Σκοτώνει η τεχνολογία την απόλαυση της οδήγησης;

Με την πάροδο του χρόνου νέες τεχνολογίες αναπτύσσονται και ολοένα και περισσότερα συστήματα ασφάλειας ενσωματώνονται στην κατασκευή των νέων μοτοσυκλετών. Η ανόθευτη απόλαυση θυσιάζεται στο βωμό της ασφάλειας και μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη, όμως η τεχνολογία αφαιρεί κάτι από την τελική εμπειρία που αποκομίζει ο οδηγός.
 
Πως ορίζουμε την εμπειρία οδήγησης
 
Με τον όρο εμπειρία οδήγησης, θέλουμε να προσδιορίσουμε το συνολικό ποσοστό οδήγησης που καλύπτει κάποιος. Είναι σίγουρο ότι μια βόλτα σε ορεινή διαδρομή με στροφιλίκια, η κίνηση σε άδειους δρόμους ή μια αναζήτηση σε επαρχιακό δίκτυο και αυτοκινητόδρομο, δίνουν περισσότερες δίτροχες αναμνήσεις, από την κίνηση σε μποτιλιάρισμα και την καθημερινή διαδρομή από και προς  το χώρο εργασίας. Το θέμα είναι πόσο συχνά συμβαίνει αυτό και πόσο συχνά μετατρέπεται η οδήγηση σε μια άχαρη διαδικασία μετακίνησης από το ένα σημείο στο άλλο.  

Είδη τεχνολογιών που ήδη εφαρμόζονται

Αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, θα παρατηρήσουμε ότι πριν φτάσουμε στις «αυτόνομες» μοτοσυκλέτες, τέτοια αρνητικά σχόλια είχαμε με την καθιέρωση κάθε νέας τεχνολογίας. Πρώτα με το ABS στα φρένα που έπαιρνε τον έλεγχο του φρεναρίσματος από τον οδηγό, τώρα με το Traction που επεμβαίνει όταν ανιχνεύσει απώλεια πρόσφυσης και αναλαμβάνει να μας προστατεύσει. Και οι νέες τεχνολογίες ολοένα και προστίθενται. Το σύστημα ελέγχου σούζας και οι ημιενεργητικές αναρτήσεις, αποτελούν περιπτώσεις που αφαιρούν από την κυριότητα του οδηγού. Το αυτόματο κιβώτιο επίσης, κόβει το μέτρο ελέγχου που έχει ο οδηγός στη διάθεσή του, αφού αφήνει την απόφαση για τη σχέση μετάδοσης στον υπολογιστή.
 
 Αυτόνομη οδήγηση
 
Πρόσφατα η Honda παρουσίασε μια εξελιγμένη ιδέα μιας μοτοσυκλέτας που δεν πέφτει ποτέ. Πρόκειται για ένα τεχνολογικά εξελιγμένο αυτό-ισορροπούμενο μοντέλο και ίσως η εποχή που τα δίτροχα θα οδηγούνται με την ελάχιστη δυνατή συμβολή του αναβάτη, δεν είναι μακριά. Κάπου εδώ τίθεται το θέμα της εμπειρίας στην οδήγηση και πόσο μπορεί να επηρεαστεί από την επέμβαση όλων αυτών των συστημάτων.
Ίσως όλα αυτά να είναι δεκτά, όταν η μοτοσυκλέτα μετατρέπεται σε ΚΤΕΛ και δεν υπάρχει η παραμικρή οδηγική εμπειρία. Αλήθεια πόσο χρήσιμο είναι το αυτόματο κιβώτιο μέσα στην πυκνή κίνηση της πόλης. Η ακόμα και η επερχομένη τεχνολογία με τους ανιχνευτές κίνησης για αυτόματο φρενάρισμα, ίσως είναι απαραίτητη αν εσύ δεν πρόλαβες να δεις το οδηγό του αυτοκινήτου που παραβίασε την προτεραιότητα όντας απρόσεκτος επειδή μιλούσε στο κινητό. Σωτήριο το Cruise control όταν πηγαίνεις με σταθερά 120 στην εθνική επειδή δεν θες να κάψεις ή επειδή γκρινιάζει το έτερον ήμισυ.
 
Στον αντίποδα-Η δυνατότητα απενεργοποίησης
 
Όμως τέτοιες εκχωρήσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν. Ο έλεγχος παραμέτρων του κινητήρα, για παράδειγμα, γινόταν από τον οδηγό κάποτε. Η αφαίρεση αυτού του ελέγχου δεν κάνει σήμερα την οδήγηση λιγότερο ενδιαφέρουσα. Αυτό που φαίνεται να την επηρεάζει περισσότερο, είναι μάλλον η έλλειψη χρόνου και χώρου και χρημάτων, παρά τα ίδια τα συστήματα. Εξάλλου τα περισσότερα συστήματα από αυτά έχουν τη δυνατότητα απενεργοποίησης, και σπάνια μειώνουν την εμπειρία όταν ο οδηγός θέλει να έχει πλήρη έλεγχο. Η παρεμβατικότητά τους μπορεί να ρυθμίζεται κατ επιλογήν, αποτελώντας στην ουσία μια σημαντική συνισταμένη της ασφάλειας του οδηγού.
 
Εσείς τι λέτε; Πιστεύεται ότι η τεχνολογία εισχωρεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε αλλοιώνει την πραγματική εμπειρία οδήγησης; Βλέπετε την τεχνολογία να επεμβαίνει αρνητικά και μήπως θα έπρεπε οι μοτοσυκλέτες πρέπει να έχουν λιγότερα τέτοια συστήματα; Ή μήπως πρέπει να αποδεχθούμε ότι μας σερβίρουν, καθώς η τεχνολογία προασπίζεται της δικής μας ασφάλειας;