Το Cruiser εμφανίζει κάποιες “παιδικές ασθένειες” στο δρόμο κατά την οδηγησή του, καθώς αναρτήσεις και πλαίσιο δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων όταν βρεθεί σε ανοιχτό δρόμο και ανέβουν τα χιλιόμετρα στο κοντέρ.
Το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση μόλις ανεβήκαμε για πρώτη φορά στο Cruiser ήταν η αδυναμία του πίσω τροχού να ακολουθήσει την τροχιά του μπροστινού! Όσο κινείστε σε ευθεία γραμμή τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές καλά. Στην παραμικρή κλίση όμως το σύνολο ‘‘βουτάει’’ αναπάντεχα προς το εσωτερικό της στροφής, χωρίς μάλιστα να παρέχει εμπιστοσύνη στον αναβάτη. Οι λακκούβες (και δόξα το Θεό έχουμε πολλές από αυτές) θα στείλουν τη μοτοσικλέτα σε διαφορετική τροχιά από την επιλεγμένη. Οι ταλαντώσεις του μπροστινού συστήματος αλλά και του πλαισίου είναι πολλές και αυτό έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά στο δρόμο, η οποία δεν προσφέρει σταθερότητα. Στην πόλη και με μικρές ταχύτητες τα πράγματα είναι απλά αποδεκτά, ενώ στην εθνική με πολλά το τιμόνι ταλαντεύεται, το ψαλίδι με τον πίσω τροχό πάνε δεξιά-αριστερά, ενώ η πολύ μαλακή πίσω ανάρτηση έρχεται σε αντίθεση με το πολύ σκληρό πιρούνι αναζητώντας έτσι τη μεγάλη προσπάθεια του αναβάτη για να κινηθεί το σύνολο με ασφάλεια. Η θέση οδήγησης δε θα βολέψει τους ψηλούς, καθώς η σέλα διώχνει το σώμα προς τα εμπρός και τη μέση μακριά από το σημείο στήριξής της, ενώ τα πόδια ‘‘μαζεύουν’’ πολύ. Το αφρώδες δεν είναι καλό και τα οπίσθιά σας θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα. Τα φρένα επίσης δεν έχουν καλή αίσθηση, ενώ και στο τομέα της δύναμης δεν τα πάνε και τόσο καλά. Κάθε φορά που μαζεύεις δυνατά τις μανέτες, νιώθεις τις στρεβλώσεις του πιρουνιού, το οποίο μάλιστα τερματίζει με το παραμικρό.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 37668 αναγνώστες
