Οδηγώντας

Η αριστοκρατική της εμφάνιση ταιριάζει απόλυτα με την αίσθηση που λαμβάνεις οδηγώντας τη V100 σε ρυθμούς βόλτας. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις το Tour mode και να απολαύσεις την κορυφαία ποιότητα κύλισης η οποία συνοδεύεται από έναν ήχο βαρύ, τόσο όσο χρειάζεται για να σου φτιάχνει τη διάθεση χωρίς να σε ενοχλεί. Η απόκριση στο γκάζι όπως και ο ψεκασμός είναι απλώς αψεγάδιαστα και σε συνδυασμό με την απουσία σκορτσαρίσματων σε κάνουν να ξεχνάς ότι οδηγείς μοτοσυκλέτα με εγκάρσιο V2 90^ο. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι οι ρίζες της χάθηκαν μέσα στην εξέλιξη. Το γνωστό κούνημα αριστερά-δεξιά αν και ισχνότερο είναι ακόμη εκεί όταν παίζεις με το γκάζι έχοντας νεκρά, όπως ακριβώς και το κλασικό γκαπ που ακούγεται κουμπώνοντας την πρώτη στο σχετικά σκληρό κιβώτιο. Τότε πιθανώς θα είναι και η μόνη στιγμή που θα καταλάβεις ότι η μετάδοση της κίνησης γίνεται με άξονα, αφού στο άνοιγμα του γκαζιού δεν νιώθεις κανένα ανασήκωμα παρά μόνο ένα γενναίο τράβηγμα, ακόμη και αν κινείσαι με μια ταχύτητα πάνω. Η V100 θα επιταχύνει χωρίς κανέναν δισταγμό, αποδεικνύοντας πόσο ευχάριστη είναι μια ροπάτη μοτοσυκλέτα στην πόλη.

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »

Ναι, η V100 θα κυκλοφορήσει στο αστικό περιβάλλον. Παρά τα 1042 κυβικά της δεν είναι μια ογκώδης και βαριά σε αίσθηση μοτοσυκλέτα που θα δυσκολέψει τον αναβάτη στην πυκνή κίνηση. Με άνετη θέση οδήγησης, στενή σιλουέτα και ικανοποιητικό κόψιμο τιμονιού κινείσαι με χάρη που σίγουρα ζηλεύουν οι υπόλοιπες touring ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, αυτό όμως που σου προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αναρτήσεις της Ohlins αποσβένουν τις κακοτεχνίες της ελληνικής ασφάλτου. Αξίζουν μέχρι και το τελευταίο τους ευρώ και σίγουρα είναι ένας καλός λόγος να προτιμήσεις την έκδοση S, αφού πραγματικά μεταμορφώνουν τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας από τη μια στιγμή στην άλλη. Βγαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο απλώς αλλάζεις το mode στο Road πατώντας στιγμιαία το κουμπί της μίζας εν κινήσει και αμέσως νιώθεις τη V100 να γίνεται πιο σταθερή, όχι όμως και απόλυτη στις αντιδράσεις της, ακριβώς δηλαδή όπως πρέπει να είναι μια sport touring που ταξιδεύει σε πολλά αλλά και διαφορετικά είδη ασφάλτου. Κινούμενος με ταχύτητες κοντά στα 150-170χλμ/ώρα ο κινητήρας γουργουρίζει ευχάριστα θυμίζοντάς σου ότι είσαι πάνω σε μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα, ενώ κάποιοι ανεπαίσθητοι κραδασμοί που εμφανίζονται στις υψηλότερες στροφές μόνο χαρακτήρα δίνουν και σε καμία περίπτωση δεν ενοχλούν.



Το κοντέρ σταματά να ανεβαίνει στα 250χλμ/ώρα, με τη μοτοσυκλέτα να παραμένει απόλυτα σταθερή σε κάθε περίπτωση, όμως αν αρέσκεσαι στα μεγάλα ταξίδια η μεγαλύτερη-διάφανη ζελατίνα από τον κατάλογο των αξεσουάρ φαντάζει απαραίτητη μιας και η στάνταρ είναι σχετικά μικρή για να καλύψει πλήρως το στήθος και το κεφάλι του αναβάτη (ακόμη και αν βρίσκεται στην ψηλότερη θέση). Αντίθετα, τα αεροδυναμικά φτερά κάνουν ακριβώς τη δουλειά που πρέπει και σε συνδυασμό με τις κεφαλές του κινητήρα φροντίζουν ώστε να προστατεύονται τα πόδια και το χαμηλό μέρος του κορμού χωρίς να αλλοιώνεται η σχεδίαση της μοτοσυκλέτας. Για να καταλάβεις τη χρησιμότητά τους, αρκεί να τα κλείσεις σε μια κρύα μέρα του χειμώνα. Αν η Moto Guzzi ήθελε να δώσει έμφαση αποκλειστικά στην Touring πλευρά της V100 θα ήταν πολύ εύκολο να την προίκιζε με μια μεγαλύτερη ζελατίνα, όμως τότε θα έχανε τη σπορ εμφάνιση η οποία βέβαια σου δίνει μόνο μια μικρή ιδέα για το τι θα ακολουθήσει σε δρόμο με στροφές.



Όταν λοιπόν τελειώσουν οι ευθείες, καταλαβαίνεις ότι θέλει να κρύψει το superbike που έχει μέσα της και η χαρά δεν την αφήνει… Επιλέγοντας το sport mode η απόκριση του κινητήρα γίνεται πιο άμεση αλλά σε καμία περίπτωση απότομη, οι αναρτήσεις ¨σφίγγουν¨ και τότε βλέπεις μια άλλη V100. Αυτή που θέλει να την ξεζουμίζεις ξύνοντας γόνατο σε κάθε στροφή και σηκώνοντας σούζα σε κάθε έξοδο. Σίγουρα μιλάμε για Moto Guzzi; Και όμως, κάνει σούζες και μάλιστα τις κάνει καλά (αρκεί να απενεργοποιήσεις το Traction control που εκτελεί και χρέη wheelie control), αφού η ροπή συνδυάζεται με γλυκιά και ακριβέστατη απόκριση στο γκάζι -το μόνο που θα παραπονεθεί είναι το shifter το οποίο δεν πολυσυμπαθεί τις αλλαγές στο κόκκινο φάσμα από την 1^η μέχρι την 3^η σχέση, μιας και οι κόντρες στα φανάρια δεν είναι του γούστου της. Παρότι δεν είναι η πιο άμεση μοτοσυκλέτα στις αλλαγές κατεύθυνσης το ζύγισμα της είναι εξαιρετικό, όπως και η αίσθηση που λαμβάνεις από το μπροστινό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψαχτείς με τις ρυθμίσεις στη χειροκίνητη λειτουργία, αφού το εργοστασιακό setup των ημιερνεργητικών Ohlins δείχνει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει ακόμη και σε οδήγηση σε πίστα, δίνοντας την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να ψάξεις με ασφάλεια τα όριά της, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα από τα δεδομένα της συγκεκριμένης κατηγορίας. Τα ελαστικά Angel GT ΙΙ της Pirelli ζεσταίνονται γρήγορα με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι σπάνια την επέμβαση του traction control για να διαπιστώσεις ότι τα ηλεκτρονικά βοηθήματα δεν θυμίζουν superbike μόνο στα χαρτιά, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας τους επεμβαίνοντας γλυκά μόνο όταν χρειάζεται. Σε συνδυασμό με τα δυνατά και σωστά σε αίσθηση φρένα της Brembo η V100 έχει ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να προσφέρει πραγματικές στιγμές ευχαρίστησης, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία της εταιρίας.