Τετράχρονα Sport

Η Honda, με την παρουσίαση του πρώτου Fireblade τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια όλων των άλλων κατασκευαστών δείχνοντας το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν αργά ή γρήγορα. «Ροπάτος» κινητήρας με αξιοποιήσιμη αλλά όχι υπερβολική ισχύ και ένα άκαμπτο και πανάλαφρο πλαίσιο που έθετε νέα στάνταρ στην κατηγορία. Κερασάκι στην τούρτα ο 16άρης εμπρόσθιος τροχός που του έδινε μια ξυραφένια για την εποχή συμπεριφορά και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το χαρακτήρισαν ακραίο. Highlight στη σχεδίασή του οι τρυπίτσες στην καρίνα και δίπλα από τους προβολείς, οι οποίες «βελτίωναν την αεροδυναμική του».

Η πρώτη γενιά του GSX-R 750 τάραξε τα λιμνάζοντα νερά το 1985, στη sport κατηγορία, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, αφού η πανάλαφρη για τα δεδομένα της εποχής μοτοσικλέτα γινόταν όλο και βαρύτερη, όσο περνούσαν τα χρόνια. Η Suzuki έκανε reset το 1995, με την 5η γενιά του μοντέλου της που έγινε γνωστό και ως SRAD (Suzuki Ram Air Direct), λόγω των αεραγωγών στο φέρινγκ που έστελναν με πίεση τον αέρα κατευθείαν στο φιλτροκούτι. Εξαιρετική μοτοσικλέτα ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, με την αγωνιστική αγριάδα της σχεδίασής της, να έχει εκλείψει από τα σύγχρονα μοντέλα.

Το 900άρι της Kawasaki παρουσιάστηκε για να συνδυάσει τα χαρίσματα του ZXR750 με εκείνα του ZZ1100. Η πρώτη γενιά έφερε ένα πολύ δυνατό κινητήρα αλλά και αρκετό βάρος που έδινε στο ZX-9 βαριά αίσθηση. Ωστόσο ήταν ακλόνητο στις καμπές του αυτοκινητοδρόμου ακόμη και στην τελική του. Η επόμενη γενιά (1998) έχασε σχεδόν 30 κιλά βάρος, δυνάμωσε περισσότερο και τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας με τις επιδόσεις και τη συμπεριφορά της. Για λίγο όμως, αφού σχεδόν αμέσως εμφανίστηκε το πρώτο R1…Από τις λίγες μοτοσικλέτες σε αυτά τα χρήματα που φτάνουν με ευκολία τα 280 χλμ./ώρα στο κοντέρ.

Με τους κατασκευαστές να έχουν μπει για τα καλά στο κυνήγι για την πρωτιά στα superbikes, η Yamaha έκανε τη δική της κίνηση και παρουσίασε μια μοτοσικλέτα που με τη φιλοσοφία της επηρεάζει τις μοτοσικλέτες της κατηγορίας ακόμη και σήμερα. Η σχεδόν κάθετη διάταξη των τριών βασικών αξόνων του κινητήρα, μείωσε το μήκος του και επέτρεψε στο ψαλίδι να μακρύνει σημαντικά, κάτι που βελτίωσε τη σταθερότητα υπό κλίση χωρίς να αυξηθεί το μεταξόνιο. Ο κινητήρας των 150 ίππων μπορεί να μην εντυπωσιάζει σήμερα σε απόλυτα νούμερα, ωστόσο το κάνει με τη συνολική του απόδοση.