Ο μπροστινός τροχός σηκώνεται στον αέρα μόνο αν το επιδιώξεις. Το στήσιμο και τα αεροδυναμικά φτερά φροντίζουν για το αντίθετο, συμβάλλοντας ώστε η Streetfigter να επιταχύνει δυνατά στο άνοιγμα του γκαζιού
To ABS μπορεί να μην απενεργοποιείται τελείως, όμως στις θέσεις 1 και 2 επιτρέπει τα Endo που γίνονται με μεγάλη ευκολία χάρη στα πανίσχυρα φρένα της Brembo.
Η επιβλητική όψη της μοτοσυκλέτας δεν θα μπορούσε παρά να συνοδεύεται από τον αντίστοιχο ήχο, κάτι που αντιλαμβάνεσαι μόλις θέσεις σε λειτουργία τον κινητήρα. Ακούς ένα μπάσο-βαρύ γουργουρητό που θυμίζει δικύλινδρο, γιατί πολύ απλά οι πίσω κύλινδροι απενεργοποιούνται στο ρελαντί, όταν η θερμοκρασία του κινητήρα υπερβεί τους 75° C. Μόλις βέβαια ανοίξεις λίγο παραπάνω το γκάζι, η V4 μελωδία σου χαϊδεύει τα αφτιά, φτιάχνοντάς σου τη διάθεση πριν κουμπώσεις την 1η σχέση στο θετικό κιβώτιο.
Ο μπροστινός τροχός σηκώνεται στον αέρα μόνο αν το επιδιώξεις. Το στήσιμο και τα αεροδυναμικά φτερά φροντίζουν για το αντίθετο, συμβάλλοντας ώστε η Streetfigter να επιταχύνει δυνατά στο άνοιγμα του γκαζιού
Κινούμενος στην πόλη θα εκτιμήσεις αμέσως τη θέση οδήγησης που παρότι επιθετική δεν σε κουράζει, επιτρέποντας να ευχαριστηθείς τη Streetfighter σε κάθε είδους διαδρομή, αρκεί βέβαια να μην κινείσαι με ταχύτητες παπιού. Το μικρό της πλάτος δεν προβληματίζει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σε αντίθεση με το φαρδύ τιμόνι που κόβει ελάχιστα όπως ένα superbike, δυσκολεύοντας τις επιτόπιες μανούβρες στην πυκνή κίνηση. Επιπρόσθετα, μπορεί ο V4 να είναι πολύ πιο πολιτισμένος στο χαμηλό φάσμα στροφών σε σχέση με τον προηγούμενο V2, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμος να κινείται σε νωχελικούς ρυθμούς κάτω από τις 3.000 σ.α.λ. Απόλυτα λογικό, όταν μιλάμε για τη δυνατότερη μοτοσυκλέτα της κατηγορίας, αφού το μόνο που δεν σκέφτονταν οι σχεδιαστές της Ducati ήταν η ευχρηστία για τα ψώνια γύρω από το τετράγωνο... Εκλιπαρεί λοιπόν να ανοίξεις λίγο περισσότερο το δεξί γκριπ για να αισθανθεί άνετα και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι όσο περισσότερο το ανοίγεις, τόσο περισσότερο ζητάει… Όχι, δεν είναι απαιτητική, το αντίθετο μάλιστα.
To ABS μπορεί να μην απενεργοποιείται τελείως, όμως στις θέσεις 1 και 2 επιτρέπει τα Endo που γίνονται με μεγάλη ευκολία χάρη στα πανίσχυρα φρένα της Brembo.
Σε κάθε ευκαιρία δείχνει τη γενναιοδωρία της προσφέροντάς σου καταιγιστική επιτάχυνση που δείχνει να μην τελειώνει, αλλά δεν σε αφήνει ποτέ απροστάτευτο. Έτσι, ακόμα και αν δεν έχεις την ανάλογη εμπειρία για να απενεργοποιήσεις πλήρως τα ηλεκτρονικά και να καταλάβεις από πρώτο χέρι την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στη διαχείριση της δύναμης, αυτά λειτουργούν τόσο καλά που περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Απότομα κοψίματα κλπ απλώς δεν υφίστανται. Τα χιλιόμετρα μαζεύονται με απίστευτο ρυθμό, χωρίς να χρειάζεται να παλεύεις για να βρεις πρόσφυση ή να κρατήσεις τον μπροστινό τροχό στο έδαφος, αφού ακόμα και με το Wheelie control απενεργοποιημένο μένει καρφωμένος στην άσφαλτο, εάν φυσικά δεν επιδιώξεις το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι οι fan της σούζας δεν πρόκειται να απογοητευτούν, καθώς μπορείς να ταξιδεύεις με τον εμπρός τροχό στον αέρα για ώρα... Όσον αφορά λοιπόν τον τομέα της διασκέδασης είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς ¨παίζοντας¨ μαζί της όλη μέρα ή και όλη νύχτα, καθώς οι led προβολείς δεν είναι μόνο όμορφοι αλλά και αποδοτικοί για βραδινές γρήγορες εξορμήσεις.
Θα ήταν ιεροσυλία εάν αναλωνόμασταν μόνο στις σούζες και στα παντιλίκια, η πραγματική αξία της Streetfighter δεν κρύβεται σε αυτά. Για να το διαπιστώσεις, αρκεί ένας στριφτερός βουνίσιος δρόμος. Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει κατεύθυνση και βουτά στις εισόδους των στροφών ανεξαρτήτως των χιλιομέτρων που κουβαλά είναι με μια λέξη συγκλονιστικός, αποδεικνύοντας την εξέλιξη που έχει κάνει η Ducati μέσα από τις πίστες. Μπορεί να μην έχει κλιπ ον όπως η Panigale, αλλά εκτός πίστας το φαρδύ τιμόνι βολεύει περισσότερο, δημιουργώντας τον τέλειο μοχλό για να ορμήξεις σε κάθε στροφή, έχοντας πάντα σύμμαχο το ακλόνητο πλαίσιο και φυσικά τον κινητήρα που με γλυκιά απόκριση στο γκάζι δίνει την απαραίτητη ώθηση στις εξόδους. Το μακρύ μεταξόνιο (1488χιλ αντί για 1469χιλ της Panigale) χαρίζει υποδειγματική σταθερότητα στις μεγάλες κλίσεις, την ώρα που η Streetfighter βρίσκεται καρφωμένη στη γραμμή που έχεις επιλέξει εκτελώντας με απόλυτη ακρίβεια κάθε σου εντολή. Tα ηλεκτρονικά βοηθήματα όχι απλώς δεν σε κόβουν, αλλά σε βοηθούν να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητές της ακόμα και όταν η άσφαλτος δεν είναι γυαλόχαρτο, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, ενώ το σετάρισμα των αναρτήσεων είναι ακριβώς αυτό που πρέπει για σπορ οδήγηση στο δρόμο. Είναι τόσο σφιχτές ώστε οι μικρές ανωμαλίες να αποσβένονται χωρίς να ταλαιπωρείται η μέση σου, αλλά και χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία της μοτοσυκλέτας, επιτρέποντάς σου ταυτόχρονα να κατέβεις ξεκούραστος από μια πιο μακρινή διαδρομή. Αν φυσικά μπορείς να αντισταθείς χωρίς να πηγαίνεις όλη την ώρα σαν μανιασμένος, αλλάζοντας απανωτά τις ταχύτητες με το εξαιρετικό quickshifter και βλέποντας το κοντέρ να φλερτάρει με τα 300χλμ/ωρα. Βέβαια ακόμη και τότε η μοτοσυκλέτα παραμένει ακλόνητη και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι τα αεροδυναμικά φτερά βάζουν το λιθαράκι τους σε αυτό και δεν αποτελούν απλώς στοιχείο εντυπωσιασμού.
Για να αισθάνεσαι σιγουριά σε αυτές τις ταχύτητες χρειάζεσαι φυσικά τα αντίστοιχα φρένα και η δύναμη των Brembo αποδεικνύει τον λόγο που η Ducati τα εμπιστεύεται τόσο στη Streetfighter όσο και στην Panigale. Δεν είναι μόνο η δύναμη αλλά και η αίσθηση που προσφέρουν, ολοκληρώνοντας έτσι την άρτια εικόνα που έχεις για τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας σε όλους τους τομείς.
187 αλογα???????? και το νεο ZX10R βγαζει 166 στον τροχό!!!!πολύ καλη δουλεια απο Ducati!!