Ποια είναι η «μαγική» συνταγή για ένα μοντέλο ώστε να πετύχει στην αγορά; Μήπως...δεν υπάρχει καν και η επιτυχία είναι θέμα τύχης; Ποια μοντέλα «καίγονται» να αντιγράψουν οι ανταγωνιστές τους;
Δεν είναι μυστικό ότι στο πέρασμα των χρόνων, έχουν εμφανιστεί μοντέλα μοτοσυκλετών που μονοπώλησαν για κάποιο διάστημα στις αγορές, για πολλούς λόγους. Μάλιστα κάποια από αυτά έκαναν τόσο καλά τη δουλειά τους και πέτυχαν τόσο πολύ, που έφεραν σημαντικά κέρδη στις εταιρείες τους, πραγματικά...χρυσωρυχεία! Ποια όμως είναι η συνταγή που φέρνει την φρενίτιδα...αν υπάρχει κάτι τέτοιο;
H πολλαπλότητα ρόλων αρέσει πάντα
Ένα όχημα για όλα. Το πακετάκι αυτό πάντα αρέσει στη μάζα, ακριβώς επειδή η μάζα αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Δεν είναι πολλοί οι αναβάτες, που έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν πάνω από μία μοτοσυκλέτες για κάθε ξεχωριστή χρήση –και όσοι μπορούν, δεν διστάζουν να αγοράσουν ένα μοντέλο για το κάθε τους κέφι! Στοιχείο-κλειδί λοιπόν είναι η πολλαπλότητα ρόλων, με ένα τρανό παράδειγμα, ας πούμε, την Suzuki V-Strom 650. Οι μοτοσυκλέτες αυτές δεν έχουν ιδιαίτερα εύκολο ρόλο καθώς πέρα από το να τα κάνουν όλα, πρέπει να τα κάνουν και όσο καλά γίνεται! Αν μια τέτοια συνταγή πετύχει, έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να σπάσει τα ταμεία.
Το image πουλάει σαν ζεστό ψωμί
Όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχθούμε, υπάρχουν κάποιες μοτοσυκλέτες και δίκυκλα γενικότερα, που όλοι σταματήσαμε να χαζέψουμε...Πάρτε για παράδειγμα, μια κτηνώδη R1200GS ή μια Multistrada… Το image παραμένει πανίσχυρος πόλος έλξης αναβατών και αγοραστών μοτοσυκλέτας, αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κοινωνική μας διαβίωση γενικότερα. Όλοι έχουμε, λίγο ή πολύ, την ανάγκη να ελκύσουμε την προσοχή! Οι εταιρείες μοτοσυκλετών όχι μόνο το ξέρουν πολύ καλά, αλλά επενδύουν τεράστια ποσά σε μελέτες και σχεδιαστές, προκειμένου να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα. Σε κάποιες μάρκες μάλιστα η επιτυχία φτάνει πέρα και από ένα ή δύο μοντέλα, καθορίζοντας πλέον την ίδια την μάρκα στην συνείδηση των αναβατών –γίνεται αλήθεια, μια μάρκα χρυσωρυχείο...
Φθηνότερος αλλά όχι φθηνιάρικος
Για να χτυπήσει ένα νέο μοντέλο τους ανταγωνιστές του, η πιο γρήγορη απάντηση που μπορεί να σκεφτεί οποιοσδήποτε από εμάς είναι να διατεθεί φθηνότερο. Η τιμολόγηση ενός μοντέλου ωστόσο είναι πολύ δύσκολη δουλειά, καθώς αν η τιμή χαμηλώσει πολύ αναγκαστικά αυτό θα γίνει εις βάρος κάποιου χαρακτηριστικού στη μοτοσυκλέτα, κυρίως της ποιότητας. Επίσης, αν ένα μοντέλο είναι...καραμπινάτα φθηνότερο από τον ανταγωνισμό, πέφτει στο εξής παράδοξο: οι αγοραστές δεν το προτιμούν, ακριβώς για αυτό το λόγο -επειδή «κάτι τους βρωμάει, για να είναι τόσο φθηνότερο». Πρέπει λοιπόν μια εταιρεία να δείξει ότι όχι απλά πουλάει φθηνότερο προϊόν, αλλά το προϊόν αυτό είναι και καλύτερο από τον ανταγωνισμό. Αν αυτό λειτουργήσει, γίνεται...πανικός. Παράδειγμα των τελευταίων ετών, η Yamaha και η σειρά MT.
Το «πρώτος και καλύτερος» δεν βγήκε τυχαία
Έχει συμβεί πάνω από μία φορές μια νέα μοτοσυκλέτα να καταφέρει να κάνει έκρηξη στην αγορά, αλλάζοντας τα δεδομένα, κερδίζοντας τις εντυπώσεις του κόσμου αλλά και των ανταγωνιστών, σε επίπεδο αυτοί μετά...να τρέχουν για να προλάβουν τις εξελίξεις! Όταν η Honda, για παράδειγμα, παρουσίασε το Fireblade το 1992 έπιασε στον ύπνο όλους τους κατασκευαστές του κόσμου, στην κατηγορία των σπορ μοτοσυκλετών και καθιερώθηκε μια για πάντα στη συνείδηση πολλών αναβατών. Είναι γνωστό το πόσο έντονα απάντησαν οι υπόλοιποι κατασκευαστές στα επόμενα χρόνια σε εκείνη την κατηγορία...Αν λοιπόν ένα μοντέλο μοτοσυκλέτας είναι «το πρώτο» σε κάτι που κερδίζει την επιτυχία και οι άλλοι κατασκευαστές τρέχουν να το φτάσουν ή και να το...αντιγράψουν, έχει πετύχει το στόχο του. Χώρια που συνήθως «ο πρώτος» και το «original» δύσκολα αποκαθηλώνεται από το μυαλό του κόσμου...
Τι λέτε εσείς; Υπάρχει η συνταγή της επιτυχίας και αν ναι, ποια είναι; Ποια μοντέλα είναι «χρυσωρυχεία» για την ελληνική αγορά; Θέμα τύχης η προσεκτικής μελέτης, η απόλυτη καθιέρωση;
