Δοκιμή: Husqvarna Nuda 900R

Μου έδωσαν το κλειδί, μου έδωσαν τα χαρτιά, πήρα το κράνος μου, και βγήκα έξω στον ήλιο. Πάνω στο πεζοδρόμιο με περίμενε το Nuda 900 R. Απλά πανέμορφο. Design αρπακτικού, χρώματα έντονα, τριχρωμία αγωνιστική, unmistakable racing Husqvarna. Αργότερα, θα μου έπιαναν την κουβέντα περαστικοί, άσχετοι με τον κόσμο της μοτοσικλέτας, για να μοιραστούν μαζί μου τον θαυμασμό τους για το Nuda. «Τι ωραία μοτοσικλέτα!» Αρχέτυπο μηχανολογικό κατασκεύασμα, σε άψογη εκτέλεση. Το αναγνωρίζουν, το χαίρονται και το θαυμάζουν ΟΛΟΙ! Να πω την αλήθεια, δεν το χάζεψα και πολύ εκείνη τη μέρα. Στην αποστολή είχα οδηγήσει το «απλό» Nuda στο δρόμο, είχα οδηγήσει και το R στην πίστα, είχα περάσει μούρλια, αλλά τώρα ένιωθα μια ελαφριά απογοήτευση. Γιατί; Σκεφτόμουν πως το «R» δεν θα μπορούσε να με διασκεδάσει στους κακούς ελληνικούς δρόμους, όσο με διασκέδασε μέσα στην πίστα. Πόσο λάθος είχα που σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Λάθος, λάθος, λάθος. Γύρισα το κλειδί, βρήκα νεκρά, πίεσα τη μίζα. Δεν χρειάζεται να τραβάς συμπλέκτη εδώ, το «R» δεν έχει δικλείδες ασφαλείας, είναι για γνώστες, και αυστηρά ακατάλληλο για ανηλίκους. Μιζιά και πήρε. Και μόλις πήρε, βρόντηξε και άστραψε, κι ο ήλιος κρύφτηκε. «Μα τους χίλιους δαίμονες», σκέφτηκα, «ο απαγορευμένος καρπός! Συγχώρησε με Θεέ μου!» Μυστήριο από πού έβγαινε όλος αυτός ο ορυμαγδός, χαλασμός Κυρίου, καθότι το τελικό ήταν το μαμίσιο. Μόνο που απ’ ό,τι φαίνεται είχαν σπάσει τα νερά -τα διαφράγματα δηλαδή- κι από μέσα τους είχε γεννηθεί ο μέγας τυραννόσαυρος, αφήνοντας το μπάσο ουρλιαχτό του να ξεχύνεται σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Απ’ όλα τα μηχανάκια που έχω δοκιμάσει ποτέ, αυτό εδώ διαθέτει έναν από τους πιο υπέροχους βρυχηθμούς. Ο ήχος είναι απλά μαγευτικός. Θριαμβεύει ακόμα και πάνω σε επικά μουσικά αριστουργήματα όπως η νύχτα στο φαλακρό βουνό, του Μόδεστου Μουσόργκσκι, ή πάνω στην επέλαση των Βαλκυριών του Ρίχαρντ Βάγκνερ. 

Εντάξει, «ηρέμησε άνθρωπε», κάνω εσωτερικό διάλογο, για να συνέλθω λίγο, «πάμε μια ήρεμη βόλτα μέχρι το γραφείο, δεν χρειάζεται να προκαλέσεις με ανοίγματα του γκαζιού». Και κάπου εδώ πρέπει να ομολογήσω πως φθάνοντας -σε λίγο- τα 40 χρόνια ζωής, η κοσμοθεωρία μου όσον αφορά την οδήγηση, έχει αρχίσει να αλλάζει, προς το πιο ήρεμο και κατασταλαγμένο. Όμως οι δύο και πλέον δεκαετίες οδηγικής παράνοιας που κουβαλώ στην καμπούρα μου, δυσκολεύουν πολύ… πάρα πολύ… την προσπάθεια μου να αγιάσω. Τη γνώση κινδύνου τη διαθέτω, την κακή εικόνα για την παραβατικότητα την κατανοώ, την προκλητικότητα της επικίνδυνης οδήγησης στο δημόσιο δρόμο την καταλαβαίνω. Αν όμως βάλεις ένα τσεκούρι στο χέρι ενός πρώην serial killer, και του πεις να πάει να κόψει ξύλα, τότε πιθανώς να προκύψει πρόβλημα. Κλείνει η παρένθεση. Την πρώτη μέρα, ομολογώ πως τα κατάφερα. Οδήγησα ήρεμα καβάλα στο Nuda, πήγα στο γραφείο, γύρισα από το γραφείο, έκανα και μια βόλτα, όλα καλά. Τι είδα; Άριστη συμπεριφορά, από ένα θηριάκι που το έβαλαν να βολτάρει σε… σαλόνι, σαν εκπαιδευμένο κανίς σε έκθεση σκύλων. Γύρω, γύρω, πήδα το εμπόδιο, τρέξε δίπλα στον κύριο σου, τώρα τριπόδισε, μπράβο καλό παιδί. Τώρα σύρσου. Οι αόρατοι κριτές, που παρακολουθούσαν το show, αποφάνθηκαν: «Nuda «R» με Γκαζή, δέκα στα δέκα». Θετικό αν και σκληρό κιβώτιο, αντρικός τουλάχιστον ο συμπλέκτης, φρένο μπροστά που κάνει endo με τη σκέψη, κινητήρας ελαστικός, ροπάτος και δυνατός, οικονομικότατος στη βόλτα(!) (άνετα 5lt στα 100 αν δεν τσιτώνεις το γκάζι), λίγοι κραδασμοί, καμία προστασία απ’ τον αέρα, βελτιωμένη σέλα σε σχέση με τη μοτοσικλέτα της αποστολής, σκληρά ελαστικά… μμμ, καλώς, καλώς. Την ίδια ώρα όμως, ένας παλιόφιλος δαίμονας, που είχε βαρεθεί τις δοκιμές τόσων και τόσων scooter και παπιών… τρυπάνιζε λίγο-λίγο το πίσω μέρος του μυαλού, προσπαθώντας να ανασύρει απαγορευμένες αναμνήσεις, για αλητείες και τσαμπουκάδες παλιούς. Και λίγο-λίγο… η τρύπα άνοιξε. Εκείνο το βράδυ, καθώς κοιμόμουν, νέες συνάψεις άρχισαν να σχηματίζονται στον εγκέφαλο, συνάψεις που ένωναν τον σημερινό κόσμο, με μια προηγούμενη αντίληψη κι εντύπωση της ζωής. Κι όταν ξύπνησα, οι ξεχασμένες φωνές της αναρχίας άρχισαν να ψιθυρίζουν ξανά, βάζοντας λόγια και προβάλλοντας εικόνες. Θυμίζοντας μου πόσο απολαυστικό μπορεί να γίνει ένα μηχάνημα κοφτερό και ικανό όπως το «R», όταν σταματήσεις να το χρησιμοποιείς μόνο για να κόβεις ξύλα...