Η μεγάλη απόσταση που έχουν οι τροχοί του Griso ανάμεσά τους, σημαίνει ότι αφήνουν αρκετό χώρο εκεί πάνω για δύο αναβάτες ακόμα και αρκετά άνω του μετρίου αναστήματος. Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει μόλις ανέβεις επάνω του, είναι το πολύ μεγάλο τιμόνι, το οποίο, όπως ανακαλύπτεις αμέσως μετά, δημιουργεί πολύ καλούς μοχλούς για τον έλεγχο της μοτοσικλέτας. Από την άλλη βέβαια βρίσκεται μακριά από τη σέλα, τεντώνοντας τα χέρια (και κατά συνέπεια τη μέση) αρκετά μπροστά, δημιουργώντας μία ελάχιστα σκυφτή θέση οδήγησης, στην οποία ίσως να μην μπορέσουν να αντεπεξέλθουν οι μικρόσωμοι αναβάτες. Ο συμπλέκτης δουλεύει πολύ καλά, ιδιαίτερα στις εκκινήσεις από στάση, όπου και θα "τραβήξει" τη μοτοσικλέτα μακριά, σε συνδυασμό πάντα με τη ροπή του μοτέρ. Στις ευθείες ακόμα και με πολλά στο κοντέρ, το Griso εμφανίζεται πολύ σταθερό, με μοναδικό μειονέκτημα φυσικά την απώλεια προστασίας από τον αέρα (όπως όλα τα γυμνά άλλωστε). Στις ανοιχτές στροφές το σύνολο δε θα αντιμετωπίσει κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα, γέρνοντας το κορμί του και κρατώντας την πορεία του σταθερή κάτω από όλες τις συνθήκες.
Τα πράγματα γίνονται λίγο…χλωμά στα κλειστά κομμάτια, όπου η μοτοσικλέτα δε θα καταφέρει να δώσει τα απαραίτητα ποσά εμπιστοσύνης, μόνο όμως στον αναβάτη ο οποίος θα θελήσει να κινηθεί σε sport ρυθμούς.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
