Ετοιμοπόλεμη, δυναμική εμφάνιση, με το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα σε έντονο πορτοκαλί χρώμα, με έξυπνες μαύρες λεπτομέρειες για μείωση του όγκου -όπως οι ζάντες της D.ID., το πιρούνι, η ποδιά, ο πίσω λασπωτήρας, ο κινητήρας, τα πλαϊνά πλαστικά και τα πλαστικά του ρεζερβουάρ (ή τουλάχιστον εκεί που συνήθως βρίσκεται το ρεζερβουάρ, καθώς στο Enduro θα βρείτε την τάπα στο πίσω μέρος της σέλας). Λευκό χρώμα και πορτοκαλί πινελιές γαρνίρουν το μπροστινό ψηλό φτερό, τα πλαϊνά πλαστικά που προστατεύουν το ψυγείο, και το πίσω πλαστικό της ουράς. Σε αισθητική διαφέρει ελάχιστα από τα απολύτως πολεμικά EXC μοντέλα, ενώ από την άλλη πλευρά δεν έχει τίποτα κοινό με οποιαδήποτε μοτοσικλέτα “διπλής χρήσης”, On-Off ή Adventure παραγωγής -είναι απείρως πολεμικότερη. Και φανταστείτε πως μιλάμε ακόμα... για την εμφάνιση. Που να φτάσουμε και στις επιδόσεις. Δυνατά ονόματα στα περιφερειακά, βάζουν υποψίες και στον πλέον άσχετο πως εδώ έχει να κάνει με κάτι ξεχωριστό. WP, Brembo, D.I.D., Metzeler Sahara, Bosch, Neken. Πολύ καλή η ποιότητα βαφής, συναρμογής και πλαστικών, ενώ παντού πάνω στη μοτοσικλέτα βρίσκεις καλές βίδες τορξ. Μικρή αισθητική παραφωνία τα καλώδια μπροστά από τα όργανα, που είναι ατακτοποίητα, προεξέχουν και ενοχλούν στο μάτι.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;