Ταξιδιωτικό: Με το Tracer 9 GT στην κεντρική Εύβοια

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγούμε το Tracer 9 της Yamaha. Έχουμε κάνει πολλά χιλιόμετρα μαζί του, τόσο στην πρώτη του παρουσίαση στους δρόμους της Ιταλίας όσο και στην εγχώρια δοκιμή του, οπότε φορτώσαμε ξανά τις εργοστασιακές βαλίτσες των 30 λίτρων με τα απαραίτητα και ξεκινήσαμε για μια ανοιξιάτικη εκδρομή 350+ χιλιομέτρων μέχρι την Κύμη της Εύβοιας, συνδυάζοντας το βουνό με τη θάλασσα. Έστω και λίγα χιλιόμετρα στους δρόμους της Αθήνας ήταν απαραίτητα πριν βγούμε στην Εθνική οδό, όμως τα στενά της πόλης ήταν μια άριστη ευκαιρία για να θυμηθούμε την ελαφριά αίσθηση του Tracer 9 που θυμίζει μοτοσυκλέτα μικρότερης κατηγορίας στους αργούς ελιγμούς, αποδεικνύοντας ότι είναι ιδανικό για να κάνεις το επόμενο βήμα ¨ανεβαίνοντας¨ κατηγορία. H λέξη σκορτσάρισμα είναι παντελώς άγνωστη και ο CP3 κινητήρας αποδίδει γραμμικά τους 119 ίππους που είναι υπεραρκετοί για κάθε περίπτωση αφού μπορούν να στείλουν το κοντέρ πάνω από τα 230χλμ/ώρα.



Κατεύθυνση λοιπόν προς Χαλκίδα και επιλογή της  θέσης  Α2 στις ημιενεργητικές αναρτήσεις της KYB, ώστε η μοτοσυκλέτα να βγάλει την τουριστική της πλευρά καταπίνοντας τις μικρές κακοτεχνίες της ασφάλτου,  για να κινείσαι με το cruise control ενεργοποιημένο ακόμη και σε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες από αυτές που ενδείκνυνται για ταξίδι.  Σημαντική όταν κάνεις πολλά χιλιόμετρα είναι η δυνατότητα ρύθμισης της θέσης οδήγησης στα μέτρα του κάθε αναβάτη, αφού εκτός από τη σέλα (έχει αρκετό αφρώδες) μπορεί να αλλάξει η θέση του τιμονιού, των μαρσπιέ και της ζελατίνας η οποία ρυθμίζεται εύκολα με το ένα χέρι σε 10 θέσεις παρέχοντας ικανοποιητική προστασία από τον αέρα. Κάπως έτσι και χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι ήδη στην ¨απέναντι¨ πλευρά έχοντας περάσει από το Βασιλικό (ο κεντρικός δρόμος του οποίου ταλαιπωρεί ιδιαίτερα τους οδηγούς αυτοκινήτων λόγω της αυξημένης κίνησης), την Ερέτρια και την Αμάρυνθο με τον όμορφο παραλιακό πεζόδρομο να σε καλεί για στάση για καφέ ή φαγητό δίπλα στο κύμα. Την ίδια ώρα όμως σε καλεί και το Tracer για να εξερευνήσεις μαζί του το Αλιβέρι με τα παραδοσιακά χωριά, το μουσείο λιγνίτη -ένα από τα ελάχιστα μουσεία βιομηχανικής αρχαιολογίας στη χώρα μας- αλλά και τα  φουγάρα της ΔΕΗ που θυμίζουν την ιστορική σημασία της περιοχής στον εξηλεκτρισμό  της Ελλάδας.



Συνεχίζοντας με την πυξίδα να κοιτά προς τον Βορρά, περάσαμε από Λέπουρα, Νεοχώρι και Αυλωνάρι. Ο δρόμος εκεί δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση, όμως σε πολλά σημεία είναι «γυαλισμένος» με αποτέλεσμα να γλιστράει. Τότε είναι που χρειάζεσαι τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, όπως το traction control το οποίο διαθέτει 3 επίπεδα παρεμβατικότητας και συνεργάζεται με μονάδα IMU 6 αξόνων (μικρότερη κατά 50% και ελαφρύτερη κατά 40% από την αντίστοιχη του R1) ώστε να επεμβαίνει σύμφωνα με την κλίση της μοτοσυκλέτας. Σε προστατεύει όταν χρειαστεί περιορίζοντας γλυκά τα γλιστρήματα του πίσω τροχού, ενώ συνοδεύεται από σύστημα ελέγχου ολίσθησης (SCS) όμοιο με του R1, καθώς και από το LIF που περιορίζει τις σούζες χωρίς να τις αποτρέπει, μιας και το παιχνίδι ήταν ανέκαθεν στο μενού του Tracer. Γι΄αυτό άλλωστε όλα τα παραπάνω έχουν και δυνατότητα απενεργοποίησης.



Αφήνοντας πίσω μας το Αυλωνάρι, κατευθυνθήκαμε παραλιακά. Εδώ και δύο χρόνια, ο δρόμος που ενώνει το Στόμιο με την Πλατάνα είναι κλειστός λόγω έργων, οπότε η πιο σύντομη διαδρομή για να φτάσεις στην Κύμη ήταν  να κάνεις αριστερά στη διακλάδωση μετά το Αυλωνάρι και να περάσεις από τα γραφικά χωριουδάκια Μονόδρι, Διρρεύματα, Ταξιάρχες και Καλημεριάνοι. Για την περίοδο του Πάσχα όμως το συγκεκριμένο κομμάτι δόθηκε ξανά στην κυκλοφορία, οπότε επιλέξαμε να κινηθούμε στον κεντρικό δρόμο προς Οξύλιθο (πήρε το όνομά του από την κωνική κορυφή του ηφαιστειακού λόφου ύψους 414 μέτρων στη Βόρεια πλευρά του χωριού), που επιτρέπει υψηλότερη μέση ταχύτητα και σε φέρνει ακριβώς στην αρχή του νέου παραλιακού δρόμου, που είναι πλέον πιο πλατύς και έχει νέα άσφαλτο. Μετά από μια σύντομη στάση για αναμνηστική φωτογραφία στον επιβλητικό «Ρίχτη», την μεταλλική κατασκευή που φόρτωνε λιγνίτη στα πλοία, ανηφορίσαμε προς Κύμη από τη διαδρομή όπου διοργανώνεται κάθε χρόνο ο ομώνυμος αγώνας του πρωταθλήματος αναβάσεων αυτοκινήτων.



Ένα πέρασμα από την κεντρική πλατεία της αμφιθεατρικής Κύμης ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία μπαλκόνι του Αιγαίου. Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει το νεοκλασικό κτίριο του Δημαρχείου, να επισκεφθεί το Λαογραφικό Μουσείο ή να περπατήσει στον διαμορφωμένο χώρο που βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Το σημείο που είναι χτισμένο προσφέρει μοναδική θέα προς τη θάλασσα, τα βουνά αλλά και την πόλη της Κύμης. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων βρίσκεται το Χωνευτικό, γνωστό για τις ιαματικές πηγές του, τις βρύσες με το ¨θαυματουργό¨ νερό  αλλά και για την καταπράσινη φύση, με το τρεχούμενο νερό να χαϊδεύει τα αυτιά σου την ώρα που απολαμβάνεις το τοπίο. Πρώτης τάξεως ευκαιρία για να χαζέψουμε και το νέο χρώμα του Tracer που κάνει τη μοτοσυκλέτα να ¨γεμίζει¨ ακόμη περισσότερο το μάτι, με την ποιότητα κατασκευής να το φέρνει πολύ ψηλά στη λίστα, αναλογιζόμενοι την κατηγορία τιμής στην οποία ανήκει.



Ο δρόμος της επιστροφής θα ήταν λίγο διαφορετικός. Καλή η εθνική οδός και ο επαρχιακός αλλά το σφιχτό ορεινό στροφιλίκι έχει άλλη χάρη και δεν μπορούσαμε να το παραλείψουμε αφού εκεί το Tracer αναδεικνύει πάντα τη σπορ πλευρά του. Ξεκινήσαμε λοιπόν να ¨ανεβαίνουμε¨ προς τη Δίρφυ, το μεγαλύτερο βουνό της Εύβοιας (1.743μ υψόμετρο), περνώντας από Μετόχι και Στρόπωνες, όπου τα ελατοδάση πραγματικά κλέβουν τις εντυπώσεις γεμίζοντας το οπτικό σου πεδίο. Εκεί βέβαια μας εντυπωσίασε και το Tracer 9, καθώς το μόνο που χρειάστηκε να κάνουμε για να απολαύσουμε γρήγορη οδήγηση ήταν να επιλέξουμε τη σπορ λειτουργία Α1 στις αναρτήσεις. Χωρίς να γίνεται ¨κούτσουρο¨,  πλάγιαζε με μεγάλη ευκολία και με το στιβαρό του πλαίσιο μας γέμιζε εμπιστοσύνη για να παίξουμε ακόμη μια φορά με τα όριά του, ξεχνώντας για λίγο την έννοια της εκδρομής και ξύνοντας τα μαρσπιέ από στροφή σε στροφή πριν αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς τη Στενή. Γνωστή για τις ταβέρνες με τα περίφημα κρέατα, η Στενή καλεί τη μύτη σου όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα, οπότε το διάλειμμα για φαγητό εκεί ήταν αναπόφευκτο, πριν περάσουμε ξανά τη γέφυρα της Χαλκίδας για το ταξίδι της επιστροφής.



Ένα ταξίδι με πολλές εικόνες, αρκετό για να αδειάσεις εντελώς το μυαλό σου από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, ειδικά όταν οδηγείς το Best Seller των Sport Touring, το οποίο στην τελευταία του γενιά έχει μπει για τα καλά στα χωράφια των μεγαλύτερων κατηγοριών, έχοντας τον μοτοσυκλετιστικό τουρισμό σε πρώτο πλάνο.