CRF250M

Οι περισσότερες διαφορές του “M” από το “L” εντοπίζονται οπτικά. Το ατσάλινο πλαίσιο, το υποπλαίσιο και το αλουμινένιο ψαλίδι είναι βαμμένα πλέον στο μαύρο χρώμα, ενώ μαύρο είναι και το άλλοτε “χρυσό” ανεστραμμένο πιρούνι της Showa με διάμετρο των καλαμιών 43 χλστ. 

Μαύρη είναι και η μάσκα, τα στεφάνια των τροχών και ό,τι δεν είναι…κόκκινο στο ρεζερβουάρ, με τα γραφικά να είναι επίσης νέα. Οι τροχοί είναι πλέον 17 ιντσών (από 21 και 18 μπροστά και πίσω αντίστοιχα) όπως αρμόζει σε ένα supermoto, ενώ φαρδύτερα είναι και τα ελαστικά που προορίζονται πλέον για χρήση στο δρόμο. Αδιαμφισβήτητα γοητευτικό είναι το μικρό CRF που βγάζει κακία μεγαλύτερη από το μπόι του, χωρίς όμως να το φωνάζει κιόλας.

Οι αλλαγές δεν σταματούν εκεί και περνούν κάτω από την “επιθετική” επιφάνεια και συγκεκριμένα στις αναρτήσεις και τα φρένα. Τόσο μπροστά, όσο και πίσω, τα ελατήρια έχουν αντικατασταθεί με άλλα σκληρότερα, ενώ οι αναρτήσεις έχουν χαμηλώσει σε ύψος και στις δύο μεριές κατά 20 χλστ. Γι αυτό το λόγο, έχει μικρύνει σε μήκος και το σταντ, ώστε να στηρίζεται σωστά η μοτοσικλέτα. Τέλος, ο εμπρόσθιος δίσκος έχει αντικατασταθεί από έναν σαφώς μεγαλύτερο, διαμέτρου 296 χλστ. που συνδυάζεται με διπίστονη δαγκάνα η οποία στηρίζεται στο πιρούνι πάνω σε νέα βάση.

Η χαμηλότερη ανάρτηση τονίζει ακόμη περισσότερο την ιδιαίτερα λεπτή σιλουέτα του “M”, αφού τα πόδια πατούν στο έδαφος με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι στο “L”, παρά τα σκληρότερα ελατήρια. Το σύνολο στέκει σχεδόν αβαρές ανάμεσα στα πόδια σου και πιάνεις τον εαυτό σου να τρομάζει στη σκέψη του πόσο γρήγορα μπορεί να κινηθεί κανείς με αυτό ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα. Σίγουρα διαθέτει όλα τα απαραίτητα όπλα για να το κάνει. Το μόνο που λείπει, είναι ένας αναβάτης χωρίς μυαλό…Όπως και να έχει, το “M” δείχνει αμέσως ότι, μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό δίτροχο για καθημερινή μετακίνηση, τόσο για το νέο, όσο και για τον πιο έμπειρο, με τον τελευταίο να εκτιμά ακριβώς τα ίδια θετικά χαρακτηριστικά της μοτοσικλέτας.

Ο μονοκύλινδρος κινητήρας με τους δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής και τον αντικραδασμικό άξονα, δεν δέχτηκε καμία αλλαγή σε σχέση με την On-Off έκδοση. Η δύναμη αποδίδεται γραμμικά από τις χαμηλές στροφές και κορυφώνεται κοντά στο όριο περιστροφής, ενώ η απόδοση της ροπής έχει επίσης streetάδικη φιλοσοφία χωρίς “ξεσπάσματα” χαμηλά. Η Honda κάνει λόγο για κατανάλωση κάτω από τρία λίτρα για κάθε 100 χλμ., χάρη και στην εφαρμογή λύσεων που περιορίζουν τις τριβές, όπως ο offset κύλινδρος και η επίστρωση του εμβόλου από μολυβδαίνιο. 

Η επαφή μας με το CRF θα γινόταν κανονικά την πρώτη ημέρα. Οι άνθρωποι της Honda είχαν προβλέψει έναν από τους πλέον ευχάριστους και ασφαλείς τρόπους, για να έρθει κανείς σε επαφή με οποιαδήποτε μοτοσικλέτα, πόσω μάλλον με ένα μικρό supermoto· οδήγηση σε πίστα καρτ κοντά στο ξενοδοχείο, την οποία και θα είχαμε στη διάθεσή μας για τρεις ολόκληρες ώρες! Ο άθλιος καιρός είχε όμως, άλλη άποψη και με την πίστα να έχει μετατραπεί σε λίμνη, το όλο συμβάν ακυρώθηκε για λόγους ασφάλειας. Στο τέλος της επόμενης ημέρας όμως και με τον ήλιο να έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή του στεγνώνοντας τα πάντα (!) βρέθηκε χρόνος για να κάνουμε μερικούς γύρους λίγο πριν αναχωρήσουμε για τα πάτρια εδάφη. Αν και η επαφή μας με το CRF250M κράτησε ουσιαστικά μόνο για πέντε γύρους τα χαρίσματα της μοτοσικλέτας ήταν εμφανή από την πρώτη κιόλας στροφή. Παρά το “απειλητικό” παρουσιαστικό του, το μικρό Honda είναι φιλικότατο με τον αναβάτη, αλλάζει κατεύθυνση με χαρακτηριστική ευκολία και εμπνέει εμπιστοσύνη υπό κλίση. Τα σκληρότερα ελατήρια κρατούν υπό έλεγχο τους τροχούς και το εμπρόσθιο φρένο, χωρίς να χαρακτηρίζεται ακραίο, διαθέτει δύναμη και αίσθηση και δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα κιλά που καλείται να ακινητοποιήσει. Πολύ καλές εντυπώσεις άφησε και η ποιότητα κατασκευής. Παρά το γεγονός ότι, τα μοντέλα που οδηγήσαμε ήταν προπαραγωγής, δεν υπήρχαν ψεγάδια στη βαφή και στη συναρμολόγηση, ενώ τίποτα δεν έτριζε ακόμη και μετά την ανώδυνη ευτυχώς τούμπα ενός ξένου συναδέλφου.