Όσο και αν ακούγεται περίεργο, αυτό το ¨τέρας¨ κυκλοφορεί κανονικά στον δρόμο, οπότε μην εκπλαγείς αν βρίσκεσαι στην αριστερή λωρίδα και το ακούσεις να σε περνάει. Γιατί να το δεις είναι λίγο δύσκολο όταν το γκάζι του ανοίξει στο τέρμα. Δεν έχει σημασία ποια σχέση έχει στο κιβώτιο. Το RSV4 επιταχύνει με την ίδια άνεση μέχρι το ψηφιακό κοντέρ να ξεπεράσει τα 310 χλμ, κάνοντας το wheelie control να δουλεύει υπερωρίες για να κρατήσει τον μπροστινό τροχό στο έδαφος όταν επιταχύνεις. Η διαφορά στη ροπή σε σχέση με το 1000 είναι παραπάνω από εμφανής, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι οδηγείς μοτοσυκλέτα με πολύ περισσότερα κυβικά από τα μόλις 78κ.εκ που τα χωρίζουν. Τα 3,2ΆΆ που χρειάζεται για το 0-100 χλμ/ώρα είναι ένας χρόνος που δεν εντυπωσιάζει σε σχέση με τα 1000αρια superbikes, δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση ενδεικτικός της δύναμης του V4, καθώς οι περισσότεροι ίπποι δεν είναι εκμεταλλεύσιμοι σε μια τέτοια μέτρηση. Η αίσθηση που παίρνεις όμως αρκεί για να σε πείσει ότι όσο οι ταχύτητες ανεβαίνουν η 1100 factory δεν πιάνεται… Αν απενεργοποιήσεις Traction και wheelie control παλεύεις κυριολεκτικά να κρατηθείς πάνω της, την ώρα που το πίσω ελαστικό αφήνει το πέλμα του στην άσφαλτο και το μπροστινό αρνείται πεισματικά να πατήσει στο έδαφος. Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις την σημασία των αεροδυναμικών φτερών που έχουν γίνει must στα MotoGP, αλλά και των ηλεκτρονικών βοηθημάτων που κάνουν τα αδύνατα δυνατά, ώστε μια μοτοσυκλέτα αυτής της ιπποδύναμης να οδηγείται πιο εύκολα από τις superbikes 150 ίππων των περασμένων δεκαετιών.
Με την 1100 μπορείς να κινηθείς ακόμα και στον δρόμο, αρκεί τα μαλακά σου μόρια να αντέχουν την σκληρή σέλα, το μυαλό σου να μπορεί να συγκρατήσει τον δεξί καρπό και το πορτοφόλι σου να μην διαμαρτύρεται κάθε φορά που θα σταματάς στο βενζινάδικο έχοντας κάψει κοντά στα 10λίτρα βενζίνης για 100χλμ. Το τιμόνι κόβει αρκετά για τα δεδομένα της κατηγορίας και ο κινητήρας δεν δυσανασχετεί με σκορτσαρίσματα ακόμα και στις μικρές ταχύτητες αλλά αυτά λίγη σημασία έχουν, καθώς είναι σχεδόν αδύνατον να ακούς τον ήχο από την Akrapovic και να μην είσαι συνεχώς πάνω από τις 5.500σ.α.λ όπου ανοίγει η βαλβίδα της και ξεκινά η ηχητική πανδαισία. Μια πανδαισία που μόνο με Moto GP μπορεί να συγκριθεί και την απολαμβάνεις περισσότερο όταν βρίσκεσαι στην πίστα.
Για τον λόγο αυτό ¨κλείσαμε¨ την πίστα των Μεγάρων, παρότι ο καιρός την εβδομάδα της δοκιμής είχε αντίθετη άποψη. Όταν λοιπόν φτάσαμε μας καλωσόρισε μια πρωινή βροχή η οποία τελικά δεν μας εμπόδισε, αλλά το χώμα που ήταν εμφανές σε αρκετά σημεία δεν επέτρεψε να πάρουμε τα μέγιστα από την 1100 σε όλη την διαδρομή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μας έδειξε τα χαρίσματά της, που φυσικά είναι πολλά περισσότερα από την ωμή δύναμη. Οδηγώντας στην πίστα, η σκληρή σέλα παύει να σε ενοχλεί και η ακραία θέση οδήγησης γίνεται σύμμαχός σου μετά από μερικούς γύρους, ειδικά όταν οι ρυθμοί ανέβουν. Κάτι που δείχνει να ζητά συνεχώς η μοτοσυκλέτα, καθώς όσο περισσότερο πιέζεις τόσο αυτή βγάζει τον καλύτερό της εαυτό όπως αρμόζει σε μια από τις καλύτερες superbikes παραγωγής όλων των εποχών. Ο ψεκασμός και η απόκριση στο γκάζι σε κάθε mode χαρακτηρίζονται από γραμμικότητα, ενώ οι αναρτήσεις της Ohlins, που στο δρόμο φαίνονται σκληρές, στην πίστα λειτουργούν εξαιρετικά παρέχοντας σωστή πληροφόρηση και μεγάλη ακρίβεια, αποδεικνύοντας γιατί η Aprilia δεν χρησιμοποιεί ακόμα ημιενερηγητικές. Το ακλόνητο πλαίσιο και η πιο γρήγορη γεωμετρία την κάνουν να βουτά στις εισόδους μένοντας σταθερή σε όλη τη διάρκεια της στροφής, δημιουργώντας έτσι ένα σύνολο που ενέπνεε συνεχώς την εμπιστοσύνη που χρειάζεσαι όταν οδηγείς μια μοτοσυκλέτα 217 αλόγων και 199 κιλών. Σε αυτό βοηθούν και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα με το traction control να επιτρέπει να ανοίξεις το γκάζι χωρίς να σε καθυστερεί άσκοπα, ενώ το shifter σε κάνει να ξεχνάς τελείως την χρήση συμπλέκτη. Αν ξεχάσεις και το όνομά σου από την δύναμη και τα χιλιόμετρα που μαζεύει σε κάθε ευκαιρία, έρχονται τα Brembo για να επαναφέρουν την τάξη, επιβραδύνοντας ακαριαία την μοτοσυκλέτα με απίστευτη αίσθηση που σε βοηθά να τα κρατάς μέχρι την κορυφή της στροφής, χωρίς να κουράζονται ποτέ. Το πιθανότερο είναι να κουραστείς εσύ προσπαθώντας να ανακαλύψεις τα όριά της, τα οποία όπως σε κάθε ¨καθαρόαιμο¨ έρχονται πολύ αργότερα από τα δικά σου εάν δεν είσαι παγκόσμιος πρωταθλητής…
