Θεωρητικά ο τρικύλινδρος των 1050 κ.εκ. δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, ωστόσο με ελάχιστες επεμβάσεις η Triumph έχει βρει 10 επιπλέον άλογα και 0,6 κιλά ροπής, φουσκώνοντας ολόκληρη την καμπύλη απόδοσης. Εδώ που τα λέμε δεν πρέπει να ήταν και δύσκολη η διαδικασία, καθώς ο ίδιος κινητήρας στο Speed Triple αποδίδει 133 ίππους στις 9.400 σ.α.λ., ενώ τώρα βγάζει 125 ίππους στις ίδιες στροφές. Το κέρδος προέκυψε με μια αλλαγή στη χαρτογράφηση, επανασχεδιασμένο φιλτροκούτι και μια νέα εξάτμιση - η οποία εξωτερικώς είναι ολόιδια με των Tiger 800.
Το βασικό χαρακτηριστικό του κινητήρα είναι το πιο εντυπωσιακό: Ροπή. Εξαιρετικά ελαστικός και γεμάτος παντού, απλώς ανοίγεις το γκάζι και η επιτάχυνση έρχεται αβίαστα και χορταστικά. Ανεβάζει καταιγιστικά και συνεχίζει έτσι μέχρι και μετά τις 8.500, όπου αρχίζει σταδιακά να πέφτει ο ρυθμός με τον οποίο φορτώνει χιλιόμετρα. Βλέπεις πανεύκολα τα 200 στο κοντέρ όπου και όποτε θες, αλλά από κει και πέρα μέχρι την τελική των περίπου 220 χ.α.ώ. θέλει υπομονή και σκύψιμο στα απάνεμα του φέρινγκ.
Να σημειώσουμε πως η αυξημένη ιπποδύναμη δε μεταφράζεται απαραιτήτως σε μεγάλη αύξηση της τελικής ταχύτητας και ο λόγος πρέπει να είναι ο συνδυασμός της αεροδυναμικής και του κιβωτίου. Η Triumph φορά στο Tiger Sport το κιβώτιο που πρωτοφορέθηκε στο Speed Triple R, έχοντας κοντύνει λιγάκι την τελική μετάδοση.
Από πλευράς κατανάλωσης αυτό το Tiger στα χέρια μας κινήθηκε με μέση τιμή 7,8 λίτρων ανά εκατοντάδα χιλιομέτρων, τιμή λογικότατη για τις επιδόσεις, τον όγκο και το βάρος του. Μπορεί να γίνει και οικονομικότερο αν είσαι πιο ελαφροχέρης, αλλά ειλικρινά θα είναι μια δύσκολη διαδικασία γιατί είναι τόσο γλυκιά η περιστροφή του δεξιού καρπού, το θέλει και το ζητά επιτακτικά η μοτοσικλέτα, πώς να της χαλάσεις το χατίρι;