| Το απαγορευμένo |
| Kawasaki Z1000 |
Διαβάστηκε από 11486 αναγνώστες
|
|
|
|
| Στην αρχή ο Θεός βαριόταν. Έτσι, έφτιαξε τον Αδάμ για να του κάνει παρέα. Μετά, όμως, βαριόταν ο Αδάμ. Έτσι, ο Θεός έφτιαξε την Εύα να κάνει παρέα στον Αδάμ. Όπως ήταν φυσικό, ο Αδάμ ξέχασε το Θεό και αφοσιώθηκε στην Εύα. Κι ο Θεός έπλασε το φίδι, που μια μέρα, μεταμορφωμένο σε σέλα μοτοσικλέτας…
|
|
|
Η συνέχεια στη Βίβλο νούμερο δύο, με ημερομηνία κυκλοφορίας το 2012. Για να μη σας κρατάμε όμως σε αγωνία, θα σας αποκαλύψουμε ορισμένες ενδιαφέρουσες σκηνές για τον ήρωα του βιβλίου, τον Ιάπωνα πολέμαρχο Kawasaki Z1000, μακρινό απόγονο του Σογκούν Tokugawa Ieyasu, έναν από τους ανθρώπους που κατέστησε την πόλη Έντο (σημερινό Τόκιο) ως τη βάση της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Ο Z1000 ήταν από γεννησιμιού του μεγαλόσωμο αγόρι. Στο σχολείο δεν τον πείραζε κανείς, ενώ η πρώτη του δουλειά στα 18 ήταν σωματοφύλακας. Μεγάλωσε στη συνοικία της Kagurazaka, την τελευταία συνοικία του Τόκιο που μπορείς να συναντήσεις ακόμα γκέισες.
Η καρδιά του έχανε μερικούς χτύπους κάθε φορά που τις έβλεπε στο δρόμο και ανακλαστικά τού ερχόταν στο μυαλό ο καθολικός ιερέας της γειτονιάς και τα αφρισμένα του κηρύγματα για την κατάρα του φιδιού που "εκείνες" είχαν προκαλέσει. Ο Tokugawa Ieyasu, από την άλλη, έλεγε: "Η ζωή είναι ένα μακρινό ταξίδι, κουβαλώντας ένα βαρύ φορτίο".
|
|
Το προπατορικό αμάρτημα
Φυσικά, το φταίξιμο ήταν της γυναίκας. Της πρώτης γυναίκας. Ήταν αδύναμη και υποκινούμενη από τον καταραμένο όφιν, εν τέλει ενέδωσε στον πειρασμό, δοκιμάζοντας τον απαγορευμένο καρπό από το δέντρο της γνώσης. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το προπατορικό αμάρτημα είναι υπεύθυνο για τα περισσότερα δεινά της ανθρωπότητας. Από το διωγμό από την Εδέμ μέχρι τους πόνους της γέννας και από την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου μέχρι το θάνατό μας. Λαμπρά. Και κάπου εδώ, μπαίνει στην ιστορία μας και ο Ιάπων Ζ1000. Ημίγυμνος, με στόφα πολεμιστή, προσαρμοσμένος όμως στα σύγχρονα αστικά πεδία μαχών, έχοντας περάσει εντατική εκπαίδευση για την τρίτη του νεότητα, βελτιωμένος παντού το 2010, ήρθε και στη χώρα μας για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όποιον έχει τη διάθεση να τον προσλάβει. Κλείσαμε ραντεβού έξω από ένα μπαράκι στον ¶γιο Παντελεήμονα. Όπως έδινα την παραγγελία στο σχιστομάτη μπάρμαν, του ψιθύρισα και το συνθηματικό.
Ο καταραμένος όφις
Δεν είχα προλάβει να ξεστομίσω τις παραπάνω λέξεις και το στιβαρό χέρι του μπάρμαν με έσπρωχνε ήδη προς την αποθήκη. Έκλεισε την πόρτα πίσω μου, αφήνοντάς με παρέα με το Ζ. Παρόλο που με είχαν προειδοποιήσει να κάνω τα στραβά μάτια, το βλέμμα μου αυτόματα καρφώθηκε στη σέλα του. Το φίδι το καταραμένο! Υπενθύμιση του πρώτου αμαρτήματος και της κατάρας του είδους. Οι άλλοι δεν καταλάβαιναν. Νόμιζαν ότι επρόκειτο απλώς για λαϊκό γούστο. Δεν ήταν έτσι. Ούτε τον ένοιαζε τι σκέφτονταν εκείνοι. Οι άλλοι. Δεν είχε να αποδείξει τίποτα σε κανένα. Το χρώμα του δέρματος στο Ζ ήταν μια αμαρτωλή απόχρωση του κόκκινου, ο κινητήρας, το πλαίσιο και τα πρωτόγνωρα πλαστικά καλύμματα του πιρουνιού, όλα μαύρα, διάστικτα με χτυπητές χρυσές λεπτομέρειες, τόσο σε μικρά πλαστικά κομμάτια εμπρός όσο και στα τελικά των εξατμίσεων. Εντυπωσιακό.
Πλησίασα περισσότερο και αντίκρισα τα όργανα. Μία κυκλώπεια ψηφιακή οθόνη, ρυθμιζόμενη σε τρεις θέσεις, ώστε να βλέπει υπό σωστή γωνία τις ενδείξεις ο εκάστοτε αναβάτης. Την ημέρα το χρώμα της οθόνης είναι έντονο κίτρινο, πανέμορφο στιλιστικά, θυμίζοντας τις πρώτες οθόνες που είχαν βγει για υπολογιστή. Το βράδυ, ο φωτισμός την βάφει σε ένα πορτοκαλί χρώμα. Ο Ζ φαινόταν συνεργάσιμος, οπότε γύρισα το κλειδί στο διακόπτη που δεν βρίσκεται πάνω στο τιμόνι, αλλά μπροστά ακριβώς από το ρεζερβουάρ, και το όργανο γέμισε με μπάρες και νούμερα. Πίεσα ελαφρά τη μίζα και ένας μπάσος, γεμάτος -αλλά νόμιμος- ήχος ξεχύθηκε από τις τέσσερις κάνες των διπλών τελικών. Το φίδι της σέλας, μου έγνεψε να ανέβω. "Φάε. Δεν θα πάθεις τίποτα. Παραμύθια σού είπε για τον απαγορευμένο καρπό ο Μεγάλος". Η Εύα το έκανε, ο Αδάμ το έκανε… ποιος ήμουν εγώ να αρνηθώ τη φύση μου; Καβάλησα, κούμπωσα -με αρκετό θόρυβο είναι η αλήθεια- πρώτη και πριν προλάβω καν να αφήσω το συμπλέκτη, το φίδι είχε ήδη αρχίσει να χαράζει το σημάδι του στην άσφαλτο, με τον πίσω τροχό να στριγκλίζει από ηδονή.
Το ιερό φίδι
Μπορεί στη Βίβλο το φίδι να έχει αρνητική σημειολογία, στην αρχαία Ελλάδα, όμως, λατρευόταν ως σύμβολο του Κτήσιου Δία, ενώ πασίγνωστο είναι το άγαλμα του μινωικού πολιτισμού, της Θεάς με τα φίδια. Για να μην αρχίσω καν να μιλάω για τον Ασκληπιό και την Ιατρική. Πάντως, υπ’ όψιν για τους αρνητές του όφεως, ο Ιάπων Ζ έρχεται και σε περισσότερο αποδεκτές αποχρώσεις και χωρίς τη σέλα φιδιού.
Μία εβδομάδα παρέα με το Ζ, πέρασε γρήγορα. Η άποψή μου, από την πρώτη μέχρι την τελευταία βόλτα, παρέμεινε ίδια. Σίγουρα στην αρχή ήμουν λίγο επιφυλακτικός, το επάγγελμα βλέπετε, όμως σιγά-σιγά πέταξα στον κάδο και τις τελευταίες προκαταλήψεις. Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια μοτοσικλέτα που καίει με την ίδια ευκολία βενζίνη και αδρεναλίνη. Το νέο και βελτιωμένο Ζ είναι από τη μία τόσο πολιτισμένο ώστε να απορείς για την πρόοδο της Kawasaki στο θέμα, αλλά από την άλλη, όσο άγριο πρέπει να είναι ένα streetfighter ώστε να ξυπνάει το ζώο μέσα σου. Λεπτές ισορροπίες, στις οποίες το νέο Ζ αριστεύει!
¶νετη θέση οδήγησης, ελαφρώς σκυμμένος ο αναβάτης. Σίγουρα ο αναβάτης δεν έχει την ίδια άνεση, όμως αυτές είναι οι επιταγές της σκληρής κατηγορίας των urban warriors. Η ψηφιακή οθόνη είναι μεν όμορφη και περιλαμβάνει δείκτη βενζίνης, όμως δεν έχει λυχνία ρεζέρβας και όταν αρχίσει να αναβοσβήνει η αχνή ένδειξη της μίας μπάρας στο όργανο, είναι πολύ πιθανό να μην τη δεις. Ταυτόχρονα, έχει μόνο τις βασικές ενδείξεις. Εκτός από χιλιόμετρα ανά ώρα και στροφές ανά λεπτό, έχει δύο μερικούς χιλιομετρητές, ολικό και ρολόι. Ούτε ένδειξη θερμοκρασίας έχει ούτε ταχύτητας κιβωτίου ούτε άλλα φρου-φρου κι αρώματα. Back to basics.
Μετά από τη ματιά στα όργανα, τις εντυπώσεις κλέβει σίγουρα ο κινητήρας. Με τη βοήθεια του κοντού κιβωτίου και με τις αλλαγές που δέχθηκε για το 2010, το τετρακύλινδρο σύνολο τραβά από χαμηλά σαν ρυμουλκό υπερωκεάνιου. Συγκρίνεται άμεσα με CB1000R και με το Triple της Triumph, ενώ διαθέτει πολύ μεγαλύτερα αποθέματα δύναμης ψηλά και από τους δύο αντιπάλους του. Περάστε τις 7.000 στροφές και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Στην πόλη, το κιβώτιο αποδεικνύεται λίγο σφιχτό, απαιτώντας πίεση από το μποτάκι για να αλλάξει σχέση. Από την άλλη, ο μηχανικός συμπλέκτης μπορεί να μην διαθέτει εντυπωσιακά ρυθμιζόμενη μανέτα, αλλά είναι ελαφρύς και ακριβής.
Τα σχετικά σκληρά ελαστικά της Dunlop αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν επαρκώς τη δύναμη του Ζ, ενώ μαζί με την εμπροσθόβαρη κατανομή των μαζών, αποτελούν αιτία για ένα διαρκές burnout, σε κάθε φανάρι, στατικό ή rolling, εύκολα και απολύτως ελεγχόμενα. Μόνη παραφωνία το εύκολα ερχόμενο γλίστρημα υπό κλίση. Ένα ζευγάρι μαλακότερα ελαστικά θα βοηθήσει τα μέγιστα, όμως θα φαγωθεί σε λίγα… δευτερόλεπτα από τον αχόρταγο Ιάπωνα. Τα ελαστικά δεν σταματούν να στριγκλίζουν, ενώ, ταυτόχρονα, το… σουζοτίμονο του Ζ (στενό και με κλίση προς τα εμπρός, σαν τα παλιά ΒΜΧ ποδηλατάκια των πιτσιρικάδων μαστόρων της σούζας) βοηθά τον αναβάτη να σηκώσει σούζα ακόμα και σε γλιστερό οδόστρωμα. Και τι σούζα! Τι σούζες! Βασιλικότερες του βασιλέως. Με πρώτη, με δευτέρα, να αλλάζεις τρίτη, το όργανο δεν το κοιτάς, δεν θέλεις να πιστέψεις ότι διανύεις ευθείες στη μία ρόδα με τα χιλιόμετρα να ξεπερνούν τα διακόσια, αλλά… αυτή είναι η φύση του Ζ. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ψέματα. Μπορεί. Μπορεί και παρα-μπορεί να κάνει ήρεμη βόλτα, αν βρεθεί ο αναβάτης που θα καταφέρει να κρύψει τα ένστικτά του και να μην αναζητήσει τον απαγορευμένο καρπό. ¶νετο, ήρεμο, βολταδόρικο. Βάζεις μια τετάρτη, μια πέμπτη, και τις ξεχνάς. ΑΝ μπορείς να το κάνεις αυτό, σου αξίζουν συγχαρητήρια. Είσαι πιο ώριμος από μένα. Είσαι πιο ήρεμος. Η ιδέα της… χαμηλής κατανάλωσης καυσίμου, σε γοητεύει. Είσαι κατασταλαγμένος και δεν είχες καν προσέξει τις φολίδες της σέλας. Σε θαυμάζω.
Ο χορός της κόμπρας
Ο κινητήρας απέκτησε και αντικραδασμικό άξονα, γλυκό, διατηρώντας επίτηδες όσους κραδασμούς χρειάζονται για να εμπνέει τον αναβάτη. Τους νιώθεις μόνο στις σόλες των παπουτσιών και κάπου μακρύτερα… δεν περνάνε στο fat-bar τιμόνι ούτε κάνουν τους καθρέφτες να τρέμουν. Απλώς αισθάνεσαι μια υποβόσκουσα τραχύτητα, ένα γένι δύο ημερών, λίγες τρίχες στο στήθος, μια υφέρπουσα αγριάδα, μια… "καβασακίλα", ρε παιδί μου, μια μυρωδιά… Brut. Έτσι, για να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις. Απόλαυση τόσο στην πόλη όσο και στα κόλπα, παρέα με έναν άψογο ψεκασμό και κινητήρα που μπορεί να κάνει το κοντέρ να δείξει ακόμα και 250 χλμ./ ώρα, με την τελευταία μπάρα της βενζίνης να αρχίσει να αναβοσβήνει απειλητικά σε λιγότερα από… 100 χιλιόμετρα! Ω Θεέ μου, τελικά ίσως είχες δίκιο για το απαγορευμένο δέντρο. Είναι γλυκός αυτός ο καρπός και ταυτόχρονα με κάνει να ντρέπομαι και να φοβάμαι που τον έφαγα αγνοώντας τις απαγορεύσεις Σου. Οι αναρτήσεις; Σφιχτές, ρυθμιζόμενες, πολύ καλές για sport οδήγηση, αν και όταν αρχίσεις να πιέζεις αρκετά, εμφανίζεται μια ελάχιστη ασυμφωνία μεταξύ μπροστινού και πίσω μέρους. Ταυτόχρονα, προτιμά την καλή άσφαλτο, γιατί στην κακή, σε μικρές κλίσεις, το γκάζι του κινητήρα και το σκληρό πίσω ελαστικό, συνεπάγονται αρκετά γλιστρήματα. Η πολύ μικρή κάστερ των 24,5ο και το ίχνος των 103 χιλιοστών, σου δίνουν μια τόσο ευέλικτη αίσθηση, λες και το πιρούνι είναι… σχεδόν κάθετο στο δρόμο. Το νέο αλουμινένιο πλαίσιο έχει αποχαιρετήσει εδώ και καιρό την παλιά, κακή, άκαμπτη τακτική πολλών εταιρειών και λάμπει με τις υπολογισμένες του ελαστικότητες, βοηθώντας τον αναβάτη να αισθανθεί άνετα, χωρίς απρόβλεπτα κουνήματα ή ανυποχώρητες συμπεριφορές. Tank-slapping; Όχι εδώ. Προβλέψιμο σε όλα τα οδοστρώματα. Καλό! Τα φρένα τώρα είναι καλά, χωρίς να μπορούν να χαρακτηριστούν κορυφαία, αλλά χρειάζονται αρκετή δύναμη για να αποδώσουν, τόσο το εμπρός όσο και το πίσω. Τουλάχιστον έτσι, το πίσω θα μπλοκάρει πολύ δύσκολα, ακόμα και με μπότες. Ταυτόχρονα, οι αναρτήσεις είναι σφιχτές και βυθίζονται ελάχιστα στο φρενάρισμα. Η χαμηλή σέλα των 815 χιλιοστών και οι συγκεντρωμένες μάζες εξαφανίζουν τα γεμάτα 218 κιλά της μοτοσικλέτας, τόσο στις στατικές μετακινήσεις όσο και σε μανούβρες εν κινήσει. Ελαφρά ένσταση στην πόλη; Το τιμόνι δεν κόβει πολύ (κόβει όμως πολύ περισσότερο από πιο hardcore κατασκευές, όπως π.χ. το Tuono) και σε στενούς δρόμους θέλει μανουβράρισμα για στροφή επιτόπου. Το ξεπερνάμε. Λεπτομέρειες που θα εκτιμήσετε; Καλοί καθρέπτες. Δείχνουν αρκετό δρόμο και λιγότερο αγκώνες. Καλά τα επιθετικού στιλ φώτα χωρίς να εντυπωσιάζουν με την απόδοση τους και δυνατή η κόρνα. Σημείο ευχάριστου εντυπωσιασμού;
Η ποιοτική κατασκευή, η οποία φαίνεται τόσο στη βαφή, στη συναρμογή και στο φινίρισμα όλων των μερών όσο και στις έξυπνες σχεδιαστικές λύσεις πάνω στη μοτοσικλέτα (π.χ. το μικρό πίσω δοχείο του υγρού φρένων κρύβεται πανέξυπνα στα μαρσπιέ του συνεπιβάτη). Το design ξεχειλίζει από μύες και από προσοχή στη λεπτομέρεια. Γκρίνιες θα εμφανίσουν όσοι αντιπαθούν τις μεγάλες ποσότητες πλαστικού, καθώς στο νέο Ζ το υλικό αυτό χρησιμοποιείται κατά κόρον, όμως παίζει ένα στιλιστικό ρόλο (π.χ. στα περίεργα φουτουριστικά καλύμματα του πιρουνιού), χωρίς να επιβαρύνει την κατασκευή με επιπλέον βάρος.
|
|
|
Τέσσερις κοντές, καπνισμένες κάνες. Ελαφριά, μινιμαλιστική ουρά, έκκεντροι ρυθμιστές αλυσίδας, καρίνα, καθώς και φουτουριστικά, ιδιόμορφα πλαστικά.
|
|
Εκτός από βόλτες και γρήγορη οδήγηση, θα κάνει και ταξιδάκια, αρκεί να προβλέψετε τη μεγάλη κατανάλωση και να μην κρατάτε συνεχώς το γκάζι ανοιχτό.
|
|
Ροπή ίση με του τρένου που περνά από μπροστά του. Χρώμα και design εφάμιλλο των καλύτερων graffiti πάνω στο τρένο. Κόρνα και κράτημα… τρένου!
|
|
Δάσκαλος, sensei, διδάκτορας burnout, που θα σας κάνει stuntmen σε χρόνο μηδέν. Εκατόν τριάντα οκτώ αλόγατα, διαθέσιμα με το καλημέρα.
|
|
Μέταλλα και πλαστικά, λάδια και ψυκτικά, εμφάνιση βελτιωμένης μοτοσικλέτας, που της λείπει μόνο το… turbo.
|
|
Σφιχτές αναρτήσεις, άριστο το νέο πλαίσιο, πολλές μικρές αλλαγές, που συνθέτουν το πιο ώριμο streetfighter που έβγαλε ποτέ η εταιρεία του Akashi
|
|
Κινητήρας ποίημα, μελετημένος σωστά για χρήση streetfighting. Τραβάει κτηνωδώς από χαμηλά, διαθέτοντας και πολλά αποθέματα δύναμης ψηλά.
|
|
Τελικά εξατμίσεων, έργα τέχνης. Κοντά, κοντύτερα από του προηγούμενου μοντέλου, συνεχίζουν να διαθέτουν τέσσερις κάνες και να βγάζουν ωραίο ήχο.
|
|
Δυνατές οι ακτινικές δαγκάνες της Tokico, αν και απαιτείται αρκετή πίεση στη μανέτα για να αποδώσουν σωστά, ενώ υπολείπονται ελαφρώς σε αίσθηση.
|
|
Από αισθητικής πλευράς, το όργανο είναι στιλάτο και εντυπωσιακό. Ωστόσο, δεν παρέχει μεγάλο όγκο πληροφορίας, ενώ παρότι ρυθμίζεται σε 3 θέσεις, δεν είναι πολύ ευδιάκριτο.
|
|
Το φίδι. Κάποιοι λένε ότι πρόκειται για κομμάτι από το γιγάντιο ανακόντα που είχε πρωταγωνιστήσει στην ομώνυμη ταινία. Ίσα-ίσα έφτασε να καλύψει όλη την παραγωγή.
|
|
Αριστούργημα η έκκεντρη ρύθμιση της αλυσίδας. Ουσιαστική, αλλά και αισθητική λεπτομέρεια, που κάνει τη ζωή του ιδιοκτήτη πιο εύκολη και πιο… στιλάτη.
|
|
Πανέμορφη η μανέτα του φρένου, ρυθμίζεται πανεύκολη σε 6 θέσεις.
|
|
Η μανέτα του μηχανικού συμπλέκτη δεν ρυθμίζεται το ίδιο εύκολα, όμως είναι ελαφρία σε αίσθηση.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
| Κινητήρας | 4T, 4Κ, Υ/Ψ, 4Β
| | Κυβισμός (κ.εκ.) | 1.043
| | Διάμετρος x Διαδρομή (χλστ). | 77 x 56
| | Ισχύς (ίπποι/σ.αλ.) | 138/9.600
| | Ροπή (kgm/σ.α.λ.) | 11,2/7.000
| | Τροφοδοσία | Ηλ. Ψεκασμός
| | Χωρητ. Ρεζερβουάρ(λίτρα) | 15,5
| | Κατ/ση (λίτρα/100 χλμ.) | 8,1
| | Βάρος (kg, κενό) | 218 / 221 ABS
| | Τελ. Ταχύτητα (χλμ./ώρα) | 250
| |
| Πλαίσιο-Αναρτήσεις-Φρένα
| | Τύπος | Αλουμινένιο, δύο δοκών
| | Αναρτήσεις Ε | Ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι 41mm Showa, πλήρεις ρυθμίσεις
| | Διαδρομή (χλστ.) | 120
| | Αναρτήσεις Π | Μονό Αμορτισέρ με μοχλικό Showa, προφόρτιση, απόσβεση επαναφοράς
| | Διαδρομή | 138
| | Φρένα Ε (χλστ.) | 2Δ, ακτινικές δαγκάνες Tokico /300 / ABS έξτρα
| | Φρένα Π (χλστ.) | Δ /250 / ABS έξτρα
| | Τροχοί-ελαστικά
| | Ελαστικό Ε | Dunlop D210 120/70-17"
| | Ελαστικό Π | Dunlop D210 190/50-17"
| | Διαστάσεις
| | Μήκος | 2.095
| | Μεταξόνιο | 1.440
| | Ύψος σέλας | 815
|
| Εξοπλισμός
| | ABS | Κατ’ επιλογή
| | Μίζα | •
| | Μανιβέλα | x
| | Στροφόμετρο | •
| | Κοντέρ | •
| | Ένδειξη θερμοκρασίας | x
| | Ένδειξη βενζίνης | •
| | Μερικός χιλιομετρητής | •
| | Φέρινγκ | x
| | Ρυθμιζόμενες μανέτες | •
| | Κεντρικό σταντ | x
| | Πλάγιο σταντ | •
| | Σχάρα | x
| | Κλειδαριά κράνους | x
| | Ρυθμιζ. εμπρός ανάρτηση | •
| | Ρυθμιζ. πίσω ανάρτηση | •
| •: στάνταρ, x: δε διατίθεται
| Βαθμολογία | 8,00
| | Ενεργητική ασφάλεια | 8
| | Οδική συμπεριφορά | 8
| | Κινητήρας-Κιβώτιο | 9
| | Φρένα | 8
| | Ποιότητα κατασκευής | 8
| | ¶νεση | 9
| | Κατανάλωση | 7
| | Εξοπλισμός-Τιμή | 7
| |
|
|
|
|
|
|
| Ο απόλυτος κύκλος |
|
Ουροβόρος όφις λέγεται το φίδι τη στιγμή που ελίσσεται γύρω από τον εαυτό του και δαγκώνει την ουρά του, αφαιρώντας το υπόλοιπο παλαιού δέρματος, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι τρώει την ουρά του. Η γραφιστική αναπαράστασή του αποτελεί αρχαίο σύμβολο της αιωνιότητας και της συνέχειας του κυκλικού χρόνου. Πολλοί πιστεύουν ότι σηματοδοτεί τη δημιουργική ώθηση μιας νέας αρχής, μαζί με τη σοφία. Ανανέωση λοιπόν για το σύγχρονο, αστικό, πολεμικό και μυώδες Ζ, προς τη σωστή κατεύθυνση, κρατώντας την αγριάδα, δημιουργώντας όμως πάνω της κάτι ολοκαίνουργιο, τόσο στιλιστικά όσο και οδηγικά. Πρόκειται σίγουρα για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη μορφή του Ζ, ανάμεσα στις τρεις μεταμορφώσεις του, αρχίζοντας από τον πατριάρχη του 2003, περνώντας στον απόγονο του 2007 και καταλήγοντας σε αυτή τη μορφή του 2010.
Ένα πολιτισμένο, γυμνό "τέρας", που θα σας ξυπνήσει τον πειρασμό και την περιέργεια να δοκιμάσετε τον καρπό από το δέντρο που τόσο καιρό σας έδειχναν από μακριά ως απλησίαστο ταμπού. Για δες! Τελικά, ο καρπός, αντί για ζουμί, έχει αδρεναλίνη.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
