Η σημασία της χρήσης κράνους και προστατευτικού εξοπλισμού στην μοτοσυκλέτα, δεν επιδέχεται καμίας απολύτως αμφισβήτησης. Γιατί λοιπόν, είναι τόσοι πολλοί οι αναβάτες που δεν τα χρησιμοποιούν;
Γενικά, σαν λαός, είμαστε πολύ πεισματάρηδες. Αν βάλουμε κάτι στο κεφάλι μας, πολύ συχνά νομίζουμε ότι είναι αυτό και μόνο αυτό το σωστό και όχι απλά δεν ακούμε την άλλη γνώμη, αλλά την αφορίζουμε κιόλας. Αυτό που δεν λέμε να βάλουμε όμως στο κεφάλι μας γενικότερα, είναι τόσο το κράνος αλλά και η ανάγκη να χρησιμοποιούμε εξοπλισμό προστασίας στην μοτοσυκλέτα. Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην χρήση κράνους, θα λέγαμε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα μάλλον των προστίμων της αστυνομίας και όχι της συνειδητοποίησης της ανάγκης χρήσης τους.
Όσον αφορά τον συμπληρωματικό εξοπλισμό, πολλοί αναβάτες θεωρούν ότι μπουφάν-γάντια-μπότες δεν είναι απαραίτητα στις μικρές ταχύτητες ή μέσα στην πόλη, είτε σε χρήση scooter ή παπιού, αντί μοτοσυκλέτας. Αυτό όμως είναι ένας πολύ επικίνδυνος μύθος, αφού στατιστικά, τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία συμβαίνουν ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες! Γιατί λοιπόν δεν προστατευόμαστε; Τι πρέπει να συμβεί, για να καταλάβουμε την σημασία του κράνους, του μπουφάν, των γαντιών; Ή βασικά έχουμε σκεφτεί τι μπορεί να συμβεί, σε περίπτωση που ένας αναβάτης πάθει ατύχημα χωρίς εξοπλισμό;
Μια πτώση από απλό γλίστρημα του ποδιού, για έναν άνθρωπο ύψους 1,70, σημαίνει ότι το κεφάλι του θα χτυπήσει το έδαφος με ταχύτητα περίπου 20 χμ/ώρα. Είναι γνωστό ότι τέτοιου είδους πτώσεις μπορούν πολύ εύκολα, να είναι θανατηφόρες. Τι λοιπόν μπορεί να μας κάνει να πιστεύουμε, ότι μπορούμε να επιβιώσουμε από μια πιθανή πρόσκρουση σε όχημα, οδόστρωμα η πεζοδρόμιο; Γιατί κατά πάσα πιθανότητα, το ατύχημα αυτό ΔΕΝ θα μας συμβεί με 20 χιλιόμετρα την ώρα.
Αφήνοντας το ζήτημα του κράνους στην άκρη, ας περάσουμε στο μπουφάν και στα γάντια. Πόση σημασία έχουν αυτά τα δύο τμήματα εξοπλισμού; Πάμε πάλι με ένα απλό παράδειγμα: Θα θέλατε να ακουμπήσετε τα γυμνά σας χέρια πάνω σε έναν τροχό μηχανουργείου που περιστρέφεται; Όχι, ε; Αυτή ακριβώς όμως είναι η αναλογία, αν ένας αναβάτης πέσει στην άσφαλτο και συρθεί για αρκετά μέτρα! Έχετε δει φωτογραφίες στο Internet, από αναβάτες που κυριολεκτικά κατέστρεψαν το δέρμα τους μετά από ατύχημα, στο οποίο δεν φορούσαν εξοπλισμό; Φανταζόμαστε ότι δεν θα θέλατε να είστε στην θέση τους…
Και όμως, παρά τον προφανή κίνδυνο, όπως είπαμε και παραπάνω, είναι τεράστιος ο αριθμός μοτοσυκλετιστών που τον αγνοούν επιδεικτικά. Μήπως λοιπόν, όσο κακό και αν ακούγεται, πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε; Μήπως αυτός είναι ο τρόπος ένας τελείως ασυνείδητος αναβάτης να καταλάβει τι κίνδυνο διατρέχει, αφού δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και με την ασφάλειά του ως προτεραιότητα; Δεν ευχόμαστε το κακό σε κανέναν αναβάτη! Ωστόσο, η διαρκής ασυνειδησία είναι, από ένα σημείο και πέρα, επιλογή. Και καθώς κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη των πράξεών του, στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό!
Για αυτό, ας σκεφτούμε όλοι τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την χρήση της μοτοσυκλέτας. Ο προστατευτικός εξοπλισμός είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητος και, επιπλέον, η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από την θεραπεία. Ας μην ξεχνάμε επίσης το εξής: Κάποιος μας περιμένει να επιστρέψουμε, υγιείς και ζωντανοί, κάθε μέρα. Σε ποιο βαθμό συνειδητοποιούμε ότι μια δική μας απερισκεψία, μπορεί να καταστρέψει όχι μόνο την δική μας ζωή, αλλά και πολλών άλλων;
Εσείς τι λέτε; Γιατί είναι τόσοι πολλοί οι αναβάτες που δεν χρησιμοποιούν σωστό εξοπλισμό; Δεν συνειδητοποιούν τους πιθανούς κινδύνους; Μήπως θα έπρεπε να τιμωρείται ως παράβαση η μη χρήση εξοπλισμού εν γένει, αντί μόνο το κράνος;
