Έτσι φτιάχνεται ένα ελαστικό μοτοσυκλέτας

Το ελαστικό είναι το μοναδικό εξάρτημα της μοτοσυκλέτας που έρχεται σε επαφή με τον δρόμο και η δουλειά του δεν είναι καθόλου εύκολη, καθώς πρέπει να συνδυάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πρόσφυση, την άνεση, τη διάρκεια ζωής και το κόστος. Βοηθάει τη μοτοσυκλέτα να στρίβει, να επιταχύνει και να φρενάρει, συμβάλλοντας στην ασφάλεια του αναβάτη. Η εμπειρία χρόνων και η βελτίωση του σχεδιασμού και της τεχνολογίας γύρω από τα ελαστικά τα έχει φέρει σε πολύ υψηλό επίπεδο και η εξέλιξή τους συνεχίζεται. Πώς κατασκευάζονται όμως; Οι διαδικασίες παραγωγής μπορεί να διαφέρουν από εταιρεία σε εταιρεία, αλλά σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να τις χωρίσουμε σε τέσσερα στάδια: Προετοιμασία, κατασκευή, βουλκανισμός και ποιοτικός έλεγχος.



Προετοιμασία
Κάθε ελαστικό ξεκινάει ως ξεχωριστό σχέδιο σε υπολογιστή, το οποίο στη συνέχεια «διαβάζεται» από τα ηλεκτρονικά εργαλεία της γραμμής παραγωγής. Αυτά τα δεδομένα είναι πολύ σημαντικά, καθώς σε κάθε στάδιο της παραγωγής πραγματοποιούνται ποιοτικοί έλεγχοι. Κάθε ελαστικό αποκτά έναν κωδικό που επιτρέπει στον κατασκευαστή να «ανιχνεύει» το ελαστικό μέσα στη γραμμή παραγωγής. Εν τω μεταξύ, οι πρώτες ύλες ξεχωρίζονται ανάλογα με την ποιότητα και χρονολογούνται, καθώς υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο (συνήθως 3 εβδομάδες) μέσα στο οποίο πρέπει το καουτσούκ να μετατραπεί σε ελαστικό.
Τα κομμάτια του καουτσούκ ενώνονται προκειμένου να σχηματιστούν ρολά από τα οποία αργότερα θα προκύψει η γόμα και τα άλλα μέρη του ελαστικού. Στη συνέχεια, τα ρολά κόβονται σε μικρότερα τμήματα, ενώ υπολογιστές ελέγχουν ότι χρησιμοποιείται ο σωστός τύπος καουτσούκ ανάλογα με το ελαστικό για το οποίο προορίζεται. Επίσης, ελέγχεται το βάρος και το πλάτος αυτών των τμημάτων. Πέρα από το καουτσούκ προετοιμάζονται και οι υπόλοιπες πρώτες ύλες, όπως πολυεστέρας, αραμίδιο, kevlar, nylon κ.λ.π. τα οποία πλέκονται προκειμένου να σχηματιστούν φύλλα.



Κατασκευή
Η κατασκευή ενός ελαστικού περιλαμβάνει δυο στάδια: Αρχικά κατασκευάζεται ο σκελετός και στη συνέχεια τα ενισχυτικά λινά. Η συναρμολόγηση του σκελετού ξεκινάει από έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο με ελαστικό κέντρο, που επιτρέπει τις άκρες του κυλίνδρου να ενωθούν. Ένα λεπτό στρώμα συνθετικού καουτσούκ απλώνεται στον κύλινδρο και πάνω του τοποθετείται ένα περίβλημα που περιέχει μια στρώση από λεπτά, παράλληλα νήματα για αντοχή. Η στρώση αυτή δεν επιτρέπει στο ελαστικό να παραμορφωθεί στις υψηλές ταχύτητες περιστροφής, αλλά είναι και αρκετά ελαστική, ώστε να απορροφά ανωμαλίες του δρόμου, όπως λακκούβες και σαμαράκια. Στη συνέχεια τοποθετούνται δυο στεφάνια από συρματόσχοινο ή kevlar και το περίβλημα διπλώνεται γύρω από αυτά. Τα στεφάνια πλέον είναι το σημείο που το ελαστικό «κλειδώνει» στη ζάντα. Πολλά στρώματα ακόμα, που μπορεί να είναι πάνω από 10, απλώνονται και ο σκελετός «φουσκώνεται» για να πάρει το κατάλληλο σχήμα. Έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο κατασκευής.
Το δεύτερο στάδιο ξεκινά με την τοποθέτηση ενισχυτικών νημάτων από αραμίδιο ή kevlar, τα οποία συμβάλουν στη αντοχή και τη διατήρηση του σχήματος του σκελετού. Τα νήματα στρώνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζονται τρίγωνα. Επιπλέον ενισχυτικά φύλλα τοποθετούνται πάνω από τις στρώσεις των νημάτων προσθέτοντας σταθερότητα και μηχανική αντοχή.



Βουλκανισμός
Ο βουλκανισμός είναι η χημική επεξεργασία του καουτσούκ με θείο κατά την οποία όλα τα υλικά από καουτσούκ «δένονται» με τα ενισχυτικά νήματα. Το ελαστικό τοποθετείται σε ένα καλούπι, όπου τυπώνονται οι διάφορες σημάνσεις και διαμορφώνεται το σχέδιο της χάραξης με τη βοήθεια καυτού νερού και ατμού. Η διαδικασία του βουλκανισμού είναι εντελώς αυτοματοποιημένη και γίνεται σε θερμοκρασίες μεταξύ 60 και 90 βαθμών Κελσίου, ενώ διαρκεί από 9 έως 15 λεπτά ανάλογα με το μέγεθος, το βάρος και τον τύπο του ελαστικού.



Ποιοτικός έλεγχος
Τα ελαστικά ελέγχονται σε κάθε στάδιο παραγωγής προκειμένου να διασφαλίζεται ότι πληρούνται όλα τα πρότυπα ποιότητας που έχει καθορήσει ο κατασκευαστής, αλλά και οι προδιαγραφές που ορίζονται βάση νομοθεσίας. Ο ποιοτικό έλεγχος γίνεται αμέσως μόλις το ελαστικό βγει από τη γραμμή παραγωγής. Αρχικά το ελαστικό ελέγχεται οπτικά, ενώ στο τελικό στάδιο οι μηχανικοί χρησιμοποιούν εξελιγμένα μηχανήματα προσομοίωσης, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι κάθε ελαστικό λειτουργεί σωστά και είναι ασφαλές. Το ελαστικό πατά σε έναν κυλιόμενο διάδρομο και περιστρέφεται σε ταχύτητες που θα αντιμετωπίσει κατά τη χρήση του. Ειδικά λέιζερ ελέγχουν την απόδοση του ελαστικού με και χωρίς φορτίο, προκειμένου να σιγουρευτούν ότι η κατασκευή έγινε με τον σωστό τρόπο. Αν κάποιο ελαστικό δεν πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές, σημαδεύεται και καταστρέφεται.