Ένα μίνι αφιέρωμα στο πρώτο scooter που καθιέρωσε τον όρο, αλλά και έγινε παγκόσμιο σύμβολο lifestyle και μέσο μετακίνησης με μικρό κόστος απόκτησης, πετυχημένο όσο λίγα δίκυκλα στον κόσμο.
Ήταν 1946 και η Ευρώπη έβγαινε σιγά σιγά από την δίνη του ΒΆ Παγκοσμίου πολέμου. Η οικονομική κατάσταση των περισσότερων οικογενειών στην Ιταλία ήταν κακή, η ανάγκη για μεταφορικά μέσα ήταν επιτακτική, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούσαν τότε να αποκτήσουν αυτοκίνητα. Χρειαζόταν ένα μέσο μεταφοράς χαμηλού κόστους, κάτι το οποίο είδε ο επιχειρηματίας Enrico Piaggio.
O Piaggio κληρονόμησε μια εταιρεία που παρήγαγε σκάφη, αεροπλάνα και σιδηροδρομικά οχήματα και ήθελε να δραστηριοποιηθεί αλλού. Ήθελε να παρέχει ένα δίκυκλο στους Ιταλούς αναβάτες, το οποίο να είναι φθηνό, εύχρηστο, αλλά πάνω από όλα κομψό-μα για τι Ιταλούς μιλάμε; Σύντομα ανέθεσε την νεά δουλειά στους συνεργάτες του, οι οποίοι του παρουσίασαν το πρώτο πρωτότυπο με ονομασία MP5, κάτι που δεν του άρεσε. Τότε, ήταν που ήρθε σε επαφή με τον αεροναυπηγό Corrandino DΆAscanio και του εξήγησε τι ήθελε.
Όμως ο DΆAscanio είχε ένα βασικό πρόβλημα με τις μοτοσυκλέτες: Δεν του άρεσαν! Για αυτό, το όχημα που σχεδίασε για τον Piaggio ήταν «όσο πιο απλό γίνεται», συνάμα όμως και ευφυές. Το πλαίσιο του νέου scooter ήταν το ίδιο του το «αμάξωμα», κατασκευασμένο με την τεχνολογία monocoque, που εφαρμόζεται ευρέως στα αεροσκάφη. Ο κινητήρας ήταν πάνω στον πίσω τροχό, τα χειριστήρια είχαν μεταφερθεί σχεδόν όλα στο τιμόνι, ενώ ανάμεσα στους τροχούς, ο DΆAscanio τοποθέτησε την γνωστή πλέον από τα scooters, «ποδιά», που αύξανε τις μεταφορικες ικανότητες. Όταν ο Piaggio είδε το νέο δημιούργημα, αναφώνησε: «Μοιάζει με σφήκα!» (στα ιταλικά η σφήκα λέγεται Vespa). Τα υπόλοιπα, είναι ιστορία...
Στην αρχή, το scooter δεν έτυχε άμεσης αποδοχής, καθώς αντιμετώπισε τον σκεπτικισμό δημοσιογράφων και κοινού, το 1946, όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Ωστόσο, η χαμηλή τιμή και το απαράμιλλο στύλ της οδήγησαν στην τρομερή επιτυχία, μόλις σε ένα χρόνο: Οι πωλήσεις από το 1947 ανέβαιναν μέχρι να φτάσουν τις 60.000 το 1950, ενώ η λίστα αναμονής ήταν τέτοια που δημιουργήθηκε...μαύρη αγορά, για το μοντέλο!
