Αν και υπολείπεται σε αίσθηση, το φρένο ικανοποιεί με την ισχύ και τη γραμμικότητά του.
Μένοντας πιστή σε παλαιότερες εποχές, η Vespa PX δε διαθέτει δισκόφρενο στον πίσω τροχό, αλλά ταμπούρο 150 χλστ. Επιπλέον, όπως ανέφερα και παραπάνω, το ταμπούρο ενεργοποιείται όχι από την αριστερή μανέτα, αλλά από το πεντάλ του φρένου στο δεξί μέρος της ποδιάς. Όλα αυτά έχουν, βέβαια, σκοπό να αναπαραστήσουν πιστά τα μοντέλα του παρελθόντος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δε διαθέτουν ουσία. Η ισχύς στο πίσω φρένο είναι μεγάλη και η πίεση στο πεντάλ θα φέρει άμεσα τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Εξίσου δυνατό, αλλά σαφώς πιο προοδευτικό, είναι και το μπροστινό φρένο, το οποίο διαθέτει δίσκο 200 χλστ. Σε συνδυασμό πάντα με το πίσω, μπορεί εύκολα να ακινητοποιήσει τη Vespa χωρίς το φόβο μπλοκαρίσματος. Και όσον αφορά στο μπλοκάρισμα και την αποφυγή του, οφείλω να τονίσω την ανάγκη συνεργασίας και των δύο φρένων, καθώς το καθένα μόνο του θα μπλοκάρει πιο εύκολα τον αντίστοιχο τροχό.
Συνολικά, πάντως, το βασικό μου παράπονο από τα δύο φρένα είχε να κάνει με την αίσθηση, η οποία ήταν μειωμένη. Ωστόσο, όσον αφορά στην προοδευτικότητα και την ισχύ, έμεινα ικανοποιημένος, ακόμη και στους απαιτητικούς λιθόστρωτους δρόμους της Ρώμης.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 87080 αναγνώστες
