Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στη Ρώμη, οι συνάδελφοι από άλλα περιοδικά και Μέσα είχαν πολλές ιστορίες να πουν για τις εμπειρίες τους με μια δίχρονη Vespa και έχω την εντύπωση ότι ήμουν ο μοναδικός που δεν είχε οδηγήσει ποτέ του μία που να διαθέτει δίχρονο κινητήρα και κιβώτιο ταχυτήτων. Το μόνο μου σημείο σύγκρισης, λοιπόν, για το νέο μοντέλο ήταν οι αναμνήσεις των άλλων.
Οι ιστορίες τους ήρθαν να προστεθούν σε δεκάδες άλλες που έχω ακούσει κατά καιρούς: αναμνήσεις από περασμένα καλοκαίρια, σκασμένα λάστιχα σε ακατάλληλες στιγμές, εκατοντάδες χιλιομέτρων στη σέλα της, παλιές γκόμενες που παραπονιόνταν για τη "διχρονίλα", αναζήτηση του κατάλληλου αξεσουάρ, το "γκλανγκ-γκλανγκ" του κιβωτίου -ακόμη και φωτογραφίες από τους Mods του Λονδίνου τριγύριζαν στο μυαλό μου, αλλά σε δύο διαστάσεις, σα να τα είχα δει όλα σε μια τηλεόραση ή να τα είχα διαβάσει σε βιβλίο. Δεν είχα την τρισδιάστατη αυτή θέαση που μόνο οι δικές σου αναμνήσεις, σου προσφέρουν.
Και σκεφτόμουν παράλληλα προηγούμενες φωτογραφήσεις με Vespa. Με μοντέλα που διαθέτουν ρετρό αισθητική και αποφασίσαμε εδώ στο περιοδικό να αναπαραστήσουμε καταστάσεις περασμένων δεκαετιών για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Και πάλι, αναμνήσεις άλλων. Και με τα μοντέλα που βρίσκονταν στο κέντρο να έχουν ρετρό επιρροές και κλασική αισθητική. Εσωτερικά, όμως, διέθεταν τετράχρονη, σύγχρονη καρδιά, αυτόματη μετάδοση και σύστημα ψεκασμού. Ποιες ήταν, λοιπόν, οι δικές μου αναμνήσεις με μια κλασική Vespa; Ότι προσποιήθηκα δυο-τρεις φορές πως οδηγούσα μία; Όλα αυτά, βέβαια, θα τελείωναν μερικές ώρες μετά την προσγείωση του αεροπλάνου στη Ρώμη. Το επόμενο πρωί θα οδηγούσα επιτέλους κι εγώ μια αυθεντικά κλασική Vespa. Με το δίχρονο κινητήρα, το κιβώτιο ταχυτήτων και όλες τις τεχνολογίες που δανείστηκε η Piaggio από το παρελθόν. Και την εμφάνιση που δε θυμίζει απλά μια παλαιότερη Vespa, αλλά προέρχεται αυτούσια από μια παλαιότερη Vespa. Βλέπετε, η νέα PX διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη Vespa έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει την αισθητική του παρελθόντος, όχι χάρη στη μορφή των πλαστικών της (άλλωστε, το μέταλλο κυριαρχεί στο κοστούμι της), αλλά χάρη στο σύνολο του σχεδιασμού της. Επιπλέον, ο κινητήρας της είναι δίχρονος και πληροί τις προδιαγραφές Euro 3 μόνο χάρη στον καταλύτη που διαθέτει. Και η μετάδοσή της δεν είναι αυτόματη, αλλά περνά μέσα από το κιβώτιο ταχυτήτων με τις τέσσερις σχέσεις. Αυθεντικές δικές μου αναμνήσεις δηλαδή - τρισδιάστατες, με λεπτομέρειες και εμπειρίες που έζησα αυτοπροσώπως. Και όχι σε ένα τυχαίο μέρος, αλλά στην καρδιά της Ιταλίας, την πρωτεύουσά της, τη Ρώμη. Κρίμα, όμως, που δεν μπορώ να τις μοιραστώ μαζί σας αυτούσιες και με μπόλικη σάλτσα. Οι επόμενες σελίδες δεν έχουν αυτό το σκοπό, αλλά το να σας μεταφέρουν την εμπειρία και την αίσθηση της οδήγησης ενός τόσο ιδιαίτερου -στις μέρες μας- δίκυκλου.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 87076 αναγνώστες
