Μέσα στο Trail κάθεται ο οδηγός, με τα πόδια σε λίγο πιο κλειστές γωνίες από αυτές που θα θέλαμε. Ο συνεπιβάτης δεν πρόκειται να παραπονεθεί.
Από διαφορετική σκοπιά προσέγγισαν οι εταιρίες τη θέση οδήγησης. Συνολικά, το Trail είναι πιο ξεκούραστο, αν και θα θέλαμε λίγο μεγαλύτερη απόσταση σέλας-μαρσπιέ ώστε τα κάτω άκρα να τοποθετούνται σε πιο ανοιχτές γωνίες. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό, καθώς προτιμήθηκε το ύψος της σέλας να κρατηθεί χαμηλά ώστε να βολεύει και αναβάτες μετρίου αναστήματος. Ο οδηγός κάθεται “μέσα” στη μοτοσικλέτα, το στενό τιμόνι βρίσκεται σχετικά χαμηλά και κοντά, ενώ η σέλα είναι η πιο φαρδιά και με το πιο μαλακό αφρώδες. Από κοντά ακολουθεί το XT, το οποίο προσφέρει πιο άνετες γωνίες για τα πόδια, αλλά βάζει τον οδηγό σε πιο επιθετική στάση, η οποία βολεύει στις γρήγορες βόλτες και στο χώμα, αλλά θα κουράσει λίγο πιο γρήγορα σε πολύωρη οδήγηση. Το φαρδύ τιμόνι βρίσκεται ψηλά και σε σωστή απόσταση από τον κορμό του οδηγού, ενώ η σχετικά σκληρή σέλα έχει μικρή κλίση προς τα εμπρός. Το στοιχείο όμως που θα προβληματίσει αρκετούς αναβάτες είναι το ύψος της σέλας, καθώς όσοι στερούνται πόντων θα δυσκολευτούν να πατήσουν και με τα δύο πόδια στο έδαφος. Εκ διαμέτρου διαφορετικής φιλοσοφίας είναι η θέση οδήγησης του Mulhacen που ακολουθεί καθαρά street πρότυπα και υπολείπεται σαφώς σε άνεση, χωρίς όμως να γίνεται ιδιαίτερα άβολη. Ο οδηγός κάθεται χαμηλά και πίσω, ενώ ο κορμός γέρνει ελαφρώς προς τα μπροστά φορτίζοντας το μπροστινό, θέση που ενισχύει την “επικοινωνία” με τον τροχό. Το τεράστιο τιμόνι δίνει καλούς μοχλούς, τα μαρσπιέ βρίσκονται ψηλά και τα πόδια σχεδόν “διπλώνουν”, αλλά κουμπώνουν άψογα στις εσοχές του ρεζερβουάρ. Το αφρώδες της σέλας, τέλος, είναι σχεδόν ανύπαρκτο, ενώ και οι διαστάσεις της είναι μικρές.
Συγκριτικό Aprilia Trail Vs Derbi Mulhacen Vs Yamaha XT 660R
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 52150 αναγνώστες
Η κίνηση στους δρόμους