Ανεβαίνω πάνω στο κτήνος του πολέμου, και βρίσκω τα μαρσπιέ στο Θεό, όσον αφορά στο ύψος και στη θέση που έχουν προς τα πίσω! Τα χέρια μου πέφτουν στα χαμηλά τοποθετημένα κλιπόν και τεντώνω το σβέρκο μου για να κοιτάξω μπροστά. Λες και βρίσκεσαι πάνω σε ταύρο, κρατώντας τον από τα κέρατα. Ανοίγεις το γκάζι, κι ο ταύρος εξακοντίζεται μπροστά. Το wheelie control μπαίνει άμεσα σε λειτουργία και η απόδοση ρυθμίζεται ακριβώς όσο χρειάζεται ώστε α) να μην έρθεις καπάκι σε χρόνο ντε-τε, αλλά και β) να μη χάσεις πολύτιμα δευτερόλεπτα με ευνουχισμένη επιτάχυνση. Το τιμόνι σαφώς και ελαφραίνει στις βίαιες επιταχύνσεις, διατηρώντας παράλληλα έλεγχο, ευστάθεια και απάνθρωπη επιτάχυνση, ενώ ανάλογα σε ποιο setting βρίσκεται Traction & Wheelie Control, η RF επιδίδεται σε γλυκές μικρές σούζες, ή σε γλυκιά πλαγιολίσθηση διαρκείας.
Τα ηλεκτρονικά κάνουν φοβερή διαχείριση των 201 ίππων, είναι τρομερά διακριτικά σε παρουσία αλλά εκπληκτικά αποτελεσματικά σε ουσία, ενώ προσωπικά δεν τόλμησα να τα απενεργοποιήσω. Αυτό γιατί ακόμα και με τη νέα, ολόφρεσκη άσφαλτο του Misano, όταν στρίβεις στην παρατεταμένη τρίτη στροφή της πίστας, με το Traction Control στο… πέμπτο επίπεδο, και νιώθεις τον πίσω τροχό να γλιστράει αρχοντικά, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς πόσο μικρομετρικό έλεγχο στο χέρι θα πρέπει να έχει ένας αναβάτης, για να «στίψει» το γκάζι και να μην εκτιναχθεί στο διάστημα σε κάποια στροφή που, κουρασμένος, θα στρίψει 2 μοίρες παραπάνω το γκριπ.
Με τα ηλεκτρονικά λοιπόν στις επάλξεις, και με το V4-MP να έχει προγραμματιστεί να ρυθμίζει μόνο του, αυτόματα και σε real time Traction και Wheelie Control, στροφή τη στροφή, η πτώση από υπερβολική πλαγιολίσθηση σχεδόν εξαφανίζεται, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η μοτοσικλέτα οδηγείται μόνη της. Το αντίθετο συμβαίνει, καθώς ο αναβάτης φυσικά επιλέγει τις γραμμές του, τα σημεία που θα στρίψει, τα σημεία για τα φρένα, ενώ παράλληλα καλείται να αντεπεξέλθει στις φοβερές δυνάμεις που του ασκούνται στις κτηνώδεις επιταχύνσεις και τις αντίστοιχα απάνθρωπες επιβραδύνσεις που μπορεί να επιτύχει η RF, και να διπλώσει στα δύο (αλλά και στα τρία αν μπορεί), για να χωρέσει πίσω από τη ζελατίνα και να μην του τσακίσει το σβέρκο ο ανεμοστρόβιλος στα πολλά.
Τέσσερα εικοσάλεπτα μαζί με το θηρίο του Noale στην πίστα έφταναν για να με κάνουν ταυτόχρονα ευτυχή αλλά και ράκος. Ευτυχή γιατί ακόμα και δίχως εμπειρία, ικανότητες και φυσική κατάσταση, δεν μπορείς παρά να νιώσεις απίστευτα τυχερός όταν οδηγείς μια διαστημική μοτοσικλέτα όπως το RF, φτιαγμένη για να κερδίζει παγκόσμιους τίτλους. Πώς να μην είναι ευτυχής οποιοσδήποτε αναβάτης, όταν του δίνεται η ευκαιρία να οδηγήσει αυτή την υπέρ-εξειδικευμένη αγωνιστική μηχανή σε μια πίστα-ναό του δίτροχου μοτό-αθλητισμού, όπως είναι το Misano -έστω και με την ανάποδη πλέον φορά που έχει;! Το Race ABS δεν μπήκε ποτέ σε λειτουργία, ενώ μόνο μια στιγμή όταν δίστασα, με το πόδι να ακουμπά στο λεβιέ των ταχυτήτων, έκοψε το shifter φανερά το ρεύμα, πιστεύοντας πως θα άλλαζα ταχύτητα -δικό μου όμως το φταίξιμο. Κανένα παράπονο, κανένα ψεγάδι, κανένα πρόβλημα. Θυμάμαι τον τεχνικό της Aprilia να μας εξηγεί το πώς λειτουργεί το V4-MP, με το iPhone να σε «κοουτσάρει», ανάβοντας πράσινο φως όταν γυρίζεις γρήγορα σε σχέση με τους προηγούμενους χρόνους σου, και κόκκινο όταν γυρίζεις πιο αργά. Δεν το κοίταξα ποτέ. Που να φτάσουν 4 εικοσάλεπτα για να αποκρυπτογραφήσεις μια πίστα όπως το Misano, με στροφές που κλείνουν σα φάκες, η μία μετά την άλλη; Που να φτάσουν 80 λεπτά χρόνου για να ανακαλύψεις τις δυνατότητες της RF; Πού χρόνος για να εξερευνήσω τις εκατοντάδες ρυθμίσεις σε ηλεκτρονικά, αναρτήσεις, κλπ.; Και θέλετε να κοιτάζω και την οθόνη του κινητού, να το σετάρω και να το ψάχνω στα pits; Πιστέψτε με, δεν θα μου έφταναν εβδομάδες μέσα στην πίστα για να κάνω κάτι τέτοιο. Βέβαια είμαι άδικος. Η αλήθεια είναι πως ούτως ή άλλως, σε 4 εικοσάλεπτα είχα βγει off από την κούραση. Πρησμένοι πήχεις, πιασμένοι τρικέφαλοι, λιωμένοι τετρακέφαλοι, σβέρκο λες και είχα εμπλακεί σε τροχαίο με πολλές τούμπες, δεν υπήρχε μέρος του σώματος μου που να μην πόναγε. Ταυτόχρονα είχα γεμίσει από εικόνες, ήχους και συναισθήματα. Τρόμος, αδρεναλίνη, ενθουσιασμός, και εικόνες από το Misano, αποσπασματικές, και υπό κλίση. Κομμάτια μεν, απόλυτα ευτυχισμένος δε.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;