Τα συν; Η συμπεριφορά μοτοσικλέτας. Ο πειρασμός της απόκτησης ενός… «νέου, γενναίου είδους». Η πρωτόγνωρη εντύπωση πως οδηγείς… αυτοκίνητο ντίζελ σε 2 τροχούς, καθώς αλλάζεις ταχύτητες σε απίθανα χαμηλές στροφές, με δυνατό τράβηγμα την ίδια στιγμή. Η ποιότητα και η τεχνολογία Honda. Τα αραιά διαστήματα service. Η απαράμιλλη οικονομία καυσίμου, που σε φτιάχνει για μακρινά ταξίδια! Τα μείον; Ενώ μπορεί να οδηγηθεί σβέλτα, δεν σε ενθουσιάζει στην οριακή οδήγηση. Είναι σοβαρό, και χαμηλών τόνων –τώρα αυτό δεν είναι… απαραίτητα κακό. Ο DCT, και όλα τα χούγια του, απαιτούν κάποια εξοικείωση. Παρά τη δεύτερη γενιά DCT, υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης, ώστε να φθάσει το σύστημα τα επίπεδα ελέγχου που παρέχει ένας συμβατικός συμπλέκτης. Τέλος το Integra δεν είναι ελαφρύ, και δεν έχει μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Τελικά περί τίνος πρόκειται; Για ένα υπέρ-προηγμένο τεχνολογικά, φοβερά οικονομικό, μοναδικό όχημα, με χώρους μεγαλύτερους από ότι συναντάς σε μια μοτοσικλέτα, μικρότερους όμως από ότι συναντάς σε ένα scooter. Χρειάζεται να ξαναπούμε πως παρόλο το prestige που αναδύει, και παρόλο τον κυβισμό του, καίει όσο κι ένα scooter ή μια μοτοσικλέτα 250 κυβικών εκατοστών; Ω ναι. Γιατί όσες φορές κι αν το πούμε, πάλι δεν μας φαίνονται αρκετές!