Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και ο ήλιος μας έκανε το χατίρι την ώρα της δοκιμής, φωτίζοντας την πίστα αλλά και το αστραφτερό μπλε της ολοκαίνουργιας R1, που τραβούσε πάνω της κάθε βλέμμα. Αφού βάλαμε τις σωστές πιέσεις τα ελαστικά της Bridgestone δεν άργησαν να ζεσταθούν και σε ελάχιστους γύρους άρχισα να αισθάνομαι οικεία με την μοτοσυκλέτα ώστε να ανεβάσω ρυθμό, αφήνοντας την R1 να αναδείξει κάθε πτυχή της. Για ακόμη μια φορά λοιπόν ξεχώρισε η απόδοση του crossplane κινητήρα που είναι γεμάτη σε όλο το φάσμα των στροφών, χαρίζοντας απίστευτες εξόδους σε κάθε τύπο στροφής, όσα χιλιόμετρα και αν έχεις πριν ανοίξεις το γκάζι. Η αμεσότητα της απόκρισης είναι χαρακτηριστική (η ρύθμιση που μου έδωσε την καλύτερη σχέση απόδοσης και φιλικότητας στο αρχικό άνοιγμα του γκαζιού ήταν η PWR 2, καθώς η θέση 1 με την οποία ξεκίνησα αποδείχθηκε αρκετά ¨απότομη¨) και η R1 εκτινάσσεται, παράγοντας τον δικό της ξεχωριστό ήχο, που ακόμα και με την νορμάλ εξάτμιση φέρνει κατευθείαν στο μυαλό σου τα Moto GP. Τα σχεδόν 250χλμ/ώρα που έδειξε το κοντέρ στην μικρή ευθεία της πίστας των Μεγάρων δεν είναι μόνο ενδεικτικό της δύναμης, αλλά και του τρόπου με τον οποίο την περνά στο δρόμο βγαίνοντας από την προηγούμενη στροφή, ο οποίος πραγματικά εντυπωσιάζει.
Το traction, το slide αλλά και το Wheelie control λειτουργούν διακριτικά χωρίς να σε κόβουν χωρίς λόγο, ενώ οι ταχύτητες ανεβαίνουν αστραπιαία στο κιβώτιο χάρη στο quickshifter, που από την προηγούμενη γενιά λειτουργεί εξίσου καλά και στα κατεβάσματα, αφήνοντας τον συμπλέκτη σε δεύτερη μοίρα και στη φάση της επιβράδυνσης. Έχοντας το EBM στην θέση 1 ο κινητήρας δεν σε ¨φρενάρει¨, ώστε να έχεις εσύ τον απόλυτο έλεγχο. Τα φρένα έχουν έντονο αρχικό δάγκωμα που όμως συνηθίζεται, σε αντίθεση με το ABS το οποίο όπως και στην προηγούμενη γενιά παρεμβαίνει έντονα στο όριο, μεγαλώνοντας την απόσταση φρεναρίσματος. Δυστυχώς δεν απενεργοποιείται από το μενού, όμως εφόσον οδηγείς μόνο στην πίστα (σε πολύ υψηλό ρυθμό), μπορείς να αφαιρέσεις την ασφάλεια του όπως κάνουν και πολλοί αγωνιζόμενοι, βελτιώνοντας αμέσως την αποτελεσματικότητα του φρεναρίσματος. Βεβαία η R1 σε κάνει να ξεχνάς γρήγορα το ABS, με την υποδειγματική της συμπεριφορά στους υπόλοιπους τομείς.
Παρότι δεν είναι η πιο ελαφριά Superbike, είναι πολύ πρόθυμη στις αλλαγές πορείας όπως και στις εισόδους των στροφών όπου κρατά την γραμμή που έχεις επιλέξει ανεξαρτήτως χιλιομέτρων. Το μπροστινό εμπνέει εμπιστοσύνη τόσο στο αρχικό πλάγιασμα όσο και στο apex όντας εντυπωσιακά σταθερό, ενώ η σωστή πληροφόρηση από το πίσω μέρος σου επιτρέπει να ανοίξεις νωρίς το γκάζι, εκμεταλλευόμενος πλήρως τον κινητήρα και τα ηλεκτρονικά. Έτσι διαπιστώνεις ότι κινείσαι σε γρήγορους ρυθμούς χωρίς άγχος και κούραση, κάτι πολύ σημαντικό τόσο για τους αγωνιζόμενους - λάτρεις των track days, όσο και για αυτούς που θέλουν να την απολαμβάνουν και στον δρόμο.
