Γιατί επικράτησε τελικά ο εν σειρά δικύλινδρος στις μοτοσυκλέτες;

- Το κόστος κατασκευής είναι χαμηλότερο από ότι για έναν V κινητήρα.
- Είναι πιο μαζεμένος σε διαστάσεις, άρα μπορεί να μπει σε περισσότερα πλαίσια.
- Είναι ελαφρύτερος και με τις μοίρες του στροφαλοφόρου μπορείς να πάρεις την αίσθηση του V.
- Πλέον οι απαιτήσεις των ρύπων και τα όλο και χαμηλότερα όρια έκαναν τους τετρακύλινδρους “υπερβολικούς”

Το κόστος κατασκευής είναι χαμηλότερο από ότι για έναν V κινητήρα

H διάταξη των κυλίνδρων σε έναν κινητήρα παίζει μεγάλο ρόλο στην συμπεριφορά του και στην αίσθηση που σου δίνει όταν οδηγείς μοτοσυκλέτα. Από την αρχή σχεδόν της μοτοσυκλέτας (ή για να είμαστε πιο σωστοί από όταν μπήκε δεύτερος κύλινδρος) υπήρχε μια "πανσπερμία" διαφορετικών τοποθετήσεων, όμως πλέον οι περισσότεροι έχουν γυρίσει στον δικύλινδρο εν σειρά. Υπάρχουν φυσικά ακόμα και V και Boxer και εγκάρσια τοποθετημένοι V, όμως η συντριπτική πλειοψηφία χρησιμοποιεί δικύλινδρο εν σειρά. Ένας πολύ απλός λόγος είναι το κόστος κατασκευής, το οποίο είναι σημαντικά μικρότερο σε έναν δικύλινδρο εν σειρά από ότι σε έναν V, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να είναι πιο προσιτό για τον αγοραστή - και σε μια αγορά σαν τη σημερινή αυτό επικρατεί. 

Είναι πιο μαζεμένος σε διαστάσεις, άρα μπορεί να μπει σε περισσότερα πλαίσια

Πέραν του κόστους όμως, ένας ακόμα βασικός λόγος είναι ότι ο εν λόγω κινητήρας έχει πιο μαζεμένες διαστάσεις από τον αντίστοιχο V στο μήκος, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να μπει σε περισσότερα πλαίσια. Αυτό έχει τεράστια σημασία σε μια εποχή που οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν τον ίδιο κινητήρα σε αρκετά μοντέλα, αλλάζοντας τα γύρω γύρω. Έτσι, μπορείς να έχεις τον ίδιο κινητήρα και να αλλάζεις μέχρι και το πλαίσιο - πιο εύκολα από ότι θα έκανες για έναν V κινητήρα - ή να χρησιμοποιήσεις και το ίδιο. Είναι κυρίως το πίσω μέρος (εκεί που σε έναν V κινητήρα θα υπήρχε ο πίσω κύλινδρος) που δίνει στους κατασκευαστές περισσότερη ευελιξία, καθώς εκεί ο εν σειρά έχει... "κενό".

Είναι ελαφρύτερος και με τις μοίρες του στροφαλοφόρου μπορείς να πάρεις την αίσθηση του V

Τρίτο κομβκό πλεονέκτημα του δικύλινδρου εν σειρά είναι το χαμηλότερο βάρος που αυτός έχει σε σχέση με τον V "συνοδοιπόρο" του. Τα τελευταία χρόνια με την εκτενέστερη χρήση αλουμινίου ή ακόμα και κάρμπον, βλέπουμε πολλές μοτοσυκλέτες να καταφέρνουν να ελαφρύνουν πολύ το πλαίσιό τους. Όμως άλλο ένα σημείο όπου το βάρος παίζει μεγάλη σημασία και μπορεί να κάνει διαφορά είναι ο κινητήρας. Πέρα από τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται (που μπορεί να δώσουν μερικά γραμμάρια κέρδος), η ίδια η διάταξη του κινητήρα παίζει ρόλο. Έτσι, πέραν των προαναφερθέντων πλεονεκτημάτων, η διάταξη εν σειρά δίνει και μειωμένο βάρος. 

Πλέον οι απαιτήσεις των ρύπων και τα όλο και χαμηλότερα όρια έκαναν τους τετρακύλινδρους “υπερβολικούς”

Μέχρι τώρα έχουμε αναφερθεί στο κομμάτι του V "εναντίον" του εν σειρά. Τί γίνεται όμως με τον αριθμό των κυλίνδρων; Γιατί όλοι πάνε στον δικύλινδρο συγκεκριμένα; Προφανώς το να προσθέσεις άλλους δύο κυλίνδρους θα σου δώσει περισσότερη δύναμη αλλά ταυτόχρονα θα σου δώσει και κόστος, όγκο και βάρος. Φυσικά υπάρχουν ακόμα τετρακύλινδρες μοτοσυκλέτες και θα συνεχίσουν να υπάρχουν σίγουρα στο ορατό μέλλον. Μάλιστα πρόσφατα η Kawasaki έβγαλε και το νέο 400άρι της με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Όμως σε γενικές γραμμές οι όλο και πιο αυστηροί περιορισμοί ρύπων και τα όρια ταχύτητας που είναι χαμηλά και στο εξωτερικό π.χ. τηρούνται, έχουν κάνουν τους μεγάλους τετρακύλινδρους κινητήρες να φαντάζουν "υπερβολικοί" για καθημερινή χρήση. Η μεγάλη κατηγορία έχει ακόμα τετρακύλινδρους, όμως το κομμάτι αγοράς που χρησιμοποιεί 4 κυλίνδρους όλο και μειώνεται για χάρη του δικύλινδρου.