To TDM900 στέκεται στο ύψος του παρά την ηλικία του, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά που το έκαναν επιτυχημένο. Πρωταγωνιστούν η ευελιξία του και τα εξαιρετικά φρένα του.
Το TDM 850 ήταν η πρώτη Street Adventure μοτοσυκλέτα, πολλά χρόνια πριν η κατηγορία γίνει της μόδας. Αποτελούσε το πρώτο μοντέλο που επιχείρησε το πάντρεμα… 3 κατηγοριών: Street, Touring και On-Off. Ωστόσο, η TDM έθεσε σε πρώτο πλάνο την άνεση και την ευχρηστία σε πολλές χρήσεις, όσο υπήρχε άσφαλτος. Απευθυνόταν σε αναβάτες που ήθελαν «μια μοτοσυκλέτα για όλα», μια φιλοσοφία που αργότερα θα χαρακτήριζε όλο και περισσότερα μοντέλα. Για το 1991, η εντελώς όρθια θέση οδήγησης σε street μοτοσυκλέτα, η οποία όμως προερχόταν από on-off πλατφόρμα, ήταν ριζοσπαστικά στοιχεία. Ωστόσο η TDM έθεσε μια σειρά προδιαγραφών που θα αποδεικνύονταν κερδοφόρα συνταγή για πολλές αγορές στον κόσμο.
Η φιλοσοφία της TDM 850 χαρακτήριζε και την TDM 900, η οποία βέβαια ήταν πολύ πιο εξελιγμένη. Το TDM ήταν από τις πρώτες μοτοσυκλέτες που βρήκε… τι είναι αυτό που θέλει ο Έλληνας αναβάτης και του το προσέφερε απλόχερα. Τα πυκνά αστικά κέντρα, οι κορδελιαστοί δρόμοι της επαρχίας και οι μεγάλες εθνικές οδοί, σε συνδυασμό με το πάντα σπορ οδηγικό προφίλ του Έλληνα αναβάτη ήταν λες και είχαν μελετηθεί ειδικά για να δημιουργηθεί η TDM. Η άνετη θέση οδήγησης της και οι σχετικά μικρές της διαστάσεις (ειδικά στο πλάτος, συνδυάζονταν με μία χαρακτηριστική ευκολία οδήγησης. Η TDM είχε ελαφριά αίσθηση και άλλαζε κατεύθυνση με τη σκέψη, με το ζύγισμά της να είναι ιδανικό. Παράλληλα, ο κινητήρας των 86 ίππων χαρακτηριζόταν από ζωηρότητα στην απόκριση γκαζιού, μπόλικη ροπή κυρίως στις χαμηλές στροφές και αρκετή ισχύ για την αποστολή της TDM. Με αυτές τις αρετές, η TDM 900 μπορούσε να αποτελεί ένα εργαλείο καθημερινής χρήσης, που δεν ήταν αυστηρά περιορισμένο στις «αγγαρείες» αλλά προσέφερε έντονη οδηγική ευχαρίστηση, την στιγμή που ο αναβάτης της θα άνοιγε το γκάζι λίγο παραπάνω. Οι σπορ καταβολές της TDM στο πλαίσιο και τα περιφερειακά υπογράμμιζαν την επάρκειά του στον ρόλο αυτό, ενώ ο «α λα V2» ήχος του δικύλινδρου crossplane ικανοποιούσε και την αίσθηση της ακοής. Και ακόμα καλύτερα, η μοτοσυκλέτα αποδείχθηκε και αξιόπιστη σε βάθος χρόνου –βασικότατο προαπαιτούμενο των Ελλήνων αναβατών. Η TDM 900 φαινόταν πως τα είχε όλα και το απέδειξε στην πράξη.
Δε μ' αρέσει κανένα από τα 2. Σε εμφάνιση τα θεωρώ κάτω του μετρίου. Το TDM γνωστό για το κακό κέντρο βάρους του. Για το tracer δε γνωρίζω. Ό,τι και να λέμε το TDM είναι το στεφανωμένο μηχανάκι του κάγκουρα (ξεκινάει με παπί/ εξάτμιση Sebring να μας σπάει τα νεύρα με την κλανιά του, συνεχίζει με XT - πάλι με μπούκα -, και τέλος πάει στην πατάτα αυτή). Καλή συνέχεια!
TDM900, η βασίλισσα της μπάντας. Ειδικά στην τραγική ελληνική άσφαλτο διπλώνεις την μηχανή στρίβοντας με τη 2α να ρετάρει στον κόφτη και με το αριστερό χέρι χαιρετάς κάποιον γνωστό ή το μπλόκο που σε κοιτάζει με απορία. Πέρα όμως από τη διασκέδαση, η μηχανή σε κάνει καλύτερο οδηγό ή τουλάχιστον έτσι νιώθεις. 1η μεγάλη διαδρομή για τριήμερο 25ης Μαρτίου (2005) έχοντας ως τότε σχεδόν 150.000 χλμ κυρίως με (ψευτο)εντούρο, και η γυναίκα μου με χτύπησε 4-5 φορές στους ώμους μετά από στροφές υψηλών ταχυτήτων φωνάζοντας "θα ακουμπήσουμε κάτω!". Είχε δίκιο, 1η φορά έβλεπα τον ορίζοντα με τέτοια κλίση εκτός πίστας, αλλά η μοτοσυκλέτα ήταν ακλόνητη. Και όταν φτάσαμε είδα με έκπληξη το πίσω λάστιχο και μάλιστα το μανίσιο σκληρό dunlop όχι μόνο να έχει τερματίσει, αλλά και με μισό εκατοστό φυτίλι εκατέρωθεν...