Ωμή δύναμη, ανατριχιαστική ροπή, ένας χαρακτήρας που θα μεταμορφώσει και τον πλέον εγωιστή σε απόλυτα ηττοπαθή, μια μοτοσικλέτα που θα εισβάλει σαν πολιορκητικός κριός στη ζωή σου και θα γκρεμίσει μια για πάντα ό,τι πίστευες για τις μοτοσικλέτες.
Μόλις είχα πραγματοποιήσει μερικά βήματα στα έγκατα μιας μεγάλης σκοτεινής αποθήκης, στην πορεία μου να το συναντήσω για πρώτη φορά. Στο επόμενα 2-3 βήματα το αντίκρισα να ξεπροβάλει πίσω από τεράστια μεταλλικά ράφια, αρχικά ο εμπρός του τροχός και σιγά-σιγά το μυώδες του κορμί. Συνέχισα την πορεία μου, έχοντας πλέον τη σιγουριά ότι ακολουθώ τη σωστή κατεύθυνση. Είχα «τραβήξει» το βλέμμα μου από το θηρίο, στρουθοκαμηλίζοντας στο γεγονός ότι σε λίγο θα έπρεπε να το αντιμετωπίσω. Μια ακόμα κλεφτή ματιά με έκανε να ανατριχιάσω, ενεργοποιώντας αυτομάτως τους ιδρωτοποιούς αδένες μου που έλουσαν με κρύο ιδρώτα το μέτωπό μου. Οι παλάμες μου μούδιασαν και τα γόνατά μου άρχισαν να χάνουν τη σταθερότητά τους. Ήμουν πλέον δίπλα του και οι παλμοί της καρδιάς μου το επιβεβαίωναν. Αυτή ήταν και η πιο ενδεικτική στιγμή της γνωριμίας μας, των προθέσεων του VΜΑΧ και του κατά πόσο στη διάρκεια της ανατροφής του μπήκε κάποιος στον κόπο να του εξηγήσει μερικούς από τους κανόνες του savoir vivre.
Μύες - μύες - μύες παντού πάνω σε αυτό το κορμί, όχι από αυτούς του δήθεν, του γυμναστηρίου με τη βοήθεια της κρεατίνης, αλλά από τους άλλους που δημιουργούνται στο προαύλιο των φυλακών του Αλκατράζ με αυτοσχέδια βαράκια από τσιμέντο. Μια όψη τόσο κακή που θυμίζει πρόσωπο χαρακωμένο, προσωπικότητα μεγαλωμένη από τα γεννοφάσκια στο πεζοδρόμιο, χαρακτήρα αυτάρκη και αυτόνομο που κάνει όποιον βρεθεί στη σέλα του να δείχνει και να νιώθει σαν αρωματικό κυπαρίσσι κρεμασμένο στον καθρέφτη του αυτοκινήτου.
Δύο αλουμινένιες μπούκες αέρα στα πλαϊνά του «ρεζερβουάρ» φαντάζουν κάννες αντιαεροπορικών και ένα ζεύγος διπλών, οβάλ τελικών δείχνει ικανό να αποτελέσει αντικείμενο λατρείας σε τρομοκρατικές ομάδες. Μια λεπτή φλοίδα πλαστικού καλύπτει την κλασική θέση του ρεζερβουάρ, ενώ πάνω στην τελευταία είναι ενσωματωμένη μια οθόνη υγρών κρυστάλλων με ενημερωτικές λυχνίες, τονίζοντας ακόμα περισσότερο τη μοναδικότητα του VMAX, φανερώνοντας παράλληλα τους στενούς δεσμούς του με το ένδοξο παρελθόν…
Σέλα, λίγους πόντους πάνω από το έδαφος, και μπροστά της ένας τετρακύλινδρος V4, 1.679 κ.εκ., κινητήρας να ξεχειλίζει από παντού, κάτι που δεν σου δημιουργεί περηφάνια, αλλά πραγματικό δέος και τρόμο.
Μια τετρακύλινδρη κατασκευή 200 αφηνιασμένων ίππων, έτοιμη να ποδοπατήσει ό,τι βρεθεί στο δρόμο της και να τσαλακώσει την αξιοπρέπειά σου, της οποίας υπερισχύει ο φόβος, με αποτέλεσμα το δεξί γκριπ να περιστρέφεται ευλαβικά και όχι «ωμά και ξερά», όπως αρμόζει σε ένα VΜΑΧ. Τρόμος VS φόβου
Παίρνω βαθιά ανάσα και γλιστράω στη σέλα του όσο πιο μαλακά μπορώ για να μην εξαγριώσω το «θηρίο». Ακόμα και στατικά, το VMΑΧ δείχνει καλοζυγισμένο, αφού τα 310 κιλά του καμουφλάρονται εξαιρετικά. Το χαμόγελό μου δεν θα κρατήσει για πολύ, όμως, μιας και καθώς ο κινητήρας ζωντανεύει, η ψυχή μου για άλλη μια φορά σκιάζεται. Ένας μπάσος και ξερός ήχος συνοδεύεται με την αστραπιαία κλιμάκωση του στροφόμετρου κάθε φορά που χαϊδεύω το δεξί γκριπ. Ο κρύος ιδρώτας στο μέτωπό μου ξανακάνει την ενοχλητική εμφάνισή του και μου επιβεβαιώνει ότι το «τέρας» με έχει υποτάξει ολοκληρωτικά. Πατάω το συμπλέκτη και προς έκπληξή μου, μαλακά και αθόρυβα, ενεργοποιώ την πρώτη σχέση στο κιβώτιο. Tο «τέρας» βγαίνει στον έξω κόσμο, με πολεμικές ιαχές από το πίσω λάστιχο που στριγκλίζει. Η αναστροφή με το VMAX για να βγω στον κεντρικό δρόμο με ενημερώνει και για τις υπόλοιπες ιδιόμορφες πτυχές του χαρακτήρα του. Με μεταξόνιο στα 1.700 χιλ.(!) και τιμόνι βαρύ στο στρίψιμό του, τόσο μάλιστα που θυμίζει αντίστοιχο Volvo 30ετίας στο παρκάρισμα, οι μανούβρες μαζί του απαιτούν είτε να βρίσκεσαι σε γήπεδο είτε να είσαι ημί-τρελος και να το στραμπουλίξεις με τσαμπουκά και θαρραλέο άνοιγμα του γκαζιού. Dragster Replica
Πληρώνω τα διόδια της Αττικής Οδού και νιώθω λύτρωση, μιας και ξέρω ότι θα πατήσω τα φαρδιά αλλά όχι ακραία σε διαστάσεις (200άρι πίσω) ελαστικά του σε ποιοτικό τάπητα, με ελάχιστες και ανοικτές καμπές. Πόσο μπορεί πλέον να με δυσκολέψει το «τέρας»; Ο κινητήρας γουργουρίζει και καθώς η μπάρα των διοδίων ανοίγει, μια άγνωστη δύναμη με εξωθεί ώστε να αντιμετωπίσω το VMAX έτσι όπως του αρμόζει. Ανθεκτικότατος συμπλέκτης με περίσσια αντοχή, μιας και τα 17 kgm ροπής θα μπορούσαν να στείλουν οποιονδήποτε άλλον στα κατεστραμμένα αναλώσιμα με την πρώτη επιτάχυνση. Ο κορμός μου με βία μετατοπίζεται προς τα πίσω για να σταματήσει στην πλάτη της σέλας και το ευμέγεθες shift light με ενημερώνει ότι πρέπει να αλλάξω σε δευτέρα. Καρφωτή και αν και ο κινητήρας περιστρέφεται στο κόκκινο, το σασμάν δέχεται την αλλαγή γλυκά, λες και έτσι πρέπει να συμβαίνει. Η «ωμή» επιτάχυνση με το VMAX μού φανερώνει και κάποιες άλλες πτυχές του εαυτού του. Διαθέτοντας τόσο μελετημένη γεωμετρία και ιδανικά τοποθετημένο στρόφαλο, όσο πιο δυναμικά επιταχύνει τόσο «κάθεται» κολλώντας τα ελαστικά του στο δρόμο. Το πίσω ελαστικό σπάει την πρόσφυση, αλλά δεν αποκλίνει από την ευθεία πορεία του κάνοντας την ουρά να ταλαντεύεται σαν το ψάρι έξω από το νερό. Shift light, τρίτη και το δεξί γκριπ φτάνει στο στοπ του με μεγαλύτερη γωνιακή ταχύτητα από τις δύο προηγούμενες φορές. Ένα ανεπαίσθητο αλάφρωμα του εμπρός τροχού που αιωρείται με ακρίβεια και δίχως αποκλίσεις, ελάχιστα πάνω από την κατάμαυρη άσφαλτο, με κάνει να νιώθω ότι η μοτοσικλέτα έχει τοποθετημένο στο πίσω μέρος ένα αόρατο willy bar, που εμποδίζει το «τέρας» να σηκώσει τόσο πολύ τον εμπρός του τροχό ώστε να με φέρει καπάκι, αν και φαντάζομαι ότι πολύ θα το ήθελε!
Κλείνω το γκάζι και ρολάρω για να αντιληφθώ τι ακριβώς έχω νιώσει. Ε, λοιπόν, είναι πρώτη φορά που επιταχύνοντας με μια μοτοσικλέτα, το αίσθημα που σου δημιουργείται είναι αυτό που έχεις την πρώτη φορά που ξύνεις γόνατο στην άσφαλτο. Βυθισμένος στις σκέψεις και ρολάροντας απροβλημάτιστα, χάρη στην πολλή ροπή και ελαστικότητα του τετρακύλινδρου με την περιεχόμενη γωνία των 65 μοιρών, νιώθω ότι έχω μεταμορφωθεί, έχω βαφτιστεί τιμωρός οποιουδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να με αμφισβητήσει, ενώ το πρώτο μου θύμα μόλις με προσπερνά προκλητικά. Κατεβάζω μία και καθώς η αεροτομή του Porsche ανορθώνεται, νιώθω το VMAX και εμένα να μεταμορφωνόμαστε σε ταύρο, που αντικρίζει τη φτερούγα του θηράματος, το κόκκινο πανί που κάποιος ελαφρόμυαλος μάς σήκωσε προκλητικά. Shift
light-αλλαγή, shift light-αλλαγή και Porsche εικόνα που απομακρύνεται από τον καθρέφτη, shift light-αλλαγή. Στιγμιαίο κοίταγμα στο κοντέρ που έχει ξεπεράσει τα 200 χλμ./ώρα. Κλείσιμο του γκαζιού και τροφή για σκέψη ότι το VMAX έχει γαλουχηθεί με σκοπό να αποτελεί το καλύτερο drag bike του κόσμου, κάτι που μάλλον έχει καταφέρει. Η δεύτερη σκέψη αφορά στην προστασία από τον αέρα, με τη χωστή θέση οδήγησης να παρέχει στον αναβάτη της γυμνής μοτοσικλέτας πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της κατηγορίας προστασία από τα στοιχεία της φύσης. Η έξοδος του δρόμου φτάνει σύντομα και αν δεν έπρεπε, δεν θα έβγαινα ποτέ από αυτό το στίβο μάχης που είχε μεταμορφώσει την Αττική Οδό το VMAX. Στην καθημερινότητα
Τα περιφερειακά του drag bike της Yamaha θα μπορούσαν να προέρχονται από τα superbike του Παγκοσμίου της εταιρείας. Ένα πιρούνι με θηριώδη διάμετρο στα 52 χιλ. και αμορτισέρ που εδράζεται πάνω σε μοχλικό προσπαθούν να τιθασεύσουν τα ιδιαίτερα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της μοτοσικλέτας, ώστε να την κάνουν χρηστική στις διαδρομές που θα χρειαστεί να διασχίσει μέχρι το σημείο που έχει οριστεί το ραντεβού για την παράνομη κόντρα με το τετράροδο V8. Το πιρούνι, λοιπόν, που είναι στηριγμένο με το λαιμό, με τη γωνία κάστερ στα 31 χιλ., καταφέρνει να λειτουργεί εξαιρετικά. Εκεί που ίσως δείξει αδυναμίες είναι σε γλιστερούς δρόμους, όπου τα πολλά κιλά του VMAX είναι ένας επιπρόσθετος μπελάς για εκείνο. Το πίσω αμορτισέρ παλεύει να τιθασεύσει την κτηνώδη ιπποδύναμη και ροπή, αλλά και τα καπρίτσια του άξονα της μετάδοσης, με αποτέλεσμα σε έντονα κατεβάσματα να το αναγκάζει σε αναπηδήσεις. Ίσως το καλύτερο σύστημα επιβράδυνσης που θα ταίριαζε στο VMAX να ήταν ένα αλεξίπτωτο, αλλά η
Yamaha του χάρισε εμπρός ένα ζευγάρι υπέροχων στη σχεδίαση wave δίσκων 320 χιλ. που συνεργάζονται με δαγκάνες 6 εμβόλων και πίσω, δίσκο με την «customάδικη» διάμετρο των 298 χιλ. που φέρει δαγκάνα μονού εμβόλου. Τα φρένα, κυρίως τα εμπρός, προμηνύουν για ακραίο δάγκωμα, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, χωρίς βέβαια να τολμάς να τα κατηγορήσεις. Ένα δυνατό φρένο που πρέπει να επιβραδύνει δυναμικά έναν τροχό που βρίσκεται τόσο μακριά από το κέντρο βάρους της μοτοσικλέτας, τις περισσότερες φορές έχει δυσμενείς επιπτώσεις, παρά θετικά αποτελέσματα. Η καλή αίσθηση του συστήματος πέδησης έρχεται να ενισχύσει την όποια αδύναμη φύση αυτού, ενώ και το ABS με το οποίο είναι εφοδιασμένο, θα αποτελέσει τη δικλίδα ασφαλείας κάθε φορά που το VMAX θα χρειαστεί να παίξει ένα ρόλο που δεν έχει… μελετήσει.
Σκοτεινός ο χαρακτήρας του VMAX και παραφορτωμένο με μύες το «κορμί» του. Η αισθητική της μοτοσικλέτας είναι μοναδική και από μόνη της αρκεί για να προκαλέσει ρίγη.
Όπως και στο πρώτο μοντέλο της σειράς, ο πίνακας οργάνων βρίσκεται πάνω στην κλασική θέση του ρεζερβουάρ. Το στροφόμετρο που εδρεύει -επίσης κλασικά- πάνω από το τιμόνι, διαθέτει στροφόμετρο και shift light που είναι ικανό με την έντασή του να σε ξυπνήσει ακόμα και από κώμα.
Ο αέρας φτάνει στο φιλτροκούτι μέσω αυτών των αεραγωγών που υπάρχουν εκατέρωθεν του VMAX. Το σχήμα τους είναι ιδιαίτερα απειλητικό.
Για λόγους χωροταξικούς, αλλά και για καλύτερη κατανομή των μαζών, το ρεζερβουάρ έχει μετακομίσει κάτω από τη σέλα. Αν σας έχουν απλά πει και δεν σας έχουν δείξει τον τρόπο που θα φτάσετε μέχρι την τάπα, είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρετε να γεμίσετε το VMAX.
Ο V4 κινητήρας του VMAX συγκεντρώνει όλη την προηγμένη τεχνολογία της Yamaha, διαθέτοντας συστήματα YCC-T (μεταβλητού μήκους εισαγωγές) και YCC-I (ηλεκτρονικά ελεγχόμενο άνοιγμα των πεταλούδων του ψεκασμού).
Τα διπλά τελικά των εξατμίσεων εκτείνονται απειλητικά και εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα το μοναδικό τετρακύλινδρο V ήχο του VMAX.
Το σύστημα πέδησης του VMAX είναι ιδιαίτερα σύγχρονο, αν και ρυθμισμένο να έρχεται σε αρμονία με τα ιδιόμορφα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της μοτοσικλέτας.
To VMAX είναι μια μοτοσικλέτα μοναδική, ένα καθαρόαιμο dragster bike με εξοπλισμό για δρόμο, που θα χαρίσει πρωτόγνωρα αισθήματα στον αναβάτη του.
Τιμή ( ευρώ)
25.300
↑Προσωπικότητα, απόδοση κινητήρα
↓
Τιμή, αυτονομία
Χρώματα
Λευκό, μαύρο, γκρι
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Κινητήρας
4T, V4, Y/Ψ
Κυβισμός (κ.εκ.)
152
Ισχύς (ίπποι/σ.αλ.)
200/9.000
Ροπή (kgm/σ.α.λ.)
17/6.500
Τροφοδοσία
Ηλ. ψεκασμός
Χωρητ. Ρεζερβουάρ (λτ.)
15
Κατανάλωση (λίτρα/100χλμ.)
12,5
Βάρος (δίχως καύσιμο)
310
Κατανομή βάρους Ε/Π
Δ.Α.
Τελ. Ταχύτητα (χλμ./ώρα)
220
Πλαίσιο-Αναρτήσεις-Φρένα
Τύπος
Αλουμινίνου, διαμάντι
Αναρτήσεις Ε
Ανεστραμμένο πιρούνι
Διαδρομή (χιλ.)
120
Αναρτήσεις Π
Αμορτισέρ
Διαδρομή
110
Φρένα Ε (χιλ.)
2Δ/320
Φρένα Π (χιλ.)
Δ/298
Τροχοί-ελαστικά
Ελαστικό Ε
120/70-18"
Ελαστικό Π
200/50-18"
Διαστάσεις
Μήκος
2.395
Μεταξόνιο
1.700
Ύψος σέλας
775
Εξοπλισμός
ABS
•
Μίζα
•
Μανιβέλα
x
Στροφόμετρο
•
Κοντέρ
•
Ένδειξη θερμοκρασίας
•
Ένδειξη βενζίνης
•
Μερικός χιλιομετρητής
•
Φέρινγκ
x
Ρυθμιζόμενες μανέτες
•
Κεντρικό σταντ
x
Πλάγιο σταντ
•
Σχάρα
x
Κλειδαριά κράνους
x
Ρυθμιζ. εμπρός ανάρτηση
•
Ρυθμιζ. πίσω ανάρτηση
•
•: στάνταρ, x: δε διατίθεται
Βαθμολογία
7,88
Ενεργητική ασφάλεια
8
Οδική συμπεριφορά
8
Κινητήρας-Κιβώτιο
9
Φρένα
8
Ποιότητα κατασκευής
9
Άνεση
7
Κατανάλωση
8
Εξοπλισμός-Τιμή
6
Συμπέρασμα
Πραγματικά για λίγους Η ιστορία του VMAX ξεκινά το 1985 στη μακρινή Αμερική. Η μεγάλη δημοτικότητα που απολάμβαναν οι παράνομοι αγώνες Dragster με τα θηριώδη V8 αυτοκίνητα, οδήγησε τη Yamaha στη δημιουργία του VMAX. Ύστερα από αρκετά χρόνια το VMAX δεύτερης γενιάς κάνει την εμφάνισή του αρχικά ως πρωτότυπο, μέχρι που η Yamaha καταλήγει στο τελικό του σχήμα, βγάζοντάς το φέτος στην παραγωγή.
Η τιμή του στα 25.300 ευρώ είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει μακριά του πολύ κόσμο, αλλά, έτσι και αλλιώς, το VMAX είναι μια μοτοσικλέτα που απευθύνεται σε πραγματικά λίγους και σίγουρα όχι σε αυτούς που έχουν μόνο τα χρήματα για να το αποκτήσουν...
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 9841 αναγνώστες
