Ελατήρια πιστονιού: Οι πόρτες ασφαλείας του θαλάμου καύσης

Πρόκειται για μεταλλικούς δίσκους που βρίσκονται γύρω από το έμβολο ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης. Ο ρόλος τους είναι να πιέζουν τα τοιχώματα του κυλίνδρου, παρέχοντας την απαραίτητη στεγανοποίηση μεταξύ πιστονιού και κυλίνδρου, ώστε να μην μπορούν τα αέρια της καύσης να διαφύγουν προς τον στροφαλοθάλαμο. Έχουν ένα άνοιγμα στην περίμετρό τους, για να είναι πιο εύκολη η τοποθέτησή τους. Εφαρμόζουν σε ειδικές υποδοχές που υπάρχουν στο πιστόνι έχοντας λίγο τζόγο, γιατί αν ήταν σφικτά τοποθετημένα, θα ασκούσαν μεγάλη πίεση στα τοιχώματα του κυλίνδρου και θα προκαλούσαν μεγάλη φθορά λόγω τριβής.

Kοινοποίησέ το »

Παλαιότερα ήταν κατασκευασμένα από χυτοσίδηρο και συχνά το πάχος τους ήταν περίπου 3 χιλιοστά. Στις μέρες μας το υλικό κατασκευής τους είναι το ατσάλι και το πάχος τους είναι μικρότερο από 1 χιλιοστό. Ο λόγος που εξελίχθηκαν είναι προφανής: Όσο μικρότερη είναι η επιφάνεια που έρχεται σε επαφή με τα τοιχώματα του κυλίνδρου, τόσο μικρότερη είναι η φθορά.

Πώς λειτουργεί;



Όπως είναι γνωστό, ο σπινθήρας που παράγει το μπουζί προκαλεί την ανάφλεξη του μείγματος και η πίεση των αερίων μέσα στον κύλινδρο αρχίζει να αυξάνεται. Τα αέρια εισχωρούν στην υποδοχή / λούκι του ελατηρίου και το σπρώχνουν ομοιόμορφα, από την εσωτερική μεριά, προς τα τοιχώματα του κυλίνδρου. Ο ρυθμός με τον οποίο τα αέρια μπαίνουν στην υποδοχή ελέγχεται από το πόσο περιθώριο υπάρχει μεταξύ ελατηρίου και υποδοχής. Το γεγονός ότι το ελατήριο πιέζεται προς το κάτω μέρος της υποδοχής και προς τα τοιχώματα του κυλίνδρου, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το σημείο που έρχεται σε επαφή με τα τοιχώματα είναι γυαλιστερό, ενώ στο πάνω μέρος του ελατηρίου συσσωρεύονται επικαθίσεις.

Πόσα ελατήρια έχει ένα πιστόνι;

Στην περίπτωση των τετράχρονων κινητήρων, συνήθως έχουμε δυο ελατήρια πίεσης (στεγανοποίησης) και ένα ελατήριο λαδιού. Το πρώτο ελατήριο (από πάνω προς τα κάτω) είναι κυρίως υπεύθυνο στο να εμποδίσει τα καυσαέρια να περάσουν στον στροφαλοθάλαμο και είναι η τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στο λάδι που μπορεί να έχει περάσει από το δεύτερο ελατήριο, το οποίο διασφαλίζει ότι τα αέρια που μπορεί να έχουν ξεφύγει από το πρώτο ελατήριο θα σταματήσουν εκεί. Το τελευταίο ελατήριο αποτελείται συχνά από τρία κομμάτια και διασφαλίζει ότι η ποσότητα του λαδιού που παραμένει στα τοιχώματα του κυλίνδρου μετά το πέρασμα του πιστονιού, είναι η ελάχιστη δυνατή, ώστε να μην υπάρχει λάδι στον θάλαμο καύσης. Η συγκεκριμένη τεχνολογία δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στα προπολεμικά οχήματα και αυτός είναι ο λόγος που οι μοτοσυκλέτες και τα αυτοκίνητα εκείνης της εποχής έβγαζαν αρκετή κάπνα από τις εξατμίσεις τους.

Τα πιστόνια των δίχρονων κινητήρων έχουν συνήθως δυο ελατήρια με το πάνω να έχει την περισσότερη δουλειά από πλευράς στεγανοποίησης και το κάτω να λειτουργεί επικουρικά, καθώς το πάνω φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου. Επίσης, τα πιστόνια αυτά έχουν στις υποδοχές των ελατηρίων κάποιες εγκοπές που σταθεροποιούν το ελατήριο. Έτσι, αυτό δεν μπορεί να περιστραφεί και εξαλείφεται η πιθανότητα να πιαστεί σε κάποια θυρίδα.