KTM 390 Duke

• Διαβάστηκε από 11.924 αναγνώστες
• Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/2/2016

Στο επάγγελμα που κάνουμε, σπάνια ενθουσιαζόμαστε με μια μοτοσικλέτα, τόσο ώστε να χρειαστεί προσπάθεια για ψύχραιμη ανάλυση. Όμως με το KTM 390 Duke, μας συνέβη ακριβώς αυτό.

KTM: 390 DUKE 2024 Αποκτήστε το στο δίκτυο ΚΤΜ

+: Φοβερό κράτημα, επιδόσεις, κατανάλωση, τιμή, ABS

-: Τα πόδια διπλώνουν αρκετά στα ψηλά αναστήματα

Χρώματα: Λευκό

Τιμή: 4.690 με ABS

Θα ήθελα να αρχίσω με το ρεζουμέ. Με το Unique Sales Point του 390, που θα έλεγε και ένας marketeer. Για να το κάνω αυτό, πρέπει να πω δυο λόγια για τα μικρότερα αδελφάκια του 390 Duke. Όταν είχα στα χέρια μου το 125 Duke, είχα χαρεί αρκετά, καθώς ήταν ένα από τα πιο fun 125. Αυτό από μόνο του, για μένα προσωπικά, δεν μεταφράζεται σε απόλυτη έκσταση, αφού όσο καλό και να είναι ένα 125, δεν παύει να είναι… ένα 125. Το 200 ήταν hands down καλύτερο από όλα τα 125, όμως ούτε αυτό αποτέλεσε την αποκάλυψη του Ιωάννη, πάλι λόγω προσωπικών προτιμήσεων για δύναμη κινητήρα που έρχεται μόνο με κάποιον σεβαστό κυβισμό. Και μετά, ήρθε το 390. Και έπαθα πλάκα. Επιδόσεις, κράτημα, fun factor και ποιότητα κατασκευής μεγάλης sport μοτοσικλέτας πολλαπλάσιου κυβισμού, χέρι-χέρι με τιμή και κατανάλωση… scooter. Αντε γεια, και να μας γράφετε!

Αισθητική / ποιότητα κατασκευής: Κρεμ ντε λα κρεμ

Τα χρώματα, το design και ο εξοπλισμός δημιουργούν με την πρώτη κιόλας ματιά αντίστοιχη αίσθηση με κάποιο θηρευτή του ζωικού βασιλείου. Το 390 Duke δαγκώνει, και το δηλώνει. Πρώτα τα χρώματα. Έντονο πορτοκαλί της ΚΤΜ σε ζάντες και πλαίσιο, μαύρα και λευκά πλαστικά με οριζόντιες πορτοκαλί ρίγες που δημιουργούν αίσθηση κίνησης ακόμα και με τη μοτοσικλέτα σε στάση. Ο κινητήρας έρχεται σε σκούρο gun metal χρώμα, ενώ το ανάποδο πιρούνι, και το στιβαρό ψαλίδι με τις εξωτερικές ενισχύσεις σε μαύρο. Όσον αφορά στο design, κυριαρχούν οι αιχμές, ενώ φυσικά το 390 πατάει πάνω στο σχέδιο και του μεγάλου αδελφού 690 -πλέον υπάρχει και ο τρισμέγιστος με 1290 κυβικά, αλλά εκείνος είναι άλλη ιστορία. Ο εξοπλισμός και η ποιότητα κατασκευής είναι σε επίπεδα που πραγματικά δεν πιστεύεις πως αντικρίζεις στην κατηγορία των 5 χιλιάδων ευρώ. Μιλάμε για τις αναρτήσεις της WP, τα ακτινικά φρένα της Bybre (θυγατρική της Brembo), το πανέμορφο πλαίσιο χωροδικτύωμα, το κοντό φαλτσοκομμένο τελικό της εξάτμισης που βγαίνει κάτω από τον κινητήρα, κλπ., κλπ. Ο αφρός. Κρεμ ντε λα κρεμ.

Ανεση / εργονομία: Μάχιμο αλλά άνετο

Η στάση οδήγησης για μένα απεδείχθη ιδανική –μιλάμε για αναβάτη ύψους 1.70. Καταρχήν, το 390 Duke ήταν στο ύψος μου. Πάταγα κάτω άνετα όλο το πέλμα του ενός ποδιού και σχεδόν όλο και του δεύτερου. Το φαρδύ τιμόνι προσφέρει άριστες λαβές και έλεγχο, κόβει πολύ και βοηθάει στους ελιγμούς, σε τοποθετεί σε επιθετική στάση, βάζοντας σε στην πρίζα για… αγριάδες. Η σέλα εκ πρώτης όψεως δείχνει να έχει λίγο αφρώδες, όμως ο σχεδιασμός της είναι τέλειος, και σε κρατάει φρέσκο και άνετο. Ταυτόχρονα, και το σχήμα του ρεζερβουάρ των 11 λίτρων είναι λεπτό και ιδανικό για να φωλιάζουν τα γόνατα σας. Οι διακόπτες είναι φωτιζόμενοι(!), όπως σε όλη τη σειρά, λεπτομέρεια που δεν έχουν καν οι μεγάλες μοτοσικλέτες! Το ψηφιακό πολυόργανο παρέχει φοβερό αριθμό ενδείξεων, ανάλογο του οποίου δεν θα συναντήσετε σε καμία άλλη μοτοσικλέτα της κατηγορίας. Τι δεν μας άρεσε; Ελάχιστα. Οι καθρέπτες είναι πολύ μικροί και δεν βοηθούν ιδιαίτερα στο «τσεκ», το πλαϊνό σταντ φέρνει σε υπερβολικά όρθια θέση τη μοτοσικλέτα, ενώ ο κινητήρας συνεχίζει να λειτουργεί με ταχύτητα στο κιβώτιο και το σταντ κατεβασμένο. Α ναι. Και το κουμπί απενεργοποίησης του ABS είναι σκληρό στο πάτημα, ενώ η κόρνα έχει αστείο ήχο.

Κινητήρας: Τώρα μάλιστα!

«More than meets the eye» αναφέρει η ΚΤΜ για το 390, «δεν το βάζει το μάτι σου» σε ελεύθερη μετάφραση. Και συνεχίζει: «με διαστάσεις και βάρος 125, αλλά δύναμη και επιδόσεις σοβαρής sport μοτοσικλέτας.» Πέρα για πέρα αληθινό! Φανταστείτε τα εξής. Πλαίσιο και αναρτήσεις είναι ίδια σε διαστάσεις σε όλη τη σειρά! Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα από όλα δείχνει τις μαζεμένες διαστάσεις του ολοκαίνουργιου κινητήρα των 390κ.εκ.. Αυτός είναι τόσο μικρός, με κάθετα τοποθετημένους άξονες μετάδοσης, ώστε δεν χρειάστηκε αλλαγή πλαισίου, με το 390 να μοιράζεται το ίδιο με τα 125 και 200! Ταυτόχρονα αυτό δείχνει και πόσο στιβαρό είναι το πλαίσιο για τα μικρά αδελφάκια. Το μοτέρ είναι μονοκύλινδρο, ψεκαστό, 4βάλβιδο, με 2 εκκεντροφόρους επικεφαλής, με χωρητικότητα 375κ.εκ., και βάρος… 36 κιλών! Αποδίδει 44 καθαρόαιμα άτια στις 9.509σαλ. και ροπή 3,6Kgm/7.250σαλ., με τον κύλινδρο να έχει υποστεί επίστρωση Nikasil, και με τα ποτηράκια βαλβίδων να διαθέτουν επίστρωση DLC (Diamond like carbon). Ταυτόχρονα ο κινητήρας χρησιμοποιεί προηγμένες τεχνολογικές λύσεις για βελτιωμένη λίπανση, ενώ έχει ξηρό κάρτερ, και φυσικά τριοδικό καταλύτη. Το εξατάχυτο close-ratio κιβώτιο έχει σχεδιαστεί για τη βέλτιστη εκμετάλλευση της δύναμης, αλλά και για εξαιρετικά χαμηλή κατανάλωση βενζίνης. Ευπρόσδεκτα όλα αυτά, αλλά το πιο χτυπητό συμπέρασμα, μετά από δαιμονισμένη οδήγηση μιας εβδομάδας, είναι το εξής. Όταν 125 200 και 390 φοράνε ίδιες αναρτήσεις (με διαφορετικό setup όμως, ενώ και τα ελατήρια στο 390 είναι πιο σκληρά) και πλαίσιο, το στοιχείο που κάνει το 390 να ξεχωρίζει τόσο έντονα είναι τα χαρακτηριστικά απόδοσης του εκπληκτικού αυτού κινητήρα. Γιατί ο κινητήρας είναι που κάνει πλαίσιο και αναρτήσεις να αναφωνούν με ευτυχία: «τώρα μάλιστα»! Ιδανικές ισορροπίες; Αυτό που χρειαζόταν; Έτσι ακριβώς!

Πλαίσιο / Αναρτήσεις / Φρένα: Απλησίαστη συνεργασία

Το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα είναι χάρμα οφθαλμών, πολύ πιο όμορφο από ότι θα ήταν ένα συμβατικό αλουμινένιο πλαίσιο δυο δοκών, ενώ είναι και ελαφρύ. Όμορφο, και ουσιαστικά στιβαρό είναι και το ψαλίδι, με τις ενισχύσεις στο εξωτερικό του μέρος. Οι αναρτήσεις είναι της WP (εταιρεία που ανήκει στην ΚΤΜ), με το ανάποδο πιρούνι των 43χλστ. μπροστά να έχει ίδια διάσταση με το πιρούνι του RC8R(!), ενώ το προοδευτικό πίσω αμορτισέρ συνδέεται χωρίς μοχλικό με το πλαίσιο. Τα φρένα είναι της Bybre (θυγατρική της Brembo). Η ακτινική τετραπίστονη δαγκάνα εμπρός πιάνει σε μια δισκόπλακα-ταψί 300χλστ., προσφέροντας φοβερή δύναμη και αντίστοιχη αίσθηση, Παράλληλα, η τελευταίας γενιάς μονάδα ABS 9Μ της Bosch είναι άριστη, και αφήνει απρόσκοπτο τον αναβάτη να φρενάρει στο όριο, επεμβαίνοντας μόνο όταν πραγματικά χρειάζεται, δίχως ενοχλητικά «χτυπήματα» στη μανέτα. Και για τους επίδοξους stunt-riders που θα προτιμήσουν το 390 Duke, η ΚΤΜ φρόντισε ώστε με το πάτημα ενός «κρυφού» κουμπιού, το ABS να απενεργοποιείται, αν έτσι θέλει ο αναβάτης.

Οδηγώντας: Να σου πέσει το σαγόνι!

Θα ρωτήσετε εύλογα εσείς: «είναι τόσο καλό το 390 Duke;» Και θα απαντήσουμε εμείς: «Όχι. Είναι καλύτερο!» Ας δούμε τα τρία στάδια του εθισμού που προκαλεί η οδήγηση της εν λόγω μοτοσικλέτας. Πρώτο στάδιο: στην παρθενική κιόλας βόλτα καβάλα στο 390, το βράδυ που το παραλαμβάνεις από την αντιπροσωπεία, οδηγείς λες και παίζεις playstation, «πετώντας» κάτω τη μοτοσικλέτα στις στροφές, μην μπορώντας να πιστέψεις το κράτημα που παρέχει το αδιανόητο μπροστινό σύστημα, που δεν χάνει με τίποτα -ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ- την επαφή του με την άσφαλτο. Δεύτερο στάδιο: τις αμέσως επόμενες ημέρες, αργείς να πας στη δουλειά γιατί περνάς όλο σου το πρωινό είτε α) κάνοντας βόλτες ευδαιμονίας με το 390, είτε β) ψάχνοντας ερημικά μέρη με καλή άσφαλτο για προπόνηση σε ακροβατικά κόλπα ακριβείας! Τρίτο στάδιο: όταν φεύγει η εβδομάδα, ψάχνεις να βρεις που πήγε η πηγή της καθημερινής σου ευφορίας, διερωτούμενος μήπως έφτασε η στιγμή να «νοικοκυρευτείς», κάνοντας δικό σου το 390. Αν ήταν να περιγράψουμε με πυγμαχικούς όρους το KTM 390 Duke, θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα από τα best pound for pound fighters στον κόσμο! Πέρα από κυβισμούς δηλαδή, αναλογικά με το τι νοκ-άουτ καταφέρνει στις μάχες που δίνει, το 390 ρίχνει «ξερά» στο καναβάτσο sport μοντέλα πολλαπλάσιου κυβισμού και κόστους. Οι μόνοι που ίσως το απορρίψουν θα είναι οι κολλημένοι λάτρεις της άκρατης υπερβολής σε κυβικά και ιπποδύναμη. Ας προσπαθήσουμε να σας δώσουμε να καταλάβετε ένα-ένα τα στοιχεία που κατά τη γνώμη μας κάνουν ξεχωριστό το 390 Duke στο στερέωμα της μοτοσικλέτας.

1. Η συνεργασία μεταξύ πλαισίου, κινητήρα, αναρτήσεων και ελαστικών είναι από τις καλύτερες που έχουμε συναντήσει –ειδικά στους ελληνικούς δρόμους. Μιλάμε για αδιανόητο κράτημα, μιλάμε για ένα μπροστινό που βεντουζώνει στην άσφαλτο και δεν λέει να την αφήσει, που ανεβάζει την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη του αναβάτη στην κορυφή, και που κάνει το μυαλό σου να επαναπροσδιορίζει τα στάνταρ που είχε για τις κλίσεις που μπορείς να πάρεις με ασφάλεια σε δημόσιους δρόμους.

2. Η χρηστικότητα, και η αποτελεσματικότητα του 390 Duke σε καθημερινές συνθήκες δύσκολα βρίσκουν αντίπαλο. Από τη μία έχουμε τη χαρά που προσφέρει μια ευέλικτη sport μοτοσικλέτα δίχως περιορισμούς, με επιταχύνσεις που αφήνουν πίσω πολλές μοτοσικλέτες μεγαλύτερου κυβισμού (θυμηθείτε πως οι 44 ίπποι συνδυάζονται με βάρος… 139 κιλών!), και με ικανότητα για υψηλή τελική (κόφτης στα 179χλμ/ώρα). Και από την άλλη; Κατανάλωση καυσίμου από τον κόσμο των… μικρών scooter! Οδηγώντας κοντά στο όριο του κόφτη είδαμε κατανάλωση 4.3 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, ενώ όταν οδηγήσαμε… «απλώς» σβέλτα (προσοχή, όχι αργά), η κατανάλωση έπεσε στα 3,5 λίτρα στα 100!

3. Ο εξοπλισμός της μοτοσικλέτας παίζει σε άλλο επίπεδο, με ένα όργανο που διαθέτει παροχή πληροφορίας ανάλογη με trip-computer, με τους σπάνιους φωτιζόμενους διακόπτες, με αναρτήσεις / φρένα / πλαίσιο που κάνουν τα περισσότερα δίκυκλα στην κατηγορία του να δείχνουν «λίγα», με στάνταρ ABS, και με τιμή που σε αφήνει… σέκο.

4. Αν η ευτυχία στον κόσμο αυτό πηγαίνει για σας χέρι-χέρι με την οδήγηση μιας καλοστημένης, δυνατής, διασκεδαστικής μοτοσικλέτας, η ακόμα κι αν έχετε βλέψεις για διεθνή καριέρα stunt-rider, το 390 Duke είναι μία από τις πλέον άριστες επιλογές που θα μπορούσατε να κάνετε! Το στήσιμο, ο ψεκασμός, η ήρεμη δύναμη και η ακρίβεια που παρέχει στη sport οδήγηση, ή σε οποιοδήποτε stunt, μας έφερε… δάκρυα στα μάτια. Όλα (σούζες, rolling endo, rolling burnout, donuts, πλαγιολισθήσεις) γίνονται εύκολα, κι έτσι εσύ απλώς ανεβάζεις προσδοκίες και επίπεδο! Level up σε κάθε βόλτα! Γίνεται; ΓΙΝΕΤΑΙ!

Συμπέρασμα: Aντε γειά!

Εντάξει ρε παιδιά, μας πιάσατε, δεν είπαμε όλη την αλήθεια, υπάρχουν και μερικά μείον στο 390. Αν είστε πάνω από 1.80, τα γόνατα σας θα λυγίσουν αρκετά, το πρωί η μοτοσικλέτα θέλει ένα προσεκτικό ζέσταμα πριν αρχίσει ο κινητήρας να συμπεριφέρεται υποδειγματικά, και η αλλαγή από τρίτη σε τετάρτη στη σούζα θέλει τη μοτοσικλέτα καντήλι για να συνεχίσει την σούζα. Αυτά. Χαχαχα! Που να χωρέσουν τέτοιες λεπτομέρειες σε ένα μυαλό γεμάτο ευφορία; Που να βρουν χρόνο να σε ενοχλήσουν, όταν εσύ αναρωτιέσαι πόσα level και πόσα bonus θα πάρεις στη σημερινή οδήγηση καβάλα στο 390 Duke; Μια απίστευτη έκπληξη για όλους -και για όλες-, που φέρνει ξανά στο προσκήνιο την χαρά της οδήγησης και την… απαγορευμένη φράση «sport μοτοσικλέτα» σε εποχή κρίσης. Κερδίζει το στοίχημα όχι μόνο για την ευχαρίστηση που προσφέρει στην καθημερινή οδήγηση, αλλά γιατί το κάνει αυτό με τους κανόνες που θέτει η αγορά σήμερα. Δηλαδή με ελάχιστο κόστος απόκτησης, αστεία κατανάλωση, κορυφαία ποιότητα και εξοπλισμό.