Το πλαίσιο δεν ξεφεύγει από την αρχιτεκτονική που ακολουθείται στη σειρά των modern classics της Triumph. Πρόκειται για ένα μονής ραχοκοκαλιάς, κλειστό, ατσάλινο πλαίσιο, που στην περίπτωση του Thruxton R, έχει ενισχυθεί στα σημεία, για ακόμη μεγαλύτερη ακαμψία. Γεωμετρικά, η μοτοσικλέτα παρουσιάζεται πιο γρήγορη συγκριτικά με το «συγγενικά» πιο άμεσο μοντέλο της σειράς των Modern Classic, δηλαδή την Bonneville T120. Η γωνία κάστερ έχει μειωθεί αρκετά από τις 25,5 μοίρες στις 22,8 ενώ συνδυαστικά με την τοποθέτηση ενός πιο «κοντού» αλουμινένιου ψαλιδιού, το μεταξόνιο βρίσκεται στα 1415 χλστ., έναντι των 1445 χλστ. Για να έχετε μια αντιστοίχηση στις τιμές αυτές, σκεφτείτε ότι το street fighter Speed Triple έχει 1435 χλστ μεταξόνιο και 22,9 μοίρες γωνία κάστερ, γεγονός που δίνει μια πρόγευση για τις διαθέσεις του Thruxton R.
Μείωση και στο βάρος και μάλιστα κατά 21 κιλά (σε σχέση με την Bonnie T120 των 224 κιλών) μέρος των οποίων εξοικονομείται από τα εξαιρετικά περιφερειακά που έχουν τοποθετηθεί στην μοτοσικλέτα και τα οποία δύσκολα συναντά κανείς ακόμα και σε sport μοτοσικλέτες, πόσο μάλλον σε «νεορετρό»! Ένα πλήρως ρυθμιζόμενο, ανεστραμμένο, big piston πιρούνι της Showa, κλέβει πρόσκαιρα τις εντυπώσεις μπροστά, μέχρι να κοιτάξει κανείς λίγο πιο κάτω, όπου συναντά, τετραπίστονες, ακτινικές monobloc δαγκάνες της Brembo, έτοιμες για «δαγκωματίες» στους δύο δίσκους διαμέτρου 310 χλστ. Αλλά και πιο πίσω δεν σταματούν οι εκπλήξεις, με τα δύο πλήρως ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins και την διπίστονη δαγκάνα της Nissin να ισορροπούν το ισοζύγιο “wow factor” μπροστά και πίσω. «Σίγουρα είναι νεορετρό η μοτοσικλέτα;», αναρωτιέται εύλογα κανείς…
