Triumph: Πώς η βρετανική εταιρεία σώθηκε από τους ίδιους της τους εργάτες
H Βρετανική βιομηχανία μοτοσυκλετών κινούταν σε δύσκολα μονοπάτια κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Οι Ιάπωνες είχαν μπει δυναμικά στην αγορά, παράγοντας φθηνότερες και νέες μοτοσυκλέτες, οι οποίες στην αρχή αντιμετωπίζονταν ως αστείο από τους πάλαι πότε κραταιούς Ευρωπαίους, που άργησαν πολύ να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό μέγεθος του κινδύνου.
Όταν αυτό έγινε ήταν πλέον πολύ αργά για αρκετούς από αυτούς. Ιστορικές εταιρείες έκλεισαν, ενώ άλλες αναγκάστηκαν να μπουν σε συνεργασίες ώστε να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί τον «Ιαπωνικό τυφώνα».
Ενδεικτικά η μαμά εταιρεία της Triumph τότε, η BSA, είχε ζημιά της τάξεως των 8,5 εκατομμυρίων λιρών το 1971 και την επόμενη χρονιά εξαγοράστηκε από την Manganese Bronze Holdings, η οποία είχε υπό την κατοχή της επίσης τις Norton, AJS, Matchless, Francis-Barnett, James-Velocette και Villiers.
Παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους
O επικεφαλής της Norton-Villiers, Dennis Poore, ανέλαβε (μαζί με βοήθεια από τη Βρετανική κυβέρνηση) το κομμάτι των BSA/Triumph, τις οποίες έβαλε κάτω από την ίδια ομπρέλα με τη Norton υπό το όνομα NVT Group. Το Σεπτέμβριο του 1973 ανακοίνωσε ότι θα έκλεινε το εργοστάσιο του Meriden το Φεβρουάριο του 1974 και θα απέλυε 3.000 από τους 4.500 εργαζομένους, ώστε η παραγωγή να μεταφερθεί σε ένα μικρότερο εργοστάσιο στο Birmingham.
Η απεργία ξεκίνησε και οι εργάτες κατάφεραν να κρατήσουν τον εξοπλισμό του εργοστασίου και τις πόρτες κλειστές για δύο σχεδόν χρόνια, δείχνοντας μια απαράμιλλη αποφασιστικότητα.
Το 1975, με τη βοήθεια της νέας Βρετανικής κυβέρνησης των εργατικών (υπό τη μορφή δανείου) οι εργάτες του εργοστασίου του Meriden πήραν στα χέρια τους την παραγωγή, δημιουργώντας την κοοπερατίβα του Meriden, επίσημα γνωστή ως Triumph Motorcycles (Meriden) Limited και παρήγαγαν Bonneville και Tiger των 750cc.
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Μια άνιση μάχη και το τέλος
Mάλιστα το 1978 η Silver Jubilee Bonneville T140J ήταν η Ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα με τις περισσότερες πωλήσεις στην πολύ κρίσιμη Αμερικανική αγορά. Τα επόμενα μοντέλα όμως δεν κατάφεραν να πουλήσουν το ίδιο καλά, καθώς η ισχύς της Βρετανικής λίρας ανέβαζε την τιμή τους στις Η.Π.Α. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα από την Βρετανική κρίση του τέλους της δεκαετίας του `70 και των αρχών της δεκαετίας του `80 και παρά το γεγονός ότι το 1980 η Βρετανική κυβέρνηση έσβησε ένα χρέος 8,4 εκατομμυρίων λιρών της εταιρείας, το εργοστάσιο του Meriden χρωστούσε ακόμα 2 εκατομμύρια.
Οι τίτλοι τέλους για την κοοπερατίβα ήρθαν το 1983 και συγκεκριμένα το ημερολόγιο έγραφε 23 Αυγούστου όταν η Triumph Motorcycles (Meriden) Ltd κήρυξε πτώχευση.
Ο ρόλος του Meriden στην ιστορία της Triumph
Ήταν μια προσπάθεια που εν τέλει απέτυχε, έχοντας να αντιμετωπίσει μια οικονομία σε πτώση και τους ανταγωνιστικότατους Ιάπωνες. Όμως κατάφερε να κρατήσει το όνομα της Triumph ζωντανό για εκείνα τα «πέτρινα χρόνια».
Και ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι ενέπνευσε τον John Bloor, ο οποίος ξεναγήθηκε στο εργοστάσιο του Meriden το 1973, να αγοράσει το όνομα και την παραγωγή και να δώσει το φιλί της ζωής στην Triumph, η οποία συνεχίζει έτσι σήμερα και παράγει μοτοσυκλέτες.
Είναι η δεύτερη μακροβιότερη εταιρεία παραγωγής μοτοσυκλετών, ένα χρόνο πίσω από τη Royal Enfield και το εργοστάσιο του Meriden έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό, καθώς η εταιρεία στην οποία θα έμενε χωρίς την «ανταρσία» των εργατών, η NVT κατέρρευσε το 1977.
