Η ιστορία των Scrambler

«Αν φτιάξεις μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να κερδίσει στο Giro d`Italia, η Ducati θα παραμείνει ανοιχτή, γιατί έχω να πληρώσω τους μισθούς των εργαζομένων μόνο για ένα μήνα ακόμα. Διαφορετικά, θα κλείσουμε τις πόρτες και όλοι θα γυρίσουν σπίτι τους.» Με αυτά τα λόγια ο Γενικός Διευθυντής της Ducati Meccanica, καλωσορίζει στην εταιρεία έναν νεαρό μηχανικό, τον Fabio Taglioni. Έτσι ξεκίνησε μια εντυπωσιακή καριέρα με τον Taglioni να σχεδιάζει πάνω από 1.000 διαφορετικούς κινητήρες σε διάστημα 40 χρόνων. Ένας από αυτούς, προοριζόταν να κινήσει μια νέου τύπου μοτοσυκλέτα.  

Η ιδέα για μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να αντιμετωπίσει το χώμα και την άμμο, ήρθε από τον Αμερικανό εισαγωγέα Joe Berliner, ο οποίος ζήτησε από τη Ducati μια τέτοια μοτοσυκλέτα για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό. Έτσι δημιουργήθηκε το Scrambler. Στην αρχή ήταν μια πολύ απλή μονοκύλινδρη μοτοσυκλέτα 250 κυβικών, που προοριζόταν μόνο για την Αμερικάνικη αγορά. Τελικά, από το 1968 τα Scrambler ήταν διαθέσιμα και στην Ιταλία.  
   
Εμφανισιακά, το Scrambler ήταν ξεχωριστό χάρη στο ψηλό τιμόνι, το πιρούνι της Marzocchi, το ιδιαίτερο ρεζερβουάρ με τα διακοσμητικά στο πλάι, το ράψιμο της σέλας και τους τροχούς της Borrani. Επίσης, το πλαίσιό του ήταν τόσο ανθεκτικό, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε αγώνες. Οι διαθέσιμοι κινητήρες ήταν τα επόμενα χρόνια δικύλινδροι στα 250, 350 και 450 κυβικά, ενώ η απόδοσή τους έφτανε τους 30 ίππους. Μπορεί να μην είχε την ταχύτητα των άλλων Ducati, αλλά διέθετε ξεχωριστή προσωπικότητα και ήταν πολύ ευχάριστη στην οδήγηση, χάρη στην εργονομική θέση οδήγησης.

Η πρώτη γενιά των Scrambler έμεινε στην παραγωγή για έξι χρόνια, από το 1968 μέχρι το 1974 και μέσα σε αυτό το διάστημα πωλήθηκαν πάνω από 50.000 κομμάτια. Πριν λίγα χρόνια, η Ducati επανέφερε το όνομα των Scrambler βγάζοντας σε παραγωγή νέο ρετρό μοντέλα με κινητήρες από 450 έως και 1.100 κυβικά.