Στο επάγγελμα αυτό, έχουμε πολλές ευκαιρίες όσον αφορά στις μοτοσικλέτες που οδηγούμε. Έχουμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε τις καλύτερες, την ευκαιρία να οδηγήσουμε τις χειρότερες, αλλά και κάποιες ευκαιρίες που σπάνια σκεφτόμαστε. Την ευκαιρία να οδηγήσουμε τις δικές μας μοτοσικλέτες, είτε αυτές έχουν ανανεωθεί στο μηχανικό τομέα είτε στον αισθητικό
Και, πιστέψτε με, είναι αρκετά περίεργο το συναίσθημα να οδηγείς το ανανεωμένο μοντέλο της μοτοσικλέτας που έχεις συνηθίσει να οδηγείς τα τελευταία χρόνια. Η αίσθηση ότι όλα είναι ίδια, αλλά την ίδια στιγμή κάτι είναι διαφορετικό, είναι σίγουρα περίεργη, αλλά πάντα ευχάριστη.
Το ίδιο συνέβη και σε εμένα πριν μερικές ημέρες, όταν παραλάβαμε το Suzuki Bandit 650SA. Όντας ιδιοκτήτης του προηγούμενου μοντέλου (του πρώτου υγρόψυκτου και ψεκαστού που παρουσιάστηκε το 2007) τα τελευταία τέσσερα χρόνια, προθυμοποιήθηκα αμέσως να το αναλάβω εγώ, θέλοντας να νιώσω την αίσθηση που περιγράφω παραπάνω. Βέβαια, η ανανέωση που πραγματοποιήθηκε στο Bandit 650 το 2009 αφορούσε αποκλειστικά στον αισθητικό τομέα. Τα νέα στοιχεία πάνω του είναι το επανασχεδιασμένο φέρινγκ και η επανασχεδιασμένη ουρά, ο νέος πίνακας οργάνων και η άκρη του τελικού της εξάτμισης, καθώς και κάποιες λεπτομέρειες που απέκτησαν μαύρο χρώμα. Ωστόσο, υπήρχε ένα ακόμη σημείο που με ενδιέφερε -το ABS, ένα σύστημα που η προσωπική μου μοτοσικλέτα δε διαθέτει.
Ετοιμάστηκα, λοιπόν, ψυχολογικά (καταπίεσα και όλες τις αμαρτωλές ορμές μου να "τσιμπήσω" κάποια ανταλλακτικά για το δικό μου Bandit - ποιος αλλάζει τώρα τακάκια την επόμενη εβδομάδα;), μπήκα στη διαδικασία του διαφορετικού αλλά και του τόσο ίδιου που ανέφερα παραπάνω και ξεκίνησα να οδηγώ ένα ολοκαίνουργιοαισθητικά Bandit που είχε τη συμπεριφορά μοτοσικλέτας λίγο μετά το στρώσιμο και όχι ενός πολύπαθου μοντέλου τεσσάρων ετών με περίπου 40.000 χλμ. στο κοντέρ του, που γνωρίζω απ´ έξω.
Ολόκληρη η δοκιμή περιλαμβάνεται στο τεύχος 7 που είναι στα περίπτερα.