Η ευκολία με την οποία η Breva πλαγιάζει είναι μεγάλη. Τα 231 κιλά δηλώνουν το "παρών" μόνο όταν μειωθεί η πρόσφυση.
Πριν καλά-καλά το σκεφτώ, είχε ξημερώσει, είχα φάει και το πρωινό μου και ήμουν έτοιμος να πατήσω το αγχολυτικό μαγικό κουμπί.
Εχετε βρεθεί ποτέ στην επαρχία της Τοσκάνης; Βρίσκεται στην κεντρική Ιταλία και περιτριγυρίζει τρεις γνωστές και αξιόλογες μεσαιωνικές πόλεις της χώρας, τη Φλωρεντία, τη Σιένα και την Πίζα. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί πρέπει να είναι περήφανοι για τους δρόμους τους. ¶ν κανονίζετε κάποια δίτροχη εξόρμηση στην Ιταλία, φροντίστε να περάσετε απαραιτήτως από εκεί. Στους δρόμους της Τοσκάνης, λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε την Breva. Βλέπετε, οι επαρχιακοί δρόμοι της Toσκάνης ήταν το τέλειο μέρος για να ξεδιπλώσει όλες τις αρετές της.
Το πολύ καλό ζύγισμα και το χαμηλό κέντρο βάρους είναι οι βασικοί σύμμαχοι της νέας Breva. Παρ' όλο που η αίσθηση που σου αφήνει είναι μαλακή, η συμπεριφορά της στο δρόμο είναι πάρα πολύ καλή, τουλάχιστον για τα δεδομένα της κατηγορίας. Η σέλα είναι πολύ μαλακή, τα χέρια τοποθετούνται ψηλά, σε ξεκούραστη όμως θέση, και ο κορμός σκύβει ελαφρώς προς τα εμπρός. Οι αναρτήσεις είναι ρυθμισμένες προς όφελος τόσο της οδικής συμπεριφοράς όσο και της άνεσης, κάπου στη μέση δηλαδή. Στον εγκάρσια τοποθετημένο κινητήρα και στις μεγάλες περιστρεφόμενες μάζες του, οφείλεται και ένα σημαντικό μέρος από τη θετικότητα με την οποία η Breva στρίβει και διατηρεί σταθερή τροχιά ακόμα και σε μεγάλες και γρήγορες καμπές. Τα κατορθώματά της, ιδιαίτερα σε ένα πολύ στριφτερό κομμάτι, ήταν πράγματι πέρα από κάθε προσδοκία και σαφώς μεγαλύτερα απ' αυτά που περίμενα. Στιβαρό ήταν και το 45άρι μπροστινό, παρ' ότι σε δυνατές επιβραδύνσεις βούλιαζε "κομματάκι" περισσότερο. Το πίσω αμορτισέρ ήταν γρήγορο και διάβαζε καλά ό,τι έβρισκε μπροστά του. Τα φρένα της Brembo ήταν δυνατά, το μπροστινό όμως δεν με έπεισε ότι αποτελούταν από δύο 320άρηδες δίσκους. Ηταν προοδευτικό, η αίσθηση του ήταν λίγο ασαφής και όταν ζεσταινόταν πολύ απαιτούσε περισσότερη δύναμη στη μανέτα. Αντίθετα, το πίσω των 282 χιλ., ήταν πολύ καλό.
Ο φρεσκαρισμένος κινητήρας των 1.064 κ.εκ. δείχνει και είναι εύστροφος. Οι κραδασμοί του έχουν μειωθεί σημαντικά, ενώ όσοι απομένουν, που εξακολουθούν να είναι σημαντικοί, φτάνουν στον οδηγό σαν γλυκές, συνεχείς και "λαστιχένιες" δονήσεις, χωρίς να γίνονται ενοχλητικοί. Σκορτσάρισμα δεν υπάρχει, ο ψεκασμός είναι λίγο νευρικός χαμηλά και όταν οι στροφές ανέβουν ο V2 ροπιάζει (86 ίπποι/7.500 σ.α.λ.)! Σύμφωνα με τη Moto Guzzi, η μέγιστη ροπή αποδίδεται στις 6.800 σ.α.λ. (8,6 kgm), δηλαδή αρκετά υψηλά. Το νούμερο αυτό επαληθεύεται και στο δρόμο. Υπήρξαν φορές που για να ξεκολλήσει η Breva χρειαζόταν κατέβασμα, κάτι όμως όχι και τόσο καλό για έναν V2, χωρητικότητας 1.064 κ.εκ. Το γκάζι, χαμηλά, επαρκεί για χαλαρές βόλτες και απαλές επιταχύνσεις, όχι όμως και για να ξεκολλήσουν τα 231 στεγνά κιλά της μοτοσικλέτας. Για να υπάρχει δύναμη στο γκριπ του γκαζιού πρέπει οι στροφές να ξεπερνούν τουλάχιστον τις 5.000 σ.α.λ. και για να κινηθεί γρήγορα, όπως η Breva ξέρει καλά να κάνει, πρέπει να φλερτάρουν τους κόφτες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μου δημιουργήθηκε η περίεργη εντύπωση ότι οδηγούσα μονοκύλινδρο.
Το ρελαντί του V-90 είναι σταθερό, η απόδοσή του επίσης σταθερή όσο και να ζεσταθεί, με εξαίρεση τα “τσίκι-τσίκι” που ξεφεύγουν από τα καπάκια των κεφαλών, που λόγω διάταξης, βρίσκονται πολύ κοντά στον αναβάτη. Ο άξονας με το σύστημα CA.R.C είναι αθόρυβος, δυνάμεις αντίδρασης δεν υπάρχουν και το νέο κιβώτιο είναι πραγματικά εξίσου αθόρυβο, ελαφρύ και θετικό. Σε απότομες και δυνατές αλλαγές, ο ξηρός "αυτοκινητάδικος" συμπλέκτης δείχνει να αργεί. Ωστόσο, είναι προοδευτικός και η σκληρότητα στη μανέτα μέτρια.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
