Ηλεκτρονικός ψεκασμός ή καρμπυρατέρ;

Ένας κινητήρας χρειάζεται να τροφοδοτείται συνεχώς με μείγμα αέρα – καυσίμου. Τα καρμπυρατέρ και τα συστήματα ηλεκτρονικού ψεκασμού έχουν αναλάβει το ρόλο του να παρέχουν την ιδανική αναλογία καυσίμου και αέρα σε κάθε δεδομένη στιγμή. Η πλειονότητα όμως των σημερινών μοτοσυκλετών χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό ψεκασμό και πλέον βρίσκουμε καμπρυρατέρ μόνο σε μερικούς μικρού κυβισμού κινητήρες. Ας δούμε τι παραπάνω προσφέρουν.



Η διάμετρος του αυλού εισαγωγής επηρεάζει την ιπποδύναμη, ένα καρμπυρατέρ με διάμετρο αυλού ίδια με την αντίστοιχη ενός ψεκασμού, αποδίδει ακριβώς το ίδιο. Τα πλεονεκτήματα των ψεκασμών δεν αναφέρονται ακριβώς στην αύξηση της ιπποδύναμης, αλλά στη γενικότερη βελτίωση της απόδοσης όσον αφορά στην κατανομή της σε όλο το φάσμα των στροφών, αλλά και στην απόκριση στο γκάζι. Πλεονεκτήματα, που εμφανίζονται κυρίως λόγω των... μειονεκτημάτων των καρμπυρατέρ. Στην προσπάθεια για επίτευξη μέγιστης δυνατής ιπποδύναμης, τα καρμπυρατέρ γίνονται όλο και μεγαλύτερα, κάτι όμως που δημιουργεί πολλά προβλήματα. Με την αύξηση της διαμέτρου του αυλού (ώστε να περάσει στον κύλινδρο όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποσότητα καύσιμου μείγματος), μειώνεται η ταχύτητα ροής του αέρα. Στις υψηλές στροφές δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού τα καρμπυρατέρ ρυθμίζονται για μέγιστη απόδοση εκεί, δεν ισχύει όμως το ίδιο στις χαμηλές και μεσαίες στροφές. Σε αυτές, η χαμηλή ταχύτητα ροής του αέρα δεν αρκεί για να δημιουργήσει ικανοποιητική υποπίεση στο ζιγκλέρ, ώστε να τραβήξει την απαραίτητη ποσότητα βενζίνης.



Το αποτέλεσμα είναι το μείγμα να είναι φτωχό και ο κινητήρας να υπολειτουργεί. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στο άνοιγμα του γκαζιού, όπου η αντίθετη υποπίεση που δημιουργείται από το άνοιγμα της πεταλούδας, ουσιαστικά μηδενίζει την ταχύτητα του αέρα, οπότε και σταματά να βγαίνει καύσιμο από το ζιγκλέρ. Αντίθετα, ο ψεκασμός δε στηρίζεται στην υποπίεση που δημιουργείται από τη ροή του αέρα για να διασπείρει τη βενζίνη στον αέρα, αλλά ψεκάζει μηχανικά την απαραίτητη ποσότητα καυσίμου. Αυτή, στα σύγχρονα συστήματα, ελέγχεται ηλεκτρονικά από το σύστημα διαχείρισης, σύμφωνα με την πίεση στον αυλό εισαγωγής. Έτσι, είναι πάντοτε σωστή, όσο χαμηλή και να είναι η ταχύτητα ροής. Ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει με την αύξηση της διαμέτρου, είναι το ίδιο το μέγεθος των καρμπυρατέρ.


Ένας αυλός με διάμετρο 40 χλστ. απαιτεί χώρο επίσης 40 χλστ. στο επάνω μέρος του για να χωρέσει το σλάιντ όταν το γκάζι είναι τέρμα ανοιχτό, καθώς και αλλά 40 χλστ. στο κάτω μέρος του για τη βελόνα όταν το γκάζι είναι κλειστό. Αυτό δίνει ένα ελάχιστο ύψος καρμπιρατέρ 120 χλστ., χωρίς να υπολογιστούν τα μέταλλα και τα παρελκόμενα. Αντίθετα, ψεκασμοί με διάμετρο αυλού ακόμη και 56 χλστ., έχουν λιγότερο από το μισό ύψος. Αυτό περιορίζει και τους αυλούς στην κυλινδροκεφαλή. Με αυτόν τον τρόπο, μια μοτοσικλέτα με ψεκασμό είναι δυνατότερη από την αντίστοιχη με καρμπυρατέρ.



Τα πλεονεκτήματα των ψεκασμών, όμως, δεν σταματούν εδώ. Η εκτεταμένη χρήση των ηλεκτρονικών προσφέρει άπειρες δυνατότητες ρύθμισης για κάθε συνθήκη οδήγησης. Επίσης, η ακρίβεια που προσφέρουν στον έλεγχο του μείγματος, κάνει αναγκαστική τη χρήση τους όταν πρέπει να τοποθετηθεί καταλύτης. Οι καταλύτες παύουν να λειτουργούν, όταν η αναλογία του καυσίμου στο μείγμα αλλάξει περισσότερο από ένα ποσοστό από το ιδανικό, είτε προς το φτωχό είτε προς το πλούσιο. Γενικά, η ραγδαία μείωση της τιμής των ηλεκτρονικών καθιστά μονόδρομο την κατεύθυνση προς τους ηλεκτρονικούς ψεκασμούς. Η αύξηση της ισχύος με ταυτόχρονη ομαλή λειτουργία του κινητήρα είναι πολύ ευκολότερη έτσι, οπότε τα καρμπυρατέρ θα μπαίνουν πλέον όλο και συχνότερα στο ράφι.