Από την πρώτη κιόλας βόλτα αντιλαμβάνεσαι πως οι τρεις μοτοσικλέτες, αν και φαινομενικά μοιάζουν (ειδικά το XT και το Trail), έχουν κατασκευαστεί με διαφορετική φιλοσοφία και για να εξυπηρετήσουν διαφορετικούς σκοπούς. Κάθε μία, λοιπόν, έχει το δικό της “γήπεδο” και αυτό βοηθά στο να διεκδικούν διαφορετικό κοινό. Κοινή τους βάση και αφετηρία αποτελεί το σύγχρονο μονοκύλινδρο μοτέρ με τις μεγάλες δυνατότητες, το οποίο επιτρέπει, δεχόμενο τις διαφορετικές ρυθμίσεις που επέλεξε κάθε εταιρία, τη δημιουργία συνόλων με διαφορετικό προφίλ. Ξεκινώντας από το νεότερο της “παρέας”, το Mulhacen δείχνει σαφή προτίμηση στο ασφάλτινο περιβάλλον. Το στήσιμό του είναι τέτοιο που σου ανοίγει την όρεξη για σφιχτές διαδρομές σε επαρχιακό δίκτυο. Η επιθετική θέση οδήγησης και ειδικά το φαρδύ τιμόνι σου δίνουν τον απόλυτο έλεγχο και σε “υποχρεώνουν” σύντομα να ανεβάσεις το ρυθμό σου. Το άριστο μπροστινό σύστημα (πιρούνι και φρένο) σου επιτρέπει να προσαρμόσεις την ταχύτητά σου ακόμα και λίγο πριν την είσοδο της στροφής (αν δεν εκτιμήσεις σωστά) χωρίς να εμφανίζονται αναταράξεις και κουνήματα που δε θα σε άφηναν να “σημαδέψεις” σωστά. Υπό κλίση, το Mulhacen ήταν το πιο σταθερό του συγκριτικού, ενώ παράλληλα προσέφερε την καλύτερη πληροφόρηση, τόσο για την ποιότητα του οδοστρώματος, όσο και για τα όριά του. Σε “φιδίσιο” δρόμο, λοιπόν, ο “Ισπανός” θα πάρει τα ηνία, αλλά θα είναι αρκετές οι φορές που άθελά σας θα μπείτε στον κόφτη, καθώς η δύναμη του μονοκύλινδρου τελειώνει χωρίς να έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια που αφήνει το στήσιμο της μοτοσικλέτας. Σε κοντινή απόσταση θα ακολουθήσει το ΧΤ, παρότι σε πρώτη εκτίμηση ο τροχός 21 ιντσών μπροστά και οι μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεων δεν προδιαθέτουν για επιθετικές εισόδους στις στροφές. Ο εκπρόσωπος της Yamaha ωστόσο στέκεται εντυπωσιακά και στην άσφαλτο, στηριζόμενος στις σφιχτές ρυθμίσεις των αναρτήσεων, στο κατάλληλο ζύγισμα και στις ελαστικότητες του πλαισίου που είναι σε τέτοιο βαθμό, που απορροφούν μέρος των δυνάμεων που θα μπορούσαν να φέρουν τα ελαστικά εκτός των ορίων τους. Από απόσταση ασφαλείας θα παρακολουθήσει το Trail τα τεκταινόμενα στα σφιχτά τμήματα, όχι λόγω αδυναμιών στο στήσιμο, αλλά λόγω της χαλαρής θέσης οδήγησης που σου στερεί την πληροφόρηση από το πιρούνι, του ακατάλληλου τιμονιού που δε δίνει καλούς μοχλούς και του πιο άκαμπτου πλαισίου, το οποίο μετατρέπεται σε πλεονέκτημα στις ανοιχτές καμπές με πολλά χιλιόμετρα. Αυτό είναι που περιμένει το τέκνο της Aprilia για να πάρει το “αίμα” του πίσω. Ανοιχτό δρόμο, Εθνική οδό και παρατεταμένες στροφές. Εκεί θα αποκαλύψει το διευρυμένο ταξιδιωτικό του χαρακτήρα, ο οποίος λείπει από τις άλλες δύο μοτοσικλέτες. Το μοτέρ είναι ρυθμισμένο κατά τρόπο τέτοιο ώστε να αποδίδει ψηλά μεγάλο μέρος της δύναμής του, οι αναρτήσεις δεν εμφανίζουν ασάφειες, ενώ η ύπαρξη ζελατίνας (έστω και μικρής) αποτελεί μία έξτρα ευκολία. Το Trail θα καταφέρει να κρατήσει υψηλότερη μέση ωριαία ταχύτητα, χωρίς να κουράσει και χωρίς να κουραστεί, στοιχείο που του δίνει τον τίτλο του μονοκύλινδρου τουρίστα.
Συγκριτικό Aprilia Trail Vs Derbi Mulhacen Vs Yamaha XT 660R
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 52158 αναγνώστες
Η κίνηση στους δρόμους