To σημείο που επέλεξε η Ducati για την παρουσίαση του 797, νοτιοδυτικά από τη Νίκαια και τις Κάννες, ήταν ιδανικό. Πανέμορφη τοποθεσία και ονειρικοί δρόμοι σε χάραξη και ποιότητα, να διατρέχουν μια “άγρια” ακτογραμμή στην οποία κυριαρχούσαν περίεργοι βραχώδεις σχηματισμοί πορτοκαλί χρώματος από την μια και το βαθύ μπλε της Μεσογείου από την άλλη.
Δυστυχώς ο καιρός μας τα χάλασε την ημέρα της οδήγησης, βγάζοντας τον χειρότερο του εαυτό με πολύ βροχή, ωστόσο το πρωί είχαμε μια χορταστική βόλτα στο στεγνό. Δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο βέβαια για να βγει το πρώτο συμπέρασμα: Το 797, είναι το πιο εύκολο Ducati που έχει κατασκευαστεί ποτέ και στο δείχνει από τα πρώτα μέτρα που θα διανύσεις μαζί του! Ξεχάστε τα χαρακτηριστικά που οι Ducatisti ονόμαζαν “χαρακτήρα”. Συμπλέκτης; Πανάλαφρος και προοδευτικός. Λειτουργία κινητήρα; Εξαιρετικά “ραφινέ” και πολιτισμένη, χωρίς κραδασμούς, μηχανικούς θορύβους και σκορτσαρίσματα στις χαμηλές. Αναρτήσεις; Όσο πρέπει ενδοτικές για να μην σου κάνουν λιθοτριψία στην πρώτην υποψία λακκούβας. Γενική αίσθηση; User friendly, πολύ ελαφριά αίσθηση, άμεση υπακοή και εκτέλεση εντολών και ικανοποιητικό κόψιμο τιμονιού. Perfeto!
O πρώτος στόχος των Ιταλών που ήταν η ευκολία χρήσης επιτεύχθηκε 100%, αυτό είναι ένα Ducati που χωρίς κανένα ενδοιασμό θα το προτείναμε ακόμα και σε νέους αναβάτες. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι μπορεί σε μερικούς να γεννηθούν υποψίες περί απώλειας του χαρακτήρα. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας! Ότι θα περίμενε κανείς από μια ιταλική μοτοσικλέτα και μάλιστα Ducati, θα το βρει στο 797. Στον στεγνό δρόμο που περιγράψαμε στην αρχή της παραγράφου αυτής, η μοτοσικλέτα “κένταγε”, χωρίς να είναι απόλυτη και τραχιά. Άκαμπτο το πλαίσιο, πολύ καλά τα εργοστασιακά settings στις αναρτήσεις και φρένα πανίσχυρα αλλά φιλικά, με εξαιρετική αίσθηση.
Στην ίδια κατεύθυνση και ο κινητήρας, ροπάτος και ελαστικός, με το χαρακτηριστικό L2 “γέμισμα” στις μεσαίες και διάρκεια ψηλά, ικανοποιώντας ακόμα και τις πιο ζωηρές διαθέσεις με την λειτουργία του. Όλα αυτά τα επί μέρους στοιχεία είναι αρμονικά “δεμένα” μεταξύ τους, με το συνολικό αποτέλεσμα να εντυπωσιάζει, όχι λόγο απόλυτων αριθμών, υπερηχητικών επιδόσεων και ακραίας, “χειρουργικής” οδηγικής συμπεριφοράς αλλά ακριβώς γιατί κάνουν την αυθεντική εμπειρία “Ducati” εύκολα προσβάσιμη σε όλους, ανεξαρτήτου οδηγικού επιπέδου. Το 797 είναι μια μοτοσικλέτα που μπορεί να πάει αρκετά γρήγορα, χωρίς να φοβάσαι ότι θα γυρίσει να σε “δαγκώσει” στο πρώτο λάθος που θα κάνεις. Σε βοηθά, σε συγχωρεί αν πιαστείς... αδιάβαστος και σε επιβραβεύει όταν λες το μάθημα σου σωστά, σαν ένας καλός εκπαιδευτικός.
Διάνα και στον δεύτερο στόχο οι Ιταλοί λοιπόν, το 797 δεν έχει απολέσει τα sport γονίδια που οφείλει να έχει μια Ducati, ούτε απαρνείται την Mπολονέζικη καταγωγή του. Στο κλείσιμο της ημέρας, επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο συνειδητοποιήσαμε κάτι που αποτελεί την μέγιστη κολακεία για το 797... είχαμε οδηγήσει αρκετά σε πολύ άσχημες συνθήκες, είμασταν μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο και παρ΄ ότι βρισκόμασταν πάνω στην σέλα ενός... “τέρατος”, δεν αισθανόμασταν κουρασμένοι, ούτε από την θέση οδήγησης, ούτε από τον χειρισμό της μοτοσικλέτας. Κάτι τέτοιο με παλιότερα Monster (και παλιότερα Ducati γενικώς) απλά δεν θα έπαιζε σαν σενάριο...
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;