net.mototriti.gr τεύχος net.mototriti.gr Scooter τεύχος

Το MP3 είναι ακόμη...παιδί η τεχνολογία του όμως ήταν γνωστή στην Piaggio από το 1984 χάρη στον Wolfgang Trautwein.

Ιδού η πρώτη τρίροδη απόπειρα του Γερμανού σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Πριν τη μετατροπή ήταν μία απλή Norton CS500.

Παραδόξως το μπροστινό μέρος διατηρεί κάποια από τα χαρακτηριστικά των Vespa.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι αυτό στην προηγούμενη ζωή του ήταν ένα Honda CX500!

Να και κάτι που ίσως να μην περίμενε κανείς. Το πρωτότυπο της Harley-Aermacchi των 350 κ.εκ. μοιάζει έτοιμο να μπει στην παραγωγή.

Ποιος ξέρει που θα είχαν φτάσει τα Tilting Three Wheelers (TTW) όπως τα αποκαλούν έξω αν o Trautwein ζούσε ακόμη.

H PX200 διατηρείται ακόμη και σήμερα σε άριστη κατάσταση και δηλώνει περήφανη για το εγγόνι της!

Η ανάρτηση της πρωτότυπης PX200. Σας θυμίζει κάτι; Τα δισκόφρενα μπήκαν στη Vespa PX, 12 χρόνια μετά το τρίροδο.

Ο πρόγονος του Piaggio MP3!

Το MP3 είναι μόλις έξι ετών, αλλά σαν ιδέα μετρά σχεδόν 30 χρόνια ζωής! Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζουμε τις…γιαγιάδες του ιταλικού τρίροδου, τις Vespa PX3 και PK3!

 
Μπορούσε από τότε
Η Piaggio ήταν σε θέση να παράγει μαζικά ένα τρίροδο scooter που μπορούσε να πάρει κλίση στις στροφές ήδη από το 1984. Απόδειξη οι πρωτότυπες και πλήρως λειτουργικές PK 125 και PX 200 με τις δύο εμπρός ρόδες και ένα σύστημα που σαν φιλοσοφία απέχει ελάχιστα από αυτό του MP3 που γνωρίζουμε σήμερα. Tο όλο εγχείρημα ανατέθηκε από την ιταλική εταιρία στον Δρ.Wolfgang Trautwein, ο οποίος είναι και ο πνευματικός πατέρας του MP3, όπως γνωρίζουμε σήμερα.
Η εταιρία πιθανότατα έκρινε ότι το όλο εγχείρημα παραήταν ριζοσπαστικό για την εποχή με αποτέλεσμα να το αφήσει στο ράφι για αρκετά αργότερα, όπως αποδείχθηκε. Αν κρίνουμε από την επιτυχία που γνωρίζει το MP3 σήμερα τότε ίσως και να μην είχε άδικο σε αυτή την απόφασή της. Από την άλλη η μαζική παραγωγή της τρίροδης Vespa, με το γνωστό πλέον αρθρωτό παραλληλόγραμμο σύστημα του εμπρός μέρους, στα μέσα της 10ετίας του 80’ ίσως και να άλλαζε τα πάντα στο χώρο των δύο (ή περισσότερων) τροχών. 
Εξίσου εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα με την αρχιτεκτονική του συστήματος είναι η ιστορία του που ξεκινά πολύ νωρίτερα από το 1984 (άλλα 30 χρόνια πίσω!) και φυσικά ο ίδιος ο Wolfgang Trautwein.

Τρεις καλύτεροι από δύο
Ο Trautwein γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη στις 7 Ιουνίου του 1932. Η κλίση του στη μηχανολογία αλλά και η αγάπη του για τις μοτοσικλέτες φάνηκαν από νωρίς. Παρότι, όμως, τις λάτρευε θεωρούσε παράλληλα πως ήταν επικίνδυνες.  Αυτός ήταν και ο λόγος που επιθυμούσε να αυξήσει την πρόσφυση του εμπρός μέρους, χωρίς, όμως, να χαθεί η ιδιότητα των δίκυκλων να παίρνουν κλίση στις στροφές. Έτσι σκέφτηκε να προσθέσει στο εμπρός μέρος έναν επιπλέον τροχό.
Ο Trautwein αποφοίτησε στα 20 του από το γυμνάσιο Schickhardt που βρίσκεται στη γενέτειρα του και στη συνέχεια μαθήτευσε στη γερμανική ΙΒΜ ως κατασκευαστής εργαλείων για δύο χρόνια. Η προσπάθεια του για τη δημιουργία ενός τρίκυκλου με δύο ρόδες στον εμπρός άξονα είχε ήδη ξεκινήσει πριν  την αποφοίτησή του με την αγορά μίας Norton 500 CS. Πάνω σε αυτή βασίστηκε και το πρώτο μοντέλο που κατασκεύασε με τρεις ρόδες που ήταν έτοιμο το 1955/56. Το 55’ ήταν και η πρώτη του χρονιά ως φοιτητής μηχανολογίας και αεροδιαστημικής μηχανικής στο Πολυτεχνείο της Στουτγκάρδης από όπου και τελείωσε το 1960.
Ο πρώτος μεγάλος κατασκευαστής που ενδιαφέρθηκε για την δουλειά του ήταν η NSU-κατασκεύαζε και μοτοσικλέτες- που έσπευσε να αγοράσει τα δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας του, το 1956, αν και τελικά δεν τα χρησιμοποίησε ποτέ. Η NSU ήταν ο πρώτος από μία σειρά κατασκευαστών που θα έρχονταν κοντά στην επιθυμία του Γερμανού, αλλά δεν θα την εκπλήρωναν ποτέ.
Ο Trautwein μετά τις σπουδές του συνέχισε να εργάζεται στο Πολυτεχνείο ως επιστημονικός συνεργάτης μέχρι και το 1965. Εκείνη τη χρονιά μετακόμισε στις Η.Π.Α για λογαριασμό της Lockheed και έλαβε μέρος σε διάφορα πρότζεκτ της εταιρίας μεταξύ των οποίων ήταν και ο σχεδιασμός των σεληνιακών οχημάτων (LVR) αλλά και διάφορων συστημάτων ελέγχου για δορυφόρους και πυραύλους.

Ήθελαν πολλοί...
Όπως είπαμε νωρίτερα η NSU ήταν μόνο ένας από τους κατασκευαστές που αγόρασαν τα δικαιώματα για το σύστημα με τους δύο εμπρός τροχούς του Γερμανού εφευρέτη. Το εν λόγω σύστημα βρήκε εφαρμογή και σε μοτοσικλέτες όπως στο Harley-Aermacchi των 350 κ.εκ. αλλά και σε ένα Honda CX500 το 1983 και 1984 αντίστοιχα. Χωρίς να μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε αν αυτά τα πλήρως λειτουργικά πρωτότυπα έγιναν σε συνεργασία με τους κατασκευαστές δεν μπορούμε παρά να μείνουμε εντυπωσιασμένοι από την προσοχή στη λεπτομέρεια και την ολοκληρωμένη εικόνα που παρουσιάζουν, τουλάχιστον στις φωτογραφίες. 
Όσο για τις δύο Vespa οι εικόνες που μοιάζουν να έρχονται από το παρόν μιλούν από μόνες τους. Να σημειώσουμε μόνο ότι όλο το εμπρός μέρος τους χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος και πως το πρωτότυπο PX χρησιμοποιούσε μπροστά δύο υδραυλικά δισκόφρενα, δώδεκα χρόνια πριν περάσουν στον στάνταρ εξοπλισμό της κανονικής έκδοσης.
Το μόνο κρίμα στην όλη ιστορία είναι ότι ο Γερμανός δεν είδε ποτέ την εφεύρεσή του να περνά στη μαζική παραγωγή ούτε φυσικά και την αποδοχή που έτυψε το MP3 από το κοινό. Πέθανε πρόωρα το 1988 σε ηλικία 56 ετών έχοντας κατοχυρώσει 25 διπλώματα ευρεσιτεχνίας τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό.  

Έκθεση προς τιμή του 
Όσο για το αν τα τρίροδα πρωτότυπα Honda και Harley-Aermacchi ήταν όντως μοντέλα που είχαν ζητήσει οι δύο κατασκευαστές από τον Γερμανό, αυτό είναι κάτι που μπορείτε να το επιβεβαιώσετε εσείς! Το εκπληκτικό μουσείο Αυτοκινήτου και Τεχνολογίας στο Sinsheim, της Γερμανίας διοργανώνει μία έκθεση, από τον περασμένο Μάρτιο, για τα 66 χρόνια από την γέννηση της Vespa-και όχι μόνο. Μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, ανάμεσα στα εκθέματα, υπάρχουν και δύο πρωτότυπα του Dr. Trautwein, προς τιμή του εφευρέτη. Σαν επισκέπτης της έκθεσης θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε τα πάντα τόσο για αυτά όσο και τις υπόλοιπες μοτοσικλέτες που κατασκεύασε ο Trautwein και φυσικά να πάρετε πληροφορίες για τον ίδιο. 
Περισσότερα για την έκθεση του γερμανικού μουσείου μπορείτε να βρείτε εδώ 

 

PIAGGIO - ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ: ΝΕΕΣ ΤΙΜΕΣ - ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ