Ο "Πρίγκηπας της Ταχύτητας" ήταν ο αναβάτης που έφερε στη Yamaha τον πρώτο της παγκόσμιο τίτλο το 1964, στην κατηγορία των 250 κυβικών. Συνολικά στην τροπαιοθήκη της υπάρχουν τέσσερεις τίτλοι GP 250 (1964, 1965, 1968, 1971) και ένας GP 125 (1968) με το όνομα του σπουδαίου Άγγλου. Μετά τη Yamaha συνέχισε τη συλλογή τίτλων με την MV Agusta και μαζί της έγινε ο πρώτος στην ιστορία των Grand Prix που κατέκτησε όλες τις κατηγορίες (125, 250 και 500).
Giacomo Agostini (1942-)
Ο Ago ήρθε στη Yamaha από την κορυφή του κόσμου, έχοντας ήδη 13 παγκόσμια με την MV Agusta - μάλιστα για πέντε συναπτά έτη (1968-1972) παίρνοντας ταυτόχρονα 350 και 500! Με τη Yamaha μάζεψε άλλους δύο τίτλους, 350 το 1974 και 500 το 1975, αλλά προφανώς αυτή η σχέση έμελλε να κρατήσει για χρόνια, καθώς ο Ago ακόμη στελεχώνει την ομάδα MotoGP της Yamaha.
Kenny Roberts (1951-)
O "King Kenny" προσέθεσε τρεις συνεχόμενους τίτλους στο παλμαρέ της Yamaha και στα GP 500 (1978, 1979, 1980), ενώ είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως στην καριέρα του δεν οδήγησε ποτέ για άλλη εταιρεία. Η τελευταία του χρονιά στα GP ήταν το 1983, όπου τερμάτισε δεύτερος, ενώ αργότερα ηγήθηκε της εργοστασιακής ομάδας των GP που θριάμβευσε με αναβάτη τον Wayne Rainey. Ο αγωνιστικός χρωματισμός με κίτρινο μαύρο και άσπρο χρώμα αποτελεί και σήμερα ένα δημοφιλές όσο και θρυλικό σχέδιο.
Eddie Lawson (1958-)
Ο "Steady Eddie" απέκτησε το παρατσούκλι του χάρη στην απαράμιλλη ικανότητά του να μην πέφτει σε μια εποχή που τα κτηνώδη δίχρονα 500 απειλούσαν διαρκώς τη σωματική ακεραιότητα των αναβατών τους. Καβάλα στο YZR500 της εργοστασιακής Marlboro Agostini Yamaha ο Lawson μάζεψε τρεις τίτλους GP 500 (1984, 1986, 1988), ενώ αμέσως μετά σόκαρε τον κόσμο μετακομίζοντας στην αντίπαλο Honda, με ομόσταυλο τον δικό του εχθρό Wayne Gardner, για να γίνει το 1989 ο πρώτος που θα κατακτούσε συνεχόμενους τίτλους με διαφορετικές μοτοσικλέτες. Πριν φύγει πρόλαβε να θριαμβεύσει με ένα Yamaha FZR750R και στον οκτάωρο αγώνα αντοχής της Suzuka.
Wayne Rainey (1960-)
Έχει μείνει στην ιστορία για τις λυσσαλέες του μονομαχίες με τον Kevin Schwantz της Suzuki, αλλά και για τον ήρεμο τρόπο οδήγησής του που έφερε τρεις τίτλους GP 500 (1990, 1991, 1992) με την εργοστασιακή ομάδα Marlboro Roberts Yamaha. Το 1993 ήταν η μοιραία χρονιά όπου, ενώ προηγείτο στο πρωτάθλημα, μια πτώση στο Misano τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους αναβάτες στην ιστορία των GP και θα τον δείτε τακτικά στα ενδότερα της ομάδας MotoGP της Yamaha.
Stephane Peterhansel (1965-)
Ένας τεράστιος θρύλος των ράλι, ο Peterhansel κέρδισε με τη Yamaha έξι Dakar (1991, 1992, 1993, 1995, 1997, 1998) και προσέδωσε ανάλογο μυθικό στάτους στο XTZ 750. Αφήνοντας πίσω τις μοτοσικλέτες, συνέχισε να μαζεύει κούπες στους αμμόλοφους με τη Mitsubishi (2004, 2005, 2007) και έκλεισε το μέτρημα με τη Mini το 2013. Το γεγονός πως στην καριέρα του έχει και δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα Enduro είναι ίσως το λιγότερο γνωστό για τον απίθανο Γάλλο.
Stefan Everts (1972-)
Γιος ενός τετράκις πρωταθλητή ΜΧ, ο Everts ήρθε στη Yamaha το 2001 και μέχρι και το 2006 σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του μαζεύοντας επτά συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα ΜΧ. Πριν από αυτό είχε φροντίσει να πάρει τίτλους με τις Suzuki (125), Kawasaki (250) και Honda (250) για να γίνει ο μοναδικός στην ιστορία του ΜΧ που κατάφερε να κερδίσει παγκόσμια με όλους τους Ιάπωνες κατασκευαστές.
Valentino Rossi (1979-)
Η καριέρα του Rossi δεν χρειάζεται ιδιαίτερες περιγραφές. Στη Yamaha προσγειώθηκε το 2004 όντας ο τελευταίος πρωταθλητής των δίχρονων 500 και ο πρώτος των τετράχρονων 990, ήδη με πέντε παγκόσμια στην τσέπη του. Αν και τον περίμενε μια μη ανταγωνιστική Μ1, το πήρε με την πρώτη το 2004 και έκανε πλάκα στον ανταγωνισμό το 2005. Φέτος συνεχίζει να κυνηγά το δέκατο πρωτάθλημά του, προηγούμενος ως τώρα στην κατάταξη του 2015.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;
Η κίνηση στους δρόμους