεύουν ότι άλλοι που προτιμούν την πόλη και τις μικρές εξορμήσεις «δεν ξέρουν από δρόμο», και πόσα ακόμα παραδείγματα. Πρόκειται για μία άκρως τοξική φιλοσοφία, που κλείνει το μυαλό και φέρνει πάντα εντάσεις. Μόνο να σκεφτείτε, ότι οι αρνητικοί αυτοί αναβάτες, θα μπορούσαν να ανοίξουν αισθήσεις και μυαλό και να γνωρίσουν άμεσα, πολλές άλλες πλευρές του μοτοσυκλετισμού. Αυτή είναι και η μεγάλη μας δύναμη, αγαπητοί: Ο μοτοσυκλετισμός, δεν έχει όρια, εμείς του βάζουμε. Αν αντί να επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά του άλλου, ενδιαφερόμασταν να μάθουμε για τα θετικά, τα πάντα θα ήταν πολύ πιο ωραία.
Οι μάρκες δεν είναι αθλητικοί σύλλογοι!
Μα καλά, ακόμα τσακωνόμαστε για το «ποια μάρκα μοτοσυκλετών είναι η καλύτερη»; Η απάντηση είναι απλή: Καμία. Υπάρχουν απλώς, καλές, λιγότερο καλές και πιο καλές μοτοσυκλέτες, κυριολεκτικά για όλους και για όλα. Ο «οπαδισμός» αποτελεί μια ακόμη αγαπημένη πρακτική πολλών αναβατών, που μπορεί να φτάσει μέχρι και στο επίπεδο του φανατισμού και του παρωπιδισμού. Σκεφτείτε το πιο λογικά: Εκτός αν δουλεύετε για κάποια εταιρεία μοτοσυκλέτας, δεν βγάζετε εσείς… κέρδος από το αν η μάρκα που σας αρέσει είναι η καλύτερη η όχι! Το αντίθετο συμβαίνει μάλιστα: Αυτή βγάζει χρήματα από εσάς. Πολλοί «βαμμένοι» με την μάρκα τους μοτοσυκλετιστές αγνοούν συνειδητά την πραγματικότητα, όταν χρειαστεί να συγκρίνουν μοντέλα, καθώς δεν δέχονται ότι η μάρκα τους μπορεί να είναι και χειρότερη, ανάλογα την περίσταση. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν σας λέμε να μην σας αρέσει κάποια συγκεκριμένη μάρκα. Σας λέμε απλά, ότι η τυφλή προσκόλληση σε κάτι, δεν είναι ΠΟΤΕ καλή.
Στους αγώνες έχει… χαθεί η μπάλα!
Μιας και παρομοιάσαμε την μοτοσυκλέτα με σπορ, ας δούμε και τι γίνεται στον χώρο των αγώνων μοτοσυκλέτας και ειδικά σε όσους παρακολουθούν –μιας και αυτοί που συμμετέχουν, είναι συνήθως πολύ πιο ήσυχοι. Ανοίξτε οποιαδήποτε σελίδα στο internet ασχολείται με ρεπορτάζ Moto GP και θα δείτε ένα απίστευτο κλίμα οπαδισμού! Εκεί η κατάσταση θυμίζει απλά… θύρες. Προσβλητικά σχόλια εκατέρωθεν, προπονητική της καρέκλας, προσωπικοί χαρακτηρισμοί και όλα αυτά τα… ωραία, που προκαλούν αηδία σε έναν πραγματικό φίλαθλο και χαλούν την εικόνα του σπορ. Πολλές φορές μάλιστα, λέγονται και γράφονται κουβέντες από ανθρώπους που είναι φανερό ότι δεν έχουν κατανόηση, του πως λειτουργεί ο χώρος των αγώνων ή ακόμα, και μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα και παρακολουθούν μόνο για το θέαμα ή τον… αγαπημένο τους αναβάτη. Σκεφτείτε πόσο χαλάει την εικόνα του μοτοσυκλετιστή, ο οπαδισμός σε κάτι που θα έπρεπε να μας ευχαριστεί όλους…
Τι πιστεύετε εσείς; Ο οπαδισμός στην μοτοσυκλέτα είναι πραγματικότητα; Έχει πάρει έκταση ή περιορίζεται σε κύκλους; Μήπως ήρθε η ώρα, να αλλάξουν προσέγγιση πολλοί αναβάτες;
