ΤΙΜΕΣ

Το πάνω μέρος του σώματος βρίσκεται σε επιθετική στάση ενώ τα πόδια, αν και διπλώνουν αρκετά και τα μαρσπιέ βρίσκονται πιο πίσω, σε σχέση με το ιδανικό για κάθε ημέρα δεν κουράζονται εύκολα.

Δοκιμάζουμε: Ducati Monster 796 ABS

Αν και το χωρίζουν κάτι περισσότερο από 100 κ.εκ. από «Junior» Monster 696, το 796 αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα στη γκάμα της Ducati παίζοντας με επιτυχία και τη «γέφυρα» μεταξύ του μικρού και του μεγάλου Τέρατος.

+: Στήσιμο, ροπή, σχεδίαση

-: Ανεση συνεπιβάτη

Τιμή: 10.350 ευρώ

Χρώματα: Κόκκινο, Λευκό ματ, Μαύρο ματ

Γράφαμε κατά τη δοκιμή του «696» ότι το δικύλινδρο ιταλικό Τερατάκι είναι το καλύτερο Ducati για τις ελληνικές συνθήκες. Τόσο τις γενικότερες συνθήκες κίνησης όσο φυσικά και τις οικονομικές. Έχοντας κάνει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα στη σέλα του προ ανανέωσης «696» δεν θα μπορούσαμε παρά να συμφωνήσουμε. Η μοτοσικλέτα από την Bologna έχει ό,τι χρειάζεται σε πολύ σωστές δόσεις για να τη χαίρεται ο αναβάτης καθημερινά τόσο στη βαρετή μετακίνηση σπίτι-γραφείο-σπίτι όσο και σε κάθε λογής βόλτες. Ειδικά σε αυτό το τελευταίο το «696» είναι εξπέρ γιατί σου φτιάχνει τη διάθεση και σε βάζει ακούσια στο τριπάκι για άσκοπο τριγύρισμα μόνο και μόνο για τη χαρά της οδήγησης. Ας βάλουμε τώρα στην εξίσωση το «796», ούτως ή άλλως για αυτό βρισκόμαστε εδώ. Ε λοιπόν το «796» μπορεί να κάνει ακριβώς τα ίδια και «χειρότερα» διεγείροντας ακόμη περισσότερο της αισθήσεις του αναβάτη σε κάθε είδους διαδρομή, εκτός ίσως από την πολύ πυκνή κίνηση, εκεί δηλαδή που δεν τα καταφέρνει κανένα δίτροχο. Τα κάνει όλα με περισσότερο στιλ και λίγο πιο διασκεδαστικά, χωρίς η τιμή του να καθιστά την αγορά του απαγορευτική σε σχέση με το βασικό μοντέλο. Ουσιαστικά τα χωρίζουν «μόλις» 1.000 ευρώ στα οποία περιλαμβάνονται περισσότερη ροπή και δύναμη σε όλο το φάσμα λειτουργίας αλλά και ένα μονόμπρατσο ψαλίδι κόσμημα. Το ψαλιδι, σε συνδυασμό με τις διαφορετικής σχεδίασης ζάντες, αναβαθμίζει συνολικά την ξεχωριστή αισθητική της μοτοσικλέτας και τη φέρνει μια ανάσα από εκείνη του μεγαλύτερου Monster (ειδικά με το προηγούμενο 1100) χωρίς παράλληλα να γίνεται το ίδιο με την τιμή που ξεφεύγει αρκετά για τα ελληνικά δεδομένα. Λίγο περισσότερο, λίγο ισχυρότερο, λίγο ομορφότερο το «μεσαίο» Monster λοιπόν. Μήπως είναι τελικά και λίγο πιο ολοκληρωμένο κερδίζοντας αυτό τον άτυπο τίτλο του καλύτερου Ducati για τα ελληνικά δεδομένα;

Σχεδίαση/Ποιότητα: Σε υψηλά στάνταρ

Για τη σχεδίαση των Monster λίγα πράγματα μπορούν να ειπωθούν. Για αυτή μιλούν καλύτερα οι 250.000 πωλήσεις της ιταλικής μοτοσικλέτας από τότε που έκανε την εμφάνισή της μέχρι σήμερα. Όταν, μάλιστα, έχουμε να κάνουμε και με τη συγκεκριμένη διχρωμία, που ταιριάζει γάντι στο Monster τότε τα λόγια πραγματικά περιττεύουν. Το μικρό μασκάκι και το κάλυμμα σέλας που το μετατρέπει σε μονόσελο το κάνουν να δείχνει ακόμη πιο σπορ χωρίς όμως φτάνει στα όρια της υπερβολής. «Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια σέλα, ντεπόζιτο, κινητήρα, δύο ρόδες και τιμόνι», έλεγε ο Miguel Galluzzi, ο άνθρωπος που σχεδίασε το πρώτο Monster. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν και στη δεύτερη γενιά της ιταλικής μοτοσικλέτας την τιμητική τους. Το καθένα έχει τονιστεί όσο χρειάζεται αλλά αποτελεί παράλληλα μέρος ενός συνόλου και όχι ξεχωριστή οντότητα. Σε αντίστοιχα υψηλά επίπεδα με εκείνα της αισθητικής κυμαίνεται και η ποιότητα κατασκευής του Monster. Γενικά η μοτοσικλέτα της Ducati δίνει γεροδεμένη αίσθηση στον αναβάτη της, οι λεπτομέρειές της είναι προσεγμένες και η ποιότητα της βαφής βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.

Κινητήρας: Σωστές ισορροπίες

Αν και μεγαλύτερος σε σχέση με το «696» ο αερόψυκτος V2, με την παραδοσιακή για Ducati διάταξη των κυλίνδρων του στις 90 μοίρες, είναι ελαφρύτερος από τον μικρότερο αδερφό του. Υπεύθυνες για αυτό είναι οι κάσες του στροφάλου που έχουν ανασχεδιαστεί με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν ούτε λίγο ούτε πολύ 1.200 γραμμάρια. Συνολικά από το μοτέρ αφαιρέθηκαν 1,9 κιλά και σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε και το νέο ελαφρύτερο βολάν στα πρότυπα του «848». Παράλληλα, σε σχέση με το μικρότερο μοτέρ, τοποθετήθηκε και ένα μικρό ψυγείο λαδιού ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερότητα της απόδοσης ανεξάρτητα από τις συνθήκες κίνησης. Μη ξεχνάμε ότι το 796 είναι μια χαρακτηριστική μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού που θα περάσει το μεγαλύτερο ίσως μέρος της ζωής της στους δρόμους της πόλης. Η απλωμένη ροπή σε όλο το φάσμα λειτουργίας, η δύναμη που θα κρατήσει σε εγρήγορση τον έμπειρο αναβάτη και θα ενθουσιάσει τον νεότερο και φυσικά ο ήχος, ειδικά όταν το γκάζι κλείνει είναι τα τρία πράγματα που χαρακτηρίζουν κυρίως τον «L2». Η κατανάλωσή βρίσκεται επίσης σε απόλυτα λογικά επίπεδα και σε σχέση με την απόδοσή του κινητήρα και για κάθε 100 χλμ. δεν θα χρειαστείτε περισσότερα από 5,9 λίτρα.

Εργονομία: Φιλική και σπορτίφ

Η εργονομία του Monster της δοκιμής έχει αλλάξει ελαφρώς σε σχέση με εκείνη του πρώτου 696 καθώς η Ducati συνέλεγε δεδομένα από τους αναβάτες του μικρότερου μοντέλου για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ως το 2011 που παρουσιάστηκε το «796». Το λίγο ψηλότερα τοποθετημένο τιμόνι (και στο σύγχρονο 696) και η αναθεωρημένη σχεδίαση της σέλας που βρίσκεται επίσης ψηλότερα κάνουν το μεσαίο Monster μια πιο άνετη μοτοσικλέτα γενικότερα, είτε έχουμε να κάνουμε με το κέντρο της πόλης είτε με κίνηση στον επαρχιακό. Για τους βραχύσωμους οι διαφορές μπορεί να μη γίνουν αντιληπτές, εκτός, ίσως, από το ύψος της σέλας. Αυτοί, όμως που ξεπερνούν τα 1,80 μ. θα το προσέξουν σίγουρα αφού το σώμα τους «απλώνεται» καλύτερα πάνω στο Monster και οι καρποί, αν και δέχονται ακόμη αισθητή πίεση από το βάρος του κορμού, βρίσκονται πλέον σε πολύ καλύτερη μοίρα. Το πάνω μέρος του σώματος βρίσκεται σε επιθετική στάση ενώ τα πόδια, αν και διπλώνουν αρκετά και τα μαρσπιέ βρίσκονται πιο πίσω, σε σχέση με το ιδανικό για κάθε ημέρα, δεν κουράζονται εύκολα. Την τοποθέτησή των μαρσπιέ σε εκείνο το σημείο βέβαια την κατανοεί ο αναβάτης όταν θα βρεθεί στο αγαπημένο πεδίο του Monster, στις στροφές, ενώ μόλις η ταχύτητα ξεπεράσει τα 100-110 χλμ./ώρα, η πίεση στους καρπούς παύει να υφίσταται και η θέση οδήγησης μοιάζει ιδανική για να αντιπαλεύει κάποιος τον αέρα. Στην πόλη βοηθά και το τιμόνι που κόβει αρκετά ενώ το μικρό βάρος δίνει μια ανάλαφρη αίσθηση στη μοτοσικλέτα τόσο στους επιτόπιους ελιγμούς όσο και στις μεγαλύτερες ταχύτητες. Τέλος, ο συνεπιβάτης, εφόσον είναι μετρίων διαστάσεων δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα σε αστικές αποστάσεις και χρόνους. Για κάτι παραπάνω τα παράπονα θα κάνουν την εμφάνισή τους ενώ τα πράγματα γίνονται δύσκολα αν βρεθούν στη σέλα δύο μεγαλόσωα άτομα.

Πλαίσιο/Αναρτήσεις/Φρένα: Προσεγμένα

Το σήμα κατατεθέν πλαίσιο χωροδικτύωμα δίνει φυσικά το “παρών” και στο “796” για να διασφαλίσει πως το Monster πέρα από ξεχωριστό αισθητικά και πέρα από την ικανότητά του στην καθημερινή μετακίνηση μπορεί να τα καταφέρει και σε πολύ πιο απαιτητικό περιβάλλον. Το άκαμπτο ατσάλινο και πολύ ελαφρύ πλαίσιο συνδυάζεται με ένα ανεστραμμένο πιρούνι της Marzocchi με διάμετρο καλαμιών στα 43 χλστ. και ένα αμορτισέρ της Sachs το οποίο ρυμίζεται ως προς την προφόρτιση του ελατηρίου του και την απόσβεση επαναφοράς. Το μονόμπρατσο ψαλίδι είναι φυσικά εκείνο που κλέβει την παράσταση από το συγκεκριμένο σύνολο και δίνει στο μεσαίο Monster αίγλη αγωνιστική. Στον τομέα των φρένων η ιταλική μοτοσικλέτα έχει επίσης προσεχθεί αρκετά με δύο δίσκους διαμέτρου 320 χλστ. μπροστά που συνδυάζονται με 4πίστονες ακτινικά τοποθετημένες δαγκάνες της Brembo. Τα φρένα αποδίδουν όση δύναμη χρειάζεται για να σταματήσει γρήγορα το Monster ακόμη και από την τελική του με την αίσθηση στη μανέτα να είναι σωστή και το απότομο δάγκωμα να απουσιάζει. Η δύναμη έρχεται πάντα γραμμικά και η αίσθηση που λαμβάνει ο αναβάτης είναι πολύ καλή, ενώ το ABS λειτουργεί παντού καλά.

Οδηγώντας: Το…Pit Bullάκι

Όλα τα Monster έχουν χαρακτήρα και το 796 δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Το καταλαβαίνεις αμέσως με το που βάζεις μπροστά τον κινητήρα και τον ακούς να γουργουρίζει μπάσα, κοφτά και άρρυθμα στο ρελαντί του. Περνάς το πόδι πάνω από την κοντή ουρά, κάθεσαι στην σέλα, σκύβεις μπροστά για να πιάσεις το τιμόνι, συμπλέκτης, 1η στο κιβώτιο αφήνεις συμπλέκτη, το γκάζι ανοίγει και βουρ για τους δρόμους της πόλης. Από την “τσαμπουκαλεμένη” θέση πάνω στο Monster βλέπεις τα πράγματα γύρω σου διαφορετικά και σίγουρα λίγο...λιγότερο αφού η σκυφτή θέση οδήγησης αλλά και η σφιχτή αίσθηση του Monster σε ωθούν να ανοίξεις περισσότερο το γκάζι και να πιάσεις γρήγορα τριψήφια νούμερα στο ηλεκτρονικό κοντέρ του. Βοηθά σε αυτό και η πολύ ελαφριά του αίσθηση που συνδυάζεται με φαρδύ τιμόνι και κάνει τους ταχύτατους ελιγμούς ακριβείας “ένα κομμάτι κέικ” που λένε και οι Αμερικάνοι. Το μοτέρ ακούγεται super, έτσι απλά! Ένα δικύλινδρο “V8” με το φιλτροκούτι να προσθέτει τον δικό του τόνο στο soundtrack στο κλείσιμο του γκαζιού και με τον κινητήρα να έχει μαζέψει μπόλικες στροφές. Το σίγουρο είναι ότι τα φωνητικά του Monster τα ακούτε όχι μόνο εσείς αλλά και οι γύρω σας και μάλιστα σε σχετική απόσταση. Αν δεν περνάτε…κρίση μέσης ηλικίας πραγματικά δεν χρειάζεται να αλλάξετε την εξάτμιση για να πάρετε κάτι περισσότερο σε αυτό το κομμάτι αφού, έτσι όπως είναι, το Monster ακούγεται όσο δυνατά χρειάζεται και κάνει αισθητή την παρουσία του χωρίς να ενοχλεί τον περίγυρο. Απολαμβάνεις ήχο πάνω στο Monster, απολαμβάνεις σφιχτή δεμένη αίσθηση και αδιαφορείς για τις νεκρές που βγάζει αραιά και που το σκληρό κιβώτιο αλλά και τους καθρέπτες που έχουν περισσότερο διακοσμητικό χαρακτήρα. Βγαίνεις από τους δρόμους της πόλης και μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο. Με 6η στο κιβώτιο και το γκάζι στο στοπ του οι κραδασμοί μοιάζουν με μίνι σεισμική δόνηση μεταξύ 4 και 4,5 χιλιάδων στροφών. Ωστόσο δεν είναι υψίσυχνοι και για αυτό ακριβώς το λόγο θα ενοχλήσουν ελάχιστα προσφέροντας περισσότερο χαρακτήρα στη μοτοσικλέτα παρά χώρο για αρνητικά σχόλια. Σε αυτές τις συνθήκες το Ducati, αν και γυμνό, είναι πολύ καλύτερο από όσο αφήνει να εννοηθεί η έλλειψη προστασίας λόγω της σκυφτής θέσης οδήγησης. Είναι και υποδειγματικά σταθερό σε οποιαδήποτε ταχύτητα παρά το μικρό σχετικά μεταξόνιο. Αφήνεις πίσω σου τον αυτοκινητόδρομο, μπαίνεις στον επαρχιακό και από τις πρώτες κιόλας στροφές καταλαβαίνεις πως το μεσαίο Τέρας είναι απόλυτα εκπαιδευμένο για να υπακούει τις εντολές σου δείχνοντας απειλητικό μόνο προς όλους τους άλλους. Καλό είναι βέβαια αυτό να το κάνεις μέρα γιατί η αδύναμη μεγάλη σκάλα του χαρακτηριστικού του προβολέα μόνο μεγάλη σκάλα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Σε αυτές τις συνθήκες το Monster είναι απόλυτα ευχάριστο. Αλλάζει κατεύθυνση γρήγορα, στρίβει με σιγουριά και υπό πίεση νιώθει πολύ άνετα και εμπνέει εμπιστοσύνη. Η ιδιαίτερα μακριά κλιμάκωση του κιβωτίου προϋποθέτει την σωστή επιλογή ταχύτητας για να εκμεταλλευτεί κανείς την πλούσια ροπή του μοτέρ που συνοδεύεται και από τη σωστή δόση δύναμης ψηλά η οποία δεν θα αφήσει κανένα παραπονεμένο. Το Monster σε εμπλέκει ενεργά στο παιχνίδι, σου ζητά να το πιέσεις και σε ανταμείβει με υψηλές ταχύτητες μέσα στη στροφή. Εκεί που η ιταλική μοτοσικλέτα δυσανασχετεί είναι στις γνωστές ελληνικές κακοτεχνίες λόγω του σφιχτού set up των αναρτήσεων. Οπότε δώστε του ένα δρόμο...της προκοπής και πάρτε του την ψυχή!

Συμπέρασμα: Τα έχει όλα

Θα μπορόυσε να πει κανέις ότι το Monster 796 είναι η σωστή “εργοστασιακή αναβάθμιση” του βασικού μοντέλου της γνωστής σειράς. Εξίσου φιλικό με αυτό, διαθέτει περισσότερη ισχύ και σαφώς περισσότερη ροπή και καταφέρνει να συνδυάσει με επιτυχία την εκμεταλλεύσιμη απόδοση με την ξεχωριστή αισθητική αφήνοντας ευχαριστημένους νεότερους αλλά και πιο έμπειρους αναβάτες. Το σίγουρο είναι ότι η διαφορά στην τιμή τους είναι απόλυτα δικαιολογημένη και καθιστά την επιλογή του 796 έναν ευχάριστο πονοκέφαλο για τους φίλους των Monster.