Τα 170 χιλιόμετρα που διανύσαμε στους σισιλιάνικους δρόμους είχαν αν μη τι άλλο, εξαντλητική ποικιλία οδοστρωμάτων και διαδρομών. Από κίνηση σε μποτιλιαρισμένα αστικά κέντρα, σε επαρχιακούς δρόμους που θύμιζαν Ελλάδα με τις λακκούβες, τα σαμαράκια και την κακή ποιότητα ασφάλτου, μέχρι και αυτοκινητόδρομους υψηλών ταχυτήτων. Ο συμπλέκτης είναι μαλακός και εύκολος στο τράβηγμα, αν και ελαφρώς ασαφής, ενώ οι καθρέπτες έχουν άριστο οπτικό πεδίο, και δεν θα θολώσουν σε κανένα σημείο της κλίμακας στροφών. Ο κινητήρας είναι απίστευτα ελαστικός, φιλικότατος και γραμμικός. Δεν θα τρομάξει κανένα -ούτε και θα ενθουσιάσει ιδιαίτερα με την απόδοση του- παρόλα αυτά τραβάει θετικά από μηδενικές στροφές μέχρι τα κόκκινα, δίχως να σκορτσάρει, δίχως τρύπες, και δίχως κραδασμούς, αποτελώντας ίσως την ιδανικότερη λύση για τον φιλικό, αστικό αλλά και ταξιδιάρικο ρόλο του Versys. Ο ήχος του είναι χαμηλής στάθμης, ενώ η αίσθηση που λαμβάνει ο αναβάτης τόσο από το μοτέρ, όσο και από το σύνολο αναρτήσεων-πλαισίου είναι αρκετά φιλτραρισμένη, και προσανατολισμένη σαφώς στην άνεση, παρά στη sport οδήγηση. Κανένα πρόβλημα στις αστικές συνθήκες, με τη μοτοσικλέτα να παρουσιάζεται πολύ ευέλικτη, σβέλτη, και άνετη στις ανωμαλίες του οδοστρώματος, ενώ και το τιμόνι κόβει πολύ, βοηθώντας σας να χωθείτε και να περάσετε παντού. Όταν βγήκαμε στον επαρχιακό, και ανεβάσαμε ρυθμό, εμφανίστηκαν κάποιες ασάφειες από το πιρούνι, που μας έκοψαν ελαφρώς τη φόρα. Μην ξεχνάμε όμως πως μιλάμε για μοτοσικλέτα που στόχο έχει την άνεση, δίχως να απευθύνεται σε σκληροπυρηνικό κοινό, ενώ αλήθεια είναι πως δεν παίξαμε και με τις ρυθμίσεις του πιρουνιού, στην αναζήτηση κάποιου καλύτερου setup. Στον αυτοκινητόδρομο δεν κυνηγήσαμε τελική, είδαμε όμως μέχρι 150-160χλμ/ώρα, με τη μοτοσικλέτα να είναι σταθερότατη στις εν λόγω ταχύτητες, κομπλέ με τις βαλίτσες που φορούσε. Τα φρένα ήταν πολύ καλά, τόσο σε δύναμη όσο και πληροφόρηση, και το ABS άμεμπτο δίχως όμως να διαθέτει επιλογή απενεργοποίησης -δεν τη χρειάζεται όμως για τη χρήση που προορίζεται. Στο γυρισμό στο ξενοδοχείο, όταν οι άνθρωποι της Kawasaki μας έστειλαν στην ευχή του Θεού με σύμμαχο το GPS που προσάρμοσαν πάνω στις μοτοσικλέτες, ευχαριστηθήκαμε χαλαρή τουριστική οδήγηση, με σβέλτα διαλείμματα σε ορισμένα σημεία με στροφές και καλή άσφαλτο, χαζεύοντας τα γραφικά σισιλιάνικα χωριά, χρήση που ταίριαζε γάντι στο χαρακτήρα του Versys. Δεν μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι από τα ελαστικά, όμως επιφυλασσόμαστε, καθώς ήμασταν το πρώτο γκρουπ των δοκιμών, και τα “πατούμενα” των μοτοσικλετών μας ήταν εντελώς άστρωτα. Τα Versys της δοκιμής είχαν προσαρμοσμένα πάνω τους μια πλειάδα ευπρόσδεκτων επίσημων αξεσουάρ για άνεση και ασφάλεια στο ταξίδι, όπως οι 2 πλαινές βαλίτσες που ανοίγουν με το κλειδί της μοτοσικλέτας, τα δυνατά προβολάκια, ο δείκτης ταχυτήτων (αργούσε λίγο να δείξει τις αλλαγές), τα ρυθμιζόμενα θερμαινόμενα γκριπ, οι χούφτες, κ.α. Η προστασία από τον αέρα ήταν πολύ καλή, ενώ στον αυτοκινητόδρομο σταματήσαμε και βάζοντας τη ζελατίνα στο ψηλότερο σημείο της αποκτήσαμε άριστη κάλυψη και στα 160χλμ/ώρα. Με την άφιξη μας στο ξενοδοχείο, μετά από την ολοκλήρωση των 170 παραπάνω χιλιομέτρων, τα μαλακά μου μόρια είχαν πιαστεί ελαφρώς από τη σέλα, κάνοντας με να ζαχαρώνω ακόμα περισσότερο την χαμηλότερη -και gel- επιλογή που υπάρχει ως επίσημο αξεσουάρ.