ΤΙΜΕΣ

Είτε με την κίνηση στους πίσω τροχούς, είτε με το low και το 4x4 να σκαρφαλώνει λευκούς τοίχους, δεν βρήκαμε εμπόδιο ικανό να κάνει το Centhor να χλομιάσει.

Παρουσίαση: Dinli Centhor 800 EVO 4x4

Την Τετάρτη 8/2/2012, το meteo έδινε για την Πάρνηθα, σε ύψος 1000 μέτρων, -5 βαθμούς Κελσίου, με αίσθηση… -17 βαθμών! Τέλειες συνθήκες δηλαδή για το Dinli Centhor 800.

Αδιάβροχο, εξαιρετικά ζεστό παντελόνι με το διακριτικό logo «snowboard technology», ψηλές και χοντρές κάλτσες, ισοθερμικά εσώρουχα. Δεύτερη και τρίτη στρώση στον κορμό. Αδιάβροχες, ψηλές και χοντρές μπότες. Χειμερινό μπουφάν μοτοσικλέτας από cordura, με θερμική και αδιάβροχη επένδυση. Ζεστός «λαιμός» για σκι, σε συνδυασμό με χοντρή μπαλακλάβα, κάτω από το κράνος και τη μάσκα MX. Και τα παχύτερα γάντια που μπόρεσα να βρω. Μπορεί τα γραφικά στο internet να έδειχναν ένα δέντρο λυγισμένο, «ξεπουπουλιασμένο» από τον αέρα, μπορεί η φωτογράφος να εκλιπαρούσε για έλεος, ο δεξιός μου αντίχειρας όμως πίεζε τη σκανδάλη του γκαζιού στο τέρμα. Η απόφαση είχε ληφθεί. Το χιόνι μας περίμενε. Δεν θα το απογοήτευα.

Στόχος: η κορυφή
Στους πρόποδες της Πάρνηθας, στο σημείο εκκίνησης του τελεφερίκ, το δρόμο μας έκοβε ένα περιπολικό της αστυνομίας, τοποθετημένο κάθετα στο δρόμο. Παρ’ όλα αυτά, το πρωινό χιόνι είχε λιώσει, και ο δρόμος έδειχνε βατός. Ο οδηγός του περιπολικού κατέβασε το τζάμι, και είπε: «με προσοχή». Ανεβαίνοντας το γνωστό «φιδάκι» του δρόμου για το καζίνο, σφίχτηκα. Δυο γεγονότα με προβλημάτιζαν. Χιόνι δε φαινόταν πουθενά. Και ταυτόχρονα, το κρύο ήταν τόσο τσουχτερό, που μετά τις πρώτες δυο στροφές, τα χέρια μου ξύλιασαν εντελώς, από τον καρπό και κάτω. Ποια σκανδάλη, ποιο γκριπ… απλώς έσφιγγα τους μύες των χεριών, και προσευχόμουν να μην… κοπούν από τους καρπούς σε κάποια στροφή. Η Ναυσικά τουρτούριζε, προσπαθώντας να κρυφτεί όσο καλύτερα γινόταν πίσω μου, και την ένιωθα να γίνεται ολοένα και μικρότερη, προσπαθώντας να… θαφτεί μέσα στη σέλα. Αντίθετα με εμάς, το Centhor γουργούριζε ευχάριστα, με τα ελαστικά-φτυάρια Bighorn της Maxxis να γραπώνουν το βρεγμένο οδόστρωμα, αποκλείοντας το οποιοδήποτε γλίστρημα. Οι χούφτες, αν και φτιαγμένες κυρίως για προστασία από τα κλαδιά, έκαναν κάποια δουλειά, εκτρέποντας ένα μικρό ποσοστό ψύχους, από τα ταλαίπωρα χέρια μου. Και σιγά-σιγά, το χιόνι άρχισε να κάνει την εμφάνιση του. Στα πλάγια του δρόμου, στην αρχή σε λευκές κηλίδες, ενώ κατόπιν, σκεπάζοντας ολοκληρωτικά τη βλάστηση. Μαζί με το χιόνι όμως, την εμφάνιση του έκανε και ο βοριάς, που μας πήρε και μας σήκωσε. Μόνοι στο δρόμο, συναντήσαμε μόλις δύο αυτοκίνητα στην πορεία μας, μια μπουλντόζα, και ένα καμιόνι του στρατού, με τους οδηγούς να μας κοιτούν απορημένοι.

Ο λευκός βασιλιάς
Στρίψαμε στην τελευταία στροφή πριν το εγκαταλειμμένο σανατόριο, στροφή που γνωρίζουν όλοι οι ποδηλάτες, και σηματοδοτεί το τέλος της ανάβασης, και μπροστά μας απλώθηκε κατάλευκη η Πάρνηθα. Ο αέρας τώρα μας χτύπαγε αλύπητα, και σταματήσαμε έξω από το σανατόριο, για να δώσουμε την ευκαιρία στο αίμα να κυκλοφορήσει ξανά προς τα άκρα μας. Εγώ τρίβοντας τα χέρια, και χτυπώντας τα πόδια, η Ναυσικά περπατώντας, και ρυθμίζοντας τη φωτογραφική μηχανή, συνήλθαμε για τα καλά. Η διάθεση άλλαξε, και το παιχνίδι άρχισε. Από τις πιο όμορφες εμπειρίες που μπορεί κανείς να έχει καβάλα σε ένα ATV είναι η οδήγηση στο απάτητο χιόνι, κι η εξερεύνηση απίστευτα δυσπρόσιτων σημείων. Διαλέγοντας με προσοχή τις σχέσεις στο κιβώτιο, το ένα παιχνίδι διαδεχόταν το άλλο. Είτε με την κίνηση στους πίσω τροχούς, να διαγράφει ατελείωτους κύκλους, με το 800άρι της Dinli να οργώνει το έδαφος, είτε με το low και το 4x4 να σκαρφαλώνει λευκούς τοίχους, δεν βρήκαμε εμπόδιο ικανό να κάνει το Centhor να χλομιάσει, βγαίνοντας νικητής σε όλες τις δοκιμασίες. Ακόμα και τις σκάλες του σανατορίου ανέβηκε, βοηθώντας μας να εξερευνήσουμε το απόκοσμο εσωτερικό του ετοιμόρροπου κτιρίου, με τους… κεκλιμένους από το δυνατό βοριά σταλακτίτες της οροφής! Αφήνοντας μετά από ώρα το χιονισμένο τοπίο, και το εντυπωσιακό κουφάρι του σανατορίου, κατηφορίζοντας πάλι προς την Αθήνα, μου ήρθαν στο μυαλό, οι στίχοι των Metallica… «Welcome to where time stands still. No one leaves and no one will.»

Ασφαλής οδήγηση ATV στο χιόνι
Ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Το χιόνι γεμίζει λακκούβες, κρύβει χαντάκια, εξαφανίζει καρφιά, σύρματα και μυτερές πέτρες. Θέλει πείρα, αλλά και φαντασία για να καταλάβεις τι κρύβεται από κάτω.

Πάντα οδηγούμε με χαμηλή ταχύτητα σε άγνωστο, μη πατημένο έδαφος. Στη χειρότερη, και για μεγαλύτερη ασφάλεια, κατεβαίνουμε, και ελέγχουμε το έδαφος με τα πόδια, πριν οδηγήσουμε πάνω σε αυτό με το ATV. Φυσικά, ο έλεγχος γίνεται σε όλο το πλάτος που καλύπτει το μετατρόχιο του οχήματος.

Είναι ωραίο να αφήνεις τον επιλογέα στην κίνηση των πίσω τροχών, ώστε να διασκεδάσεις με πλαγιολισθήσεις. Αν όμως κολλήσεις στο χιόνι, ακόμα κι αν να εμπλέξεις τότε το 4x4 ή το μπλοκέ διαφορικό, οι πίσω τροχοί θα δυσκολευτούν να βγουν από τους λάκκους που θα έχουν ήδη σκάψει.

Ακόμα και με τον καλύτερο εξοπλισμό, στην οδήγηση με μεγάλη ταχύτητα σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, σύντομα τα χέρια σας θα ξυλιάσουν. Η αίσθηση χάνεται, όπως και ο έλεγχος του ATV. Σταματήστε για λίγο, και τρίψτε τα χέρια σας, χωρίς να βγάλετε τα γάντια. Σύντομα, θα ζεσταθείτε.

Το σανατόριο της Πάρνηθας
Το σανατόριο της Πάρνηθας ιδρύθηκε μετά το 1917, ανήκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και είχε δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της φυματίωσης. Παράκμασε μετά το 1950, με την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Στο Σανατόριο νοσηλεύθηκε και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος έγραψε εκεί το ποίημα «Εαρινή Συμφωνία» (1938). Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του και η ιδιοκτησία της γης πέρασαν κατόπιν στον ΕΟΤ, ενώ για ένα διάστημα λειτούργησε ως ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ και στη συνέχεια ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων.