|
Η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα είναι ό,τι πιο "BMW" μπορείτε να αποκτήσετε την σήμερον ημέρα. Μπορεί η παγκοσμιοποίηση της αγοράς και οι επιταγές του marketing να έχουν μετατρέψει σε απλά καταναλωτικά προϊόντα τα περισσότερα μοντέλα μοτοσικλετών, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις.
Εξαιρέσεις που διαχωρίζουν τη θέση τους από τη μάζα, όχι με ιδιοτροπίες και καπρίτσια του παρελθόντος, αλλά προβάλλοντας έναν έντονο, ξεχωριστό, χαρακτήρα. H R1200RT είναι μία από αυτές!
Δεν "χαρίζεται" ούτε προσπαθεί να γίνει αρεστή προβάλλοντας κάτι που δεν είναι στη φύση της. Πρόκειται για μια απόλυτη ταξιδιωτική μηχανή "γερμανικής" φιλοσοφίας και αυτό το υποστηρίζει με κάθε πιστονιά από τον boxer κινητήρα της.
Σχεδίαση: Design και παράδοση
Είναι εντυπωσιακή. Πολύ εντυπωσιακή! Θα μπορούσε να αποτελέσει την αφορμή για τη δημιουργία δεκάδων αστικών μύθων: "O προβολέας της κάνει και για solarium"… "Ένας ταξίδευε μαζί της επί τρεις μέρες σερί"…. "Κοστίζει 58.000 ευρώ στη βασική της έκδοση"… "Πίσω από το φέρινγκ της μπορείς να παίξεις jenga". Όπως και να ΄χει, η μοτοσικλέτα δηλώνει "άμα τη εμφανίσει" τον προορισμό της. Τεράστιο φέρινγκ, γιγαντιαία ζελατίνα, τιτάνιες σέλες, σχεδόν όλα πάνω της είναι υπερθετικού βαθμού. Σε αντίθεση με τα RT του παρελθόντος, που ήταν πιστά στο δόγμα του "function over form", η τελευταία γενιά συνδυάζει και function και form, όντας αντικειμενικά όμορφη. Μπορεί να είναι πληθωρική και ανοικονόμητη -και υπάρχει φυσικά λόγος για αυτό- αλλά ο συνδυασμός καμπύλων και αιχμών προσδίδει μια ισορροπία στο σύνολο και αποπνέει, τολμώ να πω, και ένα "αθλητικό" δυναμισμό. Σαν γυμνασμένη οδαλίσκη, ένα πράγμα. Η ποιότητα κατασκευής είναι τυπική BMW, δηλαδή άριστη, μόνο που εδώ αξίζει διπλό μπράβο, αφού το να ταιριάξεις άψογα τις αρμόσεις σε τόσο μεγάλες επιφάνειες πλαστικών, δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο. Γενικά, το να βρεις κάποιο ψεγάδι στο RT, θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα ενός δύσκολου διαγωνισμού, στον οποίο δεν θα ήθελα να συμμετάσχω. Συνοψίζοντας τα περί εμφάνισης - σχεδίασης, το συμπέρασμα είναι ότι οι Βαυαροί κατάφεραν να διατηρήσουν τα παραδοσιακά -και αναγκαία για αυτή την κατηγορία- στοιχεία των RT, χωρίς να κάνουν παραχωρήσεις στην αισθητική. Αυτό λέγεται πρόοδος.
Εργονομία - θέση οδήγησης: Μέτρο σύγκρισης
Γράφοντας για αυτή την ενότητα, οφείλω να ομολογήσω ότι είχα λίγο… τρακ. Σαν μουσικός που πρέπει να αποδώσει με πιστότητα ένα κλασικό, ανυπέρβλητο έργο. Γιατί η R1200RT αποτελεί την επιτομή της άνεσης και της εργονομίας, όντας σχολαστικά μελετημένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια στους τομείς αυτούς. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως, από την εισαγωγή της "συμφωνίας για άνεση σε RT μείζονα" Ανεβαίνοντας στη σέλα της, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν οι σχετικά κλειστές γωνίες στα γόνατα. Περίμενα κάτι πιο χαλαρό είναι η αλήθεια και σημειωτέων, δεν είμαι και το πρώτο μπόι. Στην πράξη βέβαια και μετά από εκατοντάδες χιλιόμετρα οδήγησης, αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα σε καμία περίπτωση, λόγω του ότι η σέλα σού επιτρέπει να κινείσαι μπροστά-πίσω κατά βούληση, αλλάζοντας τις θέσεις των κάτω άκρων.
Το αφρώδες της είναι ό,τι ακριβώς πρέπει, ούτε πολύ μαλακό ούτε πολύ σκληρό, ενώ παρουσιάζει και χαρακτηριστικά απόσβεσης των κακοτεχνιών των δρόμων, φιλτράροντας τους κραδασμούς πριν φτάσουν στα… οπίσθια. Με τέτοια άνεση χώρου και κινήσεων και με το τιμόνι σε φυσιολογική, χαλαρή θέση, ο κορμός μπορεί να τοποθετηθεί εντελώς κάθετα σε στάση "προεδρική φρουρά-παρουσιάστε", σε στάση "θαλάσσιο σκι" με ελαφρά προς τα πίσω κλίση ή ακόμα και σε σκυφτή "κυνηγάω τον Rossi" στάση.
Διαλέγετε και παίρνετε. Πάντως, να πιαστεί / πονέσει η μέση σας αποκλείεται, αφού εκτός από αυτές τις τρεις παραλλαγές υπάρχουν φυσικά και οι ενδιάμεσες. Σε ό,τι αφορά τα χειριστήρια, το νέο είναι ότι η BMW αποφάσισε να ασπαστεί τον ορθό δρόμο! Τέρμα λοιπόν οι τρεις διακόπτες που χρειαζόντουσαν για να λειτουργήσουν τα φλας, τέρμα και η ανορθόδοξη τοποθέτηση άλλων… κομβίων. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι η τοποθέτηση νέων διακοπτών για τη λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων (ABS, ASC, ESA) -και όχι μόνο- δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες "χαρακτήρα". Πάντως, ακόμα και έτσι, τα "κουμπιά" είναι πολλά. Πάρα πολλά! Νόμιζα ότι θα χρειαστεί να αναγνώσω κάποιο manual σε μέγεθος τηλεφωνικού καταλόγου για να μπορέσω να καταλάβω τι κάνει το καθένα, η αλήθεια όμως είναι ότι ο χειρισμός τους είναι πολύ εύκολος και η λειτουργία τους βασίζεται στην απλή λογική.
Εξοπλισμός: Ο πόλεμος των άστρων!
Η λίστα του εξοπλισμού (βασικού και προαιρετικού) περιλαμβάνει τα πάντα, χωρίς όμως υπερβολές και άχρηστα gadgets. Από ηλεκτρονικά συστήματα έχουμε ABS, ASC (αντί-spin), ESA II (ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις) και σύστημα παρακολούθησης της πίεσης των ελαστικών. Συνεχίζοντας, θερμαινόμενες σέλες (αναβάτη - συνεπιβάτη), θερμαινόμενα γκριπ, παροχή ρεύματος (για αναβάτη και συνεπιβάτη), ρυθμιζόμενη ηλεκτρικά ζελατίνα, πλαϊνές βαλίτσες, εύκολα προσβάσιμη στρόφιγγα για τη ρύθμιση της δέσμης των προβολέων, cruise control και trip computer με όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ο πολυπράγμων ταξιδευτής.
Στο αριστερό εσωτερικό του φέρινγκ υπάρχει o… πίνακας ελέγχου για το ράδιο-MP3, με πληθώρα κουμπιών, αν και ο βασικός χειρισμός του γίνεται πανεύκολα μέσω ενός jog-dial στο αριστερό γκριπ. Στο ντουλαπάκι που βρίσκεται στα δεξιά, υπάρχει αναμονή για τη σύνδεση MP3 player και αξίζει να αναφερθεί η λεπτομέρεια ότι έχουν διαμορφωθεί ειδικές υποδοχές - σχισμές σε αφρώδες υλικό για να συγκρατείται το i-pod σας χωρίς να κοπανά δεξιά και αριστερά στο ταξίδι.
Είπαμε… όλα μελετημένα μέχρι και την τελευταία τους λεπτομέρεια. Αν κάποιος θελήσει να εξοπλίσει ακόμη περισσότερο το RT, δεν θα απογοητευτεί, αφού η BMW προσφέρει ουκ ολίγα extra, όπως GPS, σύστημα ενδοεπικοινωνίας, μεγαλύτερες σε χωρητικότητα βαλίτσες, κιτ χαμηλώματος του ύψους της σέλας και άλλα πολλά που απαιτούν αρκετό χώρο για να παρατεθούν.
Οδηγώντας: Στην υπηρεσία του αναβάτη
To R1200RT τo… παρεξηγείς δύο φορές. Την πρώτη, πιστεύεις (τι πιστεύεις… είσαι σίγουρος…) ότι θα πρέπει να παλέψεις μαζί του στις χαμηλές ταχύτητες και στους ελιγμούς μέσα στην πόλη. Οποία πλάνη! Είναι άψογα ζυγισμένο και το κουμαντάρεις πανεύκολα, ακόμα και αν χρειαστεί να κινηθείς σε συνθήκες κυκλοφοριακής συμφόρησης. Ο κινητήρας αποδίδει με ένα "γλυκό νεύρο" την ισχύ του χαμηλά -όσο οξύμωρο και να ακούγεται αυτό- το τιμόνι κόβει ικανοποιητικά και τα πόδια δεν δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τη μοτοσικλέτα, που κρύβει το βάρος της πολύ καλά. Μοναδικό περιορισμό αποτελεί το πλάτος και παράγοντα άγχους οι βαλίτσες που εξέχουν στο πίσω μέρος. Είναι όμως καθαρά θέμα συνήθειας, καθώς όπου χωράει το μπροστά θα περάσει και το πίσω. Η εξοικείωση με το RT διαρκεί μόλις λίγα λεπτά και μετά το μόνο που χρειάζεται είναι να αποβάλεις τις προκαταλήψεις σου και να αρχίσεις να κυνηγάς μικρότερες και πιο ευέλικτες μοτοσικλέτες μέσα στα στενά της πόλης. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα commuter; Όχι, αλλά το να πραγματοποιείς καθημερινές διαδρομές στο κλεινόν άστυ είναι πολύ ευκολότερο και… διασκεδαστικότερο από αυτό που πιστεύει κανείς βασισμένος στην επιβλητική παρουσία του RT.
Βέβαια, το σωστό και ιδανικό θα είναι τα χιλιόμετρα στην πόλη να διανύονται προκειμένου να βγει κάποιος στον ανοικτό δρόμο. Εκεί όπου το RT διαπρέπει και βασιλεύει! Η προστασία από τον αέρα είναι η καλύτερη που έχω βιώσει μέχρι στιγμής πάνω σε μοτοσικλέτα. Απόλυτη σε όλο το σώμα. Το σύνολο φέρινγκ - ζελατίνας δημιουργεί μια "φυσαλίδα" νηνεμίας, στην οποία περικλείονται αναβάτης και συνεπιβάτης. Στην πιο ψηλή θέση της ζελατίνας δεν περνά απολύτως τίποτα, ωστόσο υπάρχουν φαινόμενα υποπίεσης και νιώθεις τον αέρα να σε σπρώχνει προς τα μπροστά. Εκτός αυτού, το πάνω μέρος της μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο, κάτι που αποδεικνύεται ενοχλητικό, ειδικά μέσα στην πόλη. Αν όμως "παίξεις" λίγο, ρυθμίζοντάς την, θα βρεις σίγουρα μια ιδανική θέση, όπου και το οπτικό σου πεδίο θα είναι μια χαρά και το μόνο που θα αισθάνεσαι θα είναι μια ελαφρά ροή αέρα στην κορυφή του κράνους.
Και εδώ έρχεται η δεύτερη παρεξήγηση. Στις πρώτες βόλτες νόμιζα ότι το RT δεν "πάει" και δεν φρενάρει. Αισθανόμουν τις επιταχύνσεις άτονες και ένιωθα πως δυσκολεύεται να διαχειριστεί το βάρος του στα φρένα. Οποία πλάνη Νο2! Γιατί πολύ απλά, με τέτοια προστασία και με τέτοια ποιότητα κύλισης, η μοτοσικλέτα κρύβει τα χιλιόμετρα με ένα απίστευτο τρόπο. Μόλις συνειδητοποίησα ότι τα 180 φαίνονται σαν 120 και ότι ζητούσα από το RT να φρενάρει σαν SM στις εισόδους των στροφών, απέσυρα την "ένσταση" με συνοπτικές διαδικασίες. Πάντως, θέλει προσοχή και προσαρμογή, γιατί το να τρέχεις με εντελώς ακατάλληλες ταχύτητες και να μην το... παίρνεις χαμπάρι, είναι θέμα. Με "μάρτυρα" λοιπόν το ταχύμετρο και όχι την προσλαμβάνουσα αίσθηση, το RT και γρήγορο για την κατηγορία του είναι και φρενάρει πάρα πολύ καλά, έχοντας πάντα το εξαιρετικό στη λειτουργία του ABS ως ασπίδα προστασίας.
Τα χιλιόμετρα στην εθνική περνάνε χωρίς να τα καταλάβεις. Μπορείς να ακούς τη μουσική της επιλογής σου στην όποια ταχύτητα επιθυμείς, μπορείς να ξεκουράσεις το δεξί σου χέρι χρησιμοποιώντας το cruise control, μπορείς να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το τοπίο (με μέτρο ε;). Σταθερότατο ακόμα και στην τελική των 220 χλμ./ώρα και παραδόξως πως, με τέτοια επιφάνεια πλαστικών, ελάχιστα επηρεαζόμενο από τον ισχυρό αέρα.
Ο κινητήρας δεν παράγει κραδασμούς παρά μόνο έναν ηλεκτρικό παλμό, ενώ οι αναρτήσεις φροντίζουν να σε κρατάνε στα μαλακά. Πάντως, το να ενοχληθείς, κουραστείς, πιαστείς ή "στραβώσεις" με κάτι, το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο και φυσικά το ίδιο ισχύει και για το συνεπιβάτη. "Με αυτό πάμε και Θεσσαλονίκη… τώρα!", μου είπε κάποια που γενικά βρίσκει άβολες τις περισσότερες μοτοσικλέτες και τρομάζει όταν τα χιλιόμετρα υπερβούν τα 120. Και μου το είπε ενώ ταξιδεύαμε με περισσότερα από 160, έχοντας συμπληρώσει ήδη 300 χλμ. στη σέλα του RT. Μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη για την άνεση του RT δεν θα μπορούσε να υπάρξει, πιστέψτε με.
Ακόμα και όταν η εθνική δώσει τη θέση της στο επαρχιακό δίκτυο, η μοτοσικλέτα εντυπωσιάζει με τις αρετές της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ρυθμίσει κάνεις το
ESA στη θέση "Sport" και θα εκπλαγεί από τον τρόπο με τον οποίον ένα δίκυκλο αυτού του βάρους και αυτού του όγκου "καταπίνει" το στροφιλίκι. O boxer έχει σε κάθε περίπτωση τα αποθέματα ισχύος για να κινήσει τη μοτοσικλέτα σβέλτα και χωρίς πρόβλημα, ενώ τα εναλλακτικά συστήματα αναρτήσεων Paralever και Telelever, ζητούν μόνο να ξεπεράσεις - συνηθίσεις την ιδιαίτερη αίσθησή τους και να τα εμπιστευτείς. Δεν θα σε προδώσουν, αντίθετα θα σου χαρίσουν ακλόνητη και στιβαρή αίσθηση στις στροφές, διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχο. Μόνο στην περίπτωση που θα ζητήσεις υπερβολικά πολλά το RT θα διαχωρίσει τη θέση του,
υπενθυμίζοντας διακριτικά ότι ο προορισμός του είναι πολύ συγκεκριμένος.
|
|
|
Οι αλλαγές: Νέος κινητήρας και "ραφινάρισμα"
To R1200RT του 2010, όπως και κάθε άλλο μοντέλο της σειράς "R" πλέον, εξοπλίζεται με το νέο boxer κινητήρα
(1), που φέρει δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους. Μπορεί να αποδίδει την ίδια ισχύ σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο (110 ίπποι στις 7.750 σ.α.λ.), αλλά η ροπή (12,2 Kgm στις 6.000 σ.α.λ.) και η ευτροφία έχουν βελτιωθεί. Πλέον, η κόκκινη περιοχή στο στροφόμετρο έχει μεταφερθεί 500 σ.α.λ. πιο ψηλά (στις 8.500 έναντι 8.000), προσφέροντας μια ευρύτερη περιοχή "χρήσιμης" λειτουργίας του κινητήρα. Επανασχεδιασμένα, αλλά χωρίς μεγάλες διαφορές, είναι το φέρινγκ
(2) και η ζελατίνα (3) για ακόμη καλύτερη προστασία, ενώ και ο πίνακας οργάνων
(4) έχει αλλάξει, προκειμένου να γίνει πιο ευανάγνωστος. Νέο στοιχείο αποτελεί και η ύπαρξη "σχάρας με ράγες"
(5) στο ρεζερβουάρ, πάνω στην οποία μπορούν να τοποθετηθούν extra αξεσουάρ, όπως tank-bag από πλαστικό, "ασορτί" με τις βαλίτσες.
|
|
Ακόμα και όταν η εθνική δώσει τη θέση της στο επαρχιακό δίκτυο, η μοτοσικλέτα εντυπωσιάζει με τις αρετές της.
|
|
Τα μαύρα πλαστικά "κόβουν" από τον όγκο, ενώ ο συνδυασμός ρευστών γραμμών και αιχμών προσδίδουν δυναμισμό.
|
|
Το σύνολο φέρινγκ - ζελατίνας δημιουργεί μια "φυσαλίδα" νηνεμίας, στην οποία περικλείονται
αναβάτης και συνεπιβάτης.
|
|
Ξεχωριστές σέλες για αναβάτη και συνεπιβάτη. Αμφότερες προσφέρουν υποδειγματική άνεση και άψογη στήριξη.
|
|
Πολύ ποιοτικές οι βαλίτσες, διαθέτουν ένα από τα πιο πρακτικά συστήματα ανοίγματος-κλεισίματος και απασφάλισης.
|
|
Ευανάγνωστος, με "αυτοκινητάδικη" σχεδίαση, ο πίνακας οργάνων. Στις "ράγες" που διατρέχουν το ρεζερβουάρ, "κουμπώνει" extra tank bag.
|
|
Ορθά πιο λιτό το δεξί γκριπ, αφού το αντίστοιχο χέρι ελέγχει το γκάζι. Οι διακόπτες αφορούν στη θέρμανση των γκριπ και των σελών.
| Τιμή ( ευρώ) | 18.200
22.090 (μοντέλο δοκιμής)
|
| Χρώματα
|
Ασημί, γαλάζιο,
γκρι, γκρι
σκούρο
|
| ↑ ¶νεση, προστασία από τον αέρα, κρύβει
καλά το βάρος του
|
| ↓
Τιμή αγοράς
|
| Τεχνικά χαρακτηριστικά
| | Κινητήρας | 4T, επιπεδος, ΑΕ/Ψ
| | Κυβισμός (κ.εκ.) | 1.170
| | Κύλινδροι/Βαλβίδες | 2-/4
| | Ισχύς (ίπποι/σ.αλ.) | 110/7.750
| | Ροπή (kgm/σ.α.λ.) | 12,2/6.000
| | Τροφοδοσία | Ηλ. Ψεκασμός
| | Χωρητ. Ρεζερβουάρ (λίτρα) | 25
| | Κατ/ση (λίτρα/100χλμ.) | 5,6
| | Βάρος (με καύσιμο) | 229 (κενό)
| | Κατανομή βάρους Ε/Π | Δ.Α.
| | Τελ. Ταχύτητα (χλμ./ώρα) | 220
|
| Πλαίσιο-Αναρτήσεις-Φρένα
| | Τύπος | Δύο ανεξάρτητων τμημάτων
| | Αναρτήσεις Ε | Τelelever
| | Διαδρομή (χιλ.) | 120
| | Αναρτήσεις Π | Parelever
| | Διαδρομή | 135
| | Φρένα Ε (χιλ.) | 2Δ, 320
| | Φρένα Π (χιλ.) | Δ, 265
| | Τροχοί-ελαστικά
| | Ελαστικό Ε | 120/70-17"
| | Ελαστικό Π | 180/55-17"
| | Διαστάσεις
| | Μήκος | 2.240
| | Μεταξόνιο | 1.485
| | Ύψος σέλας | 850
|
| Εξοπλισμός
| | ABS | •
| | Μίζα | •
| | Μανιβέλα | x
| | Στροφόμετρο | •
| | Κοντέρ | •
| | Ένδειξη θερμοκρασίας | •
| | Ένδειξη βενζίνης | •
| | Μερικός χιλιομετρητής | •
| | Φέρινγκ | •
| | Ρυθμιζόμενες μανέτες | •
| | Κεντρικό σταντ | •
| | Πλάγιο σταντ | •
| | Σχάρα | •
| | Κλειδαριά κράνους | •
| | Ρυθμιζ. εμπρός ανάρτηση | •
| | Ρυθμιζ. πίσω ανάρτηση | •
| •: στάνταρ, x: δε διατίθεται
| Βαθμολογία | 8,25
| | Ενεργητική ασφάλεια | 8
| | Οδική συμπεριφορά | 8
| | Κινητήρας-Κιβώτιο | 7
| | Φρένα | 8
| | Ποιότητα κατασκευής | 9
| | ¶νεση | 10
| | Κατανάλωση | 9
| | Εξοπλισμός-Τιμή | 7
|
|
|
Συμπέρασμα:
Συνειδητά Touring
Η βιασύνη δεν συγκαταλέγεται στις αρετές του συνειδητοποιημένου ταξιδιώτη. Χρειάζεται χρόνος και ηρεμία πνεύματος για να αφομοιωθείς από τον περιβάλλοντα χώρο που επισκέπτεσαι, χρειάζεται να έχεις την πολυτέλεια να αφουγκραστείς, να δεις και να οσφρήσεις. Αυτή είναι και η ουσία της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας, ο λόγος της ύπαρξής της. Δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι αναβάτες να απολαύσουν απρόσκοπτα την εμπειρία του ταξιδιού. Δεν ενοχλεί ούτε απαιτεί, δεν διαμαρτύρεται ούτε δυστροπεί, απλά υπηρετεί τους αναβάτες. Όσοι θεωρούν κάτι τέτοιο ως έλλειψη προσωπικότητας και χαρακτήρα, κάνουν μεγάλο λάθος! Δεν πρόκειται για GT "πυρωμένων" τελικών, πρόκειται για τον ορισμό της touring μοτοσικλέτας. Με λίγα λόγια, το RT είναι ο απόλυτος ταξιδευτής και όσοι αρέσκονται σε αυτή τη μοτοσικλετιστική έκφανση, μόλις βρήκαν το μοντέλο των ονείρων τους.
|
|
|
 |
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
