??????? ?????? ??? ???????

Τολμηρά βήματα στο άγνωστο

Εξετάζοντας το Integra από κοντά, έρχονται στο μυαλό μας ορισμένες πρόσφατες τεχνολογικές αναζητήσεις της μεγάλης εταιρείας, και η στιγμή προσφέρεται για ένα ακόμα ιαπωνικό γνωμικό. «Nanakorobi yaoki» λοιπόν, δηλαδή «θα πέσεις εφτά φορές, αλλά θα σηκωθείς οκτώ». Αυτό δε σημαίνει πως οι συγκεκριμένες μοτοσικλέτες της Honda που μας έρχονται στο μυαλό, αποτέλεσαν «αστοχίες» του big H, όμως κάτι έλειπε από την καινοτόμα συνταγή, που θα τις μεταμόρφωνε σε μεγάλες εμπορικές επιτυχίες. Μιλάμε για το DN-01, τη VFR 1200, αλλά και, γυρίστε πιο πίσω, και την ΝΤ700V, τρεις μοτοσικλέτες που κατά την προσωπική μου γνώμη, προετοίμασαν το έδαφος για την έλευση του Integra. Ίσως παρατηρήσατε πως στα παραπάνω δίκυκλα δεν βρίσκεται κάποιο scooter. Αν θέλαμε σώνει και καλά να βάλουμε και ένα scooter, στοιχεία του οποίου η Honda να ήθελε για το Integra, θα βάζαμε το SW 600 φυσιογνωμικά. Ας δούμε στα γρήγορα, με ποιες εμπνεύσεις, μοναδικές ιδιότητες και τεχνολογίες εφοδίασαν οι παραπάνω «προγονικές» μοτοσικλέτες τους σχεδιαστές του Integra. Το DN-01 ήταν η πρώτη μοτοσικλέτα στην οποία η Honda θα πειραματιζόταν με ένα πρωτοποριακό κιβώτιο, όπου ο αναβάτης μπορούσε να αλλάζει σχέσεις είτε με δυο κουμπιά που βρισκόταν στο γκριπ, είτε να αφήσει τη μοτοσικλέτα στην αυτόματη μετάδοση. Το σύστημα πήρε το όνομα HFT, Human Friendly Transmission, ήτοι «μετάδοση φιλική για τον άνθρωπο». Δυστυχώς, στην περίπτωση της DN-01, υπήρξε μεγάλο πρόβλημα κατηγοριοποίησης της μοτοσικλέτας, αφού το design θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως φουτουριστικό custom, ενώ η εταιρεία την έχει τοποθετήσει στην κατηγορία touring. Όταν λοιπόν προκύπτει το αυθόρμητο ερώτημα «τι ακριβώς είναι αυτή η μοτοσικλέτα», δηλαδή που πατάει, τι κάνει καλά, σε ποιον απευθύνεται, και που βρίσκεται η ταυτότητα της, τότε συνήθως περιορίζεται δραστικά το μερίδιο των υποψήφιων αγοραστών της. Αυτό συμβαίνει, καθώς οι αναβάτες δικύκλου αναζητούν συνήθως μια σαφή ταύτιση προσωπικότητας με κάποιο στοιχείο στο design, στην κατηγορία, και εν τέλει και με όποιες αρετές ταυτίζεται η κάθε κατηγορία. Μερικά χρόνια αργότερα, η Honda έκανε ένα ακόμα τολμηρό βήμα στο άγνωστο, περισσότερο μελετημένο αυτή τη φορά, με το VFR 1200F DCT -Dual Clutch Transmission. Στην έκδοση με το διπλό συμπλέκτη, η μοτοσικλέτα είχε μια σαφέστερη ταυτότητα από το DN-01, καθώς εξωτερικά έμοιαζε με μια σύγχρονη δε, γνώριμη όμως στο μάτι Sport Touring μοτοσικλέτα. Το σύστημα διπλού συμπλέκτη αποτελούσε μια συνέχεια στη σκέψη του HFT, σε διαφορετική όμως τεχνική υλοποίηση. Από ότι φαίνεται, η Honda πίστευε -και πιστεύει- πως οι αυτόματες μοτοσικλέτες έχουν καθυστερήσει αδικαιολόγητα, σε σχέση με τα αυτόματα αυτοκίνητα, να έρθουν στο προσκήνιο. Κι ότι και να της προσάψουν οι επικριτές αυτής της αναζήτησης, το big H προχωρά ακάθεκτο, προσπαθώντας να αυτοματοποιήσει, και να απλουστεύσει τη ζωή του αναβάτη, όσον αφορά στο χειρισμό της μετάδοση της μοτοσικλέτας του. Παρόλο όμως που το VFR έδειχνε πιο «καθαρό», και πιο εύκολο project στο μάτι ενός μοτοσικλετιστή, ορισμένες κινήσεις της Honda κατάφεραν να περιπλέξουν και εδώ την κατάσταση. Στην αποστολή ακούσαμε με απορία τους ανθρώπους της εταιρείας να κατατάσσουν το VFR σε μια… νέα κατηγορία, που ονόμασαν Road Sport. Κατόπιν, με λύπη μας ανακαλύψαμε πως δυο στοιχεία του VFR 1200 όντως δεν συντασσόταν με τα πρότυπα της κατηγορίας Sport Touring. Αυτά ήταν η μικρή αυτονομία, και ο λιτός εξοπλισμός της μοτοσικλέτας. Μας πέρασε η υποψία πως η Honda εξειδίκευε την χρήση των μοτοσικλετών της ολοένα και περισσότερο. Περνάμε τώρα στην τρίτη μοτοσικλέτα, που εμείς θεωρούμε πρόγονο του Integra, του NT700V. Εδώ δεν έχουμε εκθαμβωτική τεχνολογία, δεν έχουμε περίεργα συστήματα μετάδοσης. Πρόκειται για μια δικύλινδρη, οικονομική μοτοσικλέτα, με γενναιόδωρους χώρους, χτισμένη σε μια αισθητική που με την περίσσεια πλαστικού, θυμίζει αρκετά scooter. Ποιο είναι το δυνατό χαρτί αυτής της μοτοσικλέτας, χαρτί που θα μπορούσε να εμπνεύσει τη γέννηση του Integra; Είναι το «just enough», δηλαδή «όσο χρειάζεται». Ούτε μεγάλη, ούτε μικρή, σε κυβισμό και όγκο. Ούτε εκπληκτικά δυνατή, ούτε και ασυγχώρητα αδύναμη σε απόδοση. Είναι αυτό που χρειάζεται ο αναβάτης, χωρίς υπερβολές σε κανένα τομέα, ένα οικονομικό, χρηστικό δίκυκλο που θέλει να τα κάνει όλα καλά. Πιάστε λοιπόν με το μυαλό σας τις παραπάνω ιδέες, ρίξτε τις μέσα στο καζάνι της Honda, προσθέστε και λίγο από τις ευκολίες, αλλά και από το στιλ ενός μεγάλου scooter, όπως για παράδειγμα του SW 600, και έχετε σχηματίσει μια καλή ιδέα για το τι πρόκειται να βγει, όταν η φωτιά χαμηλώσει, και το μείγμα σφίξει.